Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakaż to otchłań nieb odległa
ogień w źrenicach twych zażegła...?
William Blake.

Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica.

Nigdy nie należy ufać atrakcyjnym mężczyznom, demony zawsze są ładne.

- Dostanę jakieś stypendium?
- To nie Harvard, chłopcze. Jesteśmy państwową uczelnią.
- Zdaję sobie z tego sprawę, ale nawet w Canterbury będę musiał jeść śniadanie, obiad i kolację.
- Praktyki są płatne, ale jeśli planujesz karierę historyka sztuki, radziłabym zacząć się przyzwyczajać do mniejszej liczby posiłków.

Po ukończeniu studiów magisterskich z historii sztuki długo nie mogłem znaleźć pracy. Kiedy już wysłałem CV do najlepszych barów z fast foodem oraz hipermarketów i przekonałem się, że i tam nikomu nie imponuje tytuł magistra nauk humanistycznych, postanowiłem ulec namowom matki i zacząć studia doktoranckie.
W głębi serca wiedziałem, że nie mam zadatków na naukowca: w bibliotekach nudzę się jak mops i do dziś nie do końca wiem, jak poprawnie wstawić przypis bibliograficzny. Ponieważ jednak nie miałem wielu innych opcji, dałem się skusić i wpadłem w pułapkę.
Doktorant, który nie ma za bardzo pomysłu na temat swojej pracy, traktowany jest na wydziale jak gorący ziemniak. Profesorowie unikali mnie jak zarazy, kiedy zwracałem się do nich po radę.

Dobrze zarządzana informacja to większa potęga niż jakiekolwiek pieniądze [...].

Nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak ciemna i głęboka może być przepaść, dopóki do niej nie zajrzymy.

Muzeum. To żywy organizm, nie czujesz? Ma tyle różnych nastrojów co kolorów na obrazach: bywa melancholijne, czasem wesołe, czasem rozmarzone... Codziennie czuje się inaczej, tak jak ty i ja.

Sztuka to moc, której pozbawione są zwykłe słowa.

Nie chodzi o to, w co ja wierzę, chodzi o wiarę osób, nad którymi mam władzę.

Dostałem cios w głowę, tak silny, że się przewróciłem. Mój porywacz stanął nade mną i uniósł mnie z ziemi, chwytając za koszulę. Był to facet przynajmniej dwumetrowy i równie czarny jak moje perspektywy w tej żałosnej sytuacji.

Mędrcem wcale nie jest ten, kto zna najwięcej odpowiedzi, lecz ten, co stawia sobie najwięcej pytań...

Myślę, że dobry Poszukiwacz nie powinien za dużo myśleć. Jeśli będzie się zbyt długo zastanawiał, nigdy nie zacznie szukać. O wiele wygodniej zostać w domu. I rozmyślać.

Kiedy znajdziesz to, czego szukasz, zastanów się, czy na pewno tego potrzebujesz.

Każdy lubi zostać doceniony za dobrze wykonane zadanie.

- Chciałbym wiedzieć... - Yokai urwał.
- Co?
- Właśnie to. Nie wiem. Wiedzieć, co jest poza tym wszystkim, co zwyczajne. Życie bez pytań jest do dupy.

Chcesz poznać tę historię? Pewnie, mógłbym ci ją opowiedzieć, ale znam lepszą.

Poszukiwanie nigdy się nie kończy. Zostaje z tobą nawet po śmierci, kiedy wraz z ostatnim tchnieniem przygotowujesz się do odkrycia największej tajemnicy.

Wnętrze Prado roiło się od bogów, wyrzeźbionych i namalowanych. Niektórzy z nich żyli, większość została zapomniana, ale żaden nie umarł. Bogowie nie umierają najwyżej pozostają w uśpieniu. A kiedy się zbudzą, są głodni.

Nigdy nie zapomina się pierwszej dziewczyny. Jeśli do tego jest jedyną, pozostawia w sercu ślad tak trwały jak blizna po oparzeniu na piersi.

Wiem, ale ale ja nie będę ojcem, będę tylko miał dziecko. Rozumiesz tę różnicę?

- Ja z kolei lubię w tobie wiele rzeczy - powiedział. - Na przykład ten wisiorek. Zawsze go nosisz. To łabędź, prawda? Łabędzie to bardzo interesujące zwierzęta... Są emblematem Apollina, wiedziałaś o tym? Zawsze mu towarzyszą. Symbolizują sztuką i harmonię, ale też melancholię i furię. Są silne i piękne, czasem sprawiają wrażenie delikatnych, czasem dumnych, wszystkie te cechy łączą się z łabędziami. Wydają się takie majestatyczne, kiedy pływają. Ale gdy spacerują po ziemi, stają się niezdarne i fajtłapowate. To dlatego, że nie są w swoim żywiole, Judith, czują się zagubione. Jeśli ktoś nigdy nie widział pływającego łabędzia i zobaczyłby go spacerującego po brzegu, jakby był pijany, pomyślałby, że to brzydki, żałosny ptak. Ale, sama pomyśl, to nie jest prawda, bo kiedy wróci do jeziora, nie ma zwierzęcia ładniejszego od łabędzia. - Guillermo zawiesił głos. - Nie jesteś okropną osobą, Judith... Po prostu czasami zapominasz, jak wrócić do wody.

Malarstwo to w skrócie sztuka odtwarzania w sposób fikcyjny tego, co prawdziwe.

To trudne, przyjacielu Judith, mieć w głowie kamień szaleństwa. Może on nie istnieje, ale i tak możemy poczuć, jak uwiera nasz mózg.

Każdy rozsądny człowiek wie, że woda zdolna jest ugasić ogień, ale nie zdoła zatrzymać wylewającej rzeki.

Sekrety są ciężkie, ciążą coraz bardziej w miarę upływu czasu, a ja jestem już zbyt słaby, żeby dźwigać to brzemię.

Tylko tajemnica trzyma nas przy życiu. Tylko tajemnica.

Kolekcjonuję sekrety, a to pozwala mi wywierać tu i ówdzie nacisk, żeby zdobyć to, czego chcę. Wymieniam informacje na przysługi, kontakty albo inne tajemnice. To najlepsza waluta na świecie [...].

Każda duża instytucja publiczna [...] niewiele się różni od biosfery. Występują tam drapieżniki, ofiary oraz byty pasożytnicze.