Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Coś takiego to nawet ja potrafię narysować! Nie lekceważ mnie, mam trójkę z plastyki! - No to chyba nie ma się czym chwalić. - Zamknij się!

- Coś takiego to nawet ja potrafię narysować! Nie lekceważ mnie, mam trójkę z plastyki! - No to chyba nie ma się czym chwalić. - Zamknij się!

Miłość to ostatnie danie uczty, na którą nadal jeszcze nie zostałam zaproszona.

Miłość to ostatnie danie uczty, na którą nadal jeszcze nie zostałam zaproszona.

O! niepojęte serce ludzkie, któż cię kiedy zrozumiał, gdy bijesz żądzom ciała?

O! niepojęte serce ludzkie, któż cię kiedy zrozumiał, gdy bijesz żądzom ciała?

Każde pytanie wybiera sobie w nas kogoś odpowiedniego. I nawet najbłahsze pytanie kogoś innego. A nie tylko tego, który ma na nie odpowiedzieć, także tego, który ma je zadać. I za każdym pytaniem i ten, i ten będzie to kto inny. Jest w nas przecież i dziecko, i starzec, i młodzieniec, i ktoś, kto umrze, i kto wątpi, i kto ma nadzieję, i kto nie ma już żadnej. I tak dalej, i tak dalej. Gdyby było inaczej, nikt nie musiałby siebie o nic pytać, nie musiałby sobie na nic odpowiadać. Tymczasem nikt nie może o sobie powiedzieć, że to on, jak był on i będzie on. Nikt nie może sam sobie zakreślić granic ani ustanowić siebie jako siebie. Dlatego wciąż musimy zadawać sobie pytania, raz przez tego, raz przez tamtego, to znów przez kogoś innego, zadawane raz temu, raz tamtemu, raz komuś innem, mimo że i tak wszystkie pozostaną bez odpowiedzi. O, łuskamy fasolę, można by powiedzieć, pan jest, ja jestem i przecież czujemy w rękach każdego strąka, każde ziarnko, które z tego strąka wyłuskamy. Mimo to ważniejsze jest, jak pan mnie, a ja pana wyobrażamy sobie, jak ja siebie wobec pana wyobrażam, a pan siebie wobec mnie. To, że się widzimy, że łuskamy, niczego nie jest dowodem. Za mało byłoby, gdybyśmy tylko łuskali, abyśmy mogli doznawać, że łuskamy. Nasze wzajemne wyobrażenia siebie nadają dopiero wymiar temu, że łuskamy. Jak nadają wszystkiemu. Nawet powiem panu, według mnie, dopiero to, co wyobrażone, jest prawdziwe.

Każde pytanie wybiera sobie w nas kogoś odpowiedniego. I nawet najbłahsze pytanie kogoś innego. A nie tylko tego, który ma na nie odpowiedzieć, także tego, który ma je zadać. I za każdym pytaniem i ten, i ten będzie to kto inny. Jest w nas przecież i dziecko, i starzec, i młodzieniec, i ktoś, kto umrze, i kto wątpi, i kto ma nadzieję, i kto nie ma już żadnej. I tak dalej, i tak...

Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem.

Wszystkie miejsca poza człowiekiem to już nie są te miejsca. Jedyne miejsce człowieka jest tylko w nim. Niezależnie, czy jesteśmy tu, gdzie indziej czy gdziekolwiek. Teraz czy kiedykolwiek. Wszystko, co na zewnątrz, to jedynie złudzenia, okoliczności, przypadki, pomyłki. Człowiek jest sam dla siebie zwłaszcza tym ostatnim miejscem.

Każdy uczeń może robić na lekcjach fizyki doświadczenia, by się przekonać, czy określona hipoteza naukowa odpowiada prawdzie. Ale człowiek, ponieważ dane mu jest tylko jedno życie, nie ma żadnej możliwości, by sprawdzić hipotezę za pomocą doświadczenia, i dlatego nigdy się nie dowie, czy powinien był, czy też nie powinien usłuchać głosu instynktu.

Każdy uczeń może robić na lekcjach fizyki doświadczenia, by się przekonać, czy określona hipoteza naukowa odpowiada prawdzie. Ale człowiek, ponieważ dane mu jest tylko jedno życie, nie ma żadnej możliwości, by sprawdzić hipotezę za pomocą doświadczenia, i dlatego nigdy się nie dowie, czy powinien był, czy też nie powinien usłuchać głosu instynktu.

Ludzie się nie zmieniają. Od zawsze mają niepohamowany apetyt na władzę, pieniądze i seks. To swoista trójca mało święta.

Ludzie się nie zmieniają. Od zawsze mają niepohamowany apetyt na władzę, pieniądze i seks. To swoista trójca mało święta.

Lepiej skromnie, nawet biednie, ale z miłością, niż w dostatku i obojętności.

Lepiej skromnie, nawet biednie, ale z miłością, niż w dostatku i obojętności.

(...) można kupić ciało psa, lecz nie jego miłość.

(...) można kupić ciało psa, lecz nie jego miłość.