Mój staż w McKinseyu wystartował z prędkością rakiety. Byłam w teamie zajmującym się od niedawna dużą marką odzieżową. W ostatnich latach sprzedaż stale spadała i McKinsey miał za zadanie poprawić ofertę klienta, a tym samym zmienić kolor statystyk z czerwonego na czarny. Za to otrzymał siedmio- lub ośmiocyfrową sumę. Teraz trzeba było jeszcze tylko tego dokonać i tu do gry wkraczał nasz team. Normalnie doradcy pracowali u klientów, ale w tym przypadku było nas tak wielu, że nie pomieścilibyśmy się tam, dlatego jeździliśmy do klienta na rozmowy grupami. Przedstawialiśmy mu decki – czyli prezentacje – co pociągało za sobą sporą liczbę konferencji (tak zwanych calls), zarówno wewnętrznych, jak i z klientem, bo zaakceptowanie przez niego każdego decku było niezmiernie ważne dla ostatecznego rezultatu.

Mój staż w McKinseyu wystartował z prędkością rakiety. Byłam w teamie zajmującym się od niedawna dużą marką odzieżową. W ostatnich latach sp...

Tak ulotne jest ludzkie życie. Tak pozbawione znaczenia są wszelkie nasze starania.Szczególnie jeśli ktoś świadomie chce je zniweczyć.

Tak ulotne jest ludzkie życie. Tak pozbawione znaczenia są wszelkie nasze starania.Szczególnie jeśli ktoś świadomie chce je zniweczyć.

- Kiedy znaleziono ciało Cats, dużo rozmawiałam z tatą - wyjaśniła mama. – Kwestionowałam sens grzebania w tym wszystkim, miał przecież tyle innej pracy. Ale potem zabito Palmego i doszli do tego jeszcze Algernon i Winberg, i mnóstwo innych rzeczy. Strasznie się wtedy kłóciliśmy. Zdarzały się długie okresy, gdy tata spał na sofie. - Stop - powiedziałam. - Co za mnóstwo innych rzeczy? - W osiemdziesiątym szóstym zastrzelono na ulicy w centrum miasta premiera Olofa Palmego. O tym chyba wiesz? I nigdy nie ustalono, kto za tym stał.– Tak, jasne, że o tym wiem. Ale te inne sprawy? - Carl-Fredrik Algernon był inspektorem zbrojeniowym przy MSZ - ciągnęła mama. - Toczyło się wówczas duże dochodzenie w sprawie przemytu broni, a Algernon prowadził śledztwo. Wielu, między innymi twój tata, sądziło, że ma coś na sumieniu i wie dużo więcej, niż mówi. Zginął w styczniu osiemdziesiątego siódmego, gdy wpadł pod pociąg metra. Niektórzy utrzymują, że odebrał sobie życie. Są jednak świadkowie, którzy twierdzą, że został pchnięty. Upadł plecami na tor tuż przed nadjeżdżający pociąg, mało prawdopodobne, żeby ktoś się rzucał tyłem, jeśli chciałby popełnić samobójstwo, czyż nie? Zmroziło mnie.

- Kiedy znaleziono ciało Cats, dużo rozmawiałam z tatą - wyjaśniła mama. – Kwestionowałam sens grzebania w tym wszystkim, miał przecież tyle...