Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Abu Bakr Abdulmalik ibn Quzman - muzułmański poeta żyjący w Andaluzji.
Przyszedł na świat w Kordobie, która wówczas była w rękach arabskich.
Przez długi czas związany był z dworem władców almorawidzkich, zwłaszcza za czasów rządów Alego ibn Jusufa.
Zasłynął jako autor zeheli - krótkich utworów wierszowanych pisanych głównie w potocznej arabszczyźnie używanej w Andaluzji.
Twórca sporej ilości erotyków opiewających miłość do dziewcząt i chłopców, ale także poematów opisujących hulanki i swawole w gronie najbliższych przyjaciół.
Liryka Ibn Quzmana wykazuje wiele podobieństw z poezją trubadurów prowansalskich.
Ibn Quzman w chwili śmierci miał ok. 82 lat, co jak na czasy w których przyszło mu żyć było dość rzadką sytuacją.
Zachowała się jedynie część twórczości poety, w postaci 149 wierszy. Z małym ich urywkiem polski czytelnik mógł się zapoznać dzięki "Literaturze na świecie nr 6/1977 (74)".