Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Ja i dziewczyny' Achima Brögera. Gdy znalazłam tą książkę w bibliotece, pomyślałam, że może być na prawdę ciekawa, bo jest pisana z męskiego puktu widzenia o sprawach sercowych. A na dodatek była w formie pamiętnika, co dla mnie było plusem. Niestety przeliczyłam się. Książka mnie tak nudziła, że czytałam ją trzy dni, chociaż miała zaledwie 130 stron. Spokojnie mogłabym przez nią przebrnąć w kilka godzin, ale po prostu nie dało rady jej czytać. Główny bohater - nastoletni chłopiec, który jak wywnioskowałam ma około 16 - 17 la. Spędza samotnie swój przedostatni wieczór w domu przed wyjazdem do USA, gdzie ma być przez rok. Czeka Cna telefon od swojej dziewczyny, która poinformowała go w krótkim liściku, że być może do niego zadzwoni, jeśli nie spotka się z kolegom Klasuem. Zrozpaczony chłopak z tęsknoty do niej siedzi w pokoju cały czas przy telefonie. Nawet gdy idzie się kąpać ma problem czy zamknąć drzwi od łazienki, gdyż może nie usłyszeć telefonu. Zaczyna wspominać wszystkie swoje dotychczasowe dziewczyn, z którymi jak dotąd chodził. Z tego składa się cała książka: z jego wspomnień i tylko wyłącznie ze wspomnień. Bez żadnego sensu i tylko wyłącznie ze wspomnień. Podsumowując książka pozbawiona sensu, nic nie wnosząca do naszego życia. Nie można jej nawet zaliczyć do tych lekkich i przyjemnych, które czyta się podczas niedzielnego popołudnia.