Tadeusz Kobierzycki

Petarda! (ale nie dla wszystkich) Tytuł ten idealnie odpowiedział na moje zapotrzebowania. Zbiór najważniejszych koncepcji duszy, ducha, temperamentu, charakteru, jaźni, osobowości i osoby. Streszczone i zręcznie wyjaśnione koncepcje psychologiczne Freuda, Junga, Eriksona, Dąbrowskiego i wielu innych (choć mniej znani też są wspomniani przynajmniej z nazwiska wraz z zagadnieniami które opisywali). Od starożytnej filozofii do współczesnej psychologii. Niemalże idealny wstęp i mapa na drodze poznania samego siebie i stania się Osobowością przez duże O, choć obawiam się, że aby w pełni docenić tę książkę, jednak jakąś wiedzę filozoficzno-psychologiczną już trzeba posiadać. "Właściwym światem człowieka nie jest kosmos, lecz są nim osoby". "Odkrycie Jaźni jest ostatnim stopniem doświadczenia psychicznego". "(Stary Mędrzec i Wielka Matka) W każdej religii postacie boskie lub im najbliższe reprezentują duchową podwójność [...]. Budzenie się tych wizerunków w snach i fantazjach ma zwykle dramatyczny przebieg. Ten dramatyzm pogłębia się wtedy, gdy ego nieświadomie identyfikuje się z nimi, poszukując większej ilości energii. Obrazem takiego procesu jest pycha - zachowanie znane z historii osobistych rzymskich cesarzy, dyktatorów lub pacjentów psychotycznych. Ego pierwszych jest przekonane, że stanowi wcielenie bóstwa, ego drugich jest zbyt słabe, kruche, potrzebuje identyfikacji z potęgą bóstwa, aby otrzymać zastrzyk psychicznej energii. Ale wtedy nieświadomość wdziera się do świadomości, rujnując system jaźni. W jednym i w drugim wypadku identyfikacja prowadzi do ruiny wewnętrznej osobowości jednostki i relacji z otoczeniem. Przykładem jest Fryderyk Nietzsche, który całkowicie utożsamił się z postacią Zaratustry, doświadczając długotrwałego obłędu. Siły odkryte w archetypach Starego Mędrca i Wielkiej Matki są dla człowieka zbawienne dopiero wtedy, kiedy nauczył się on odróżniać je od samego siebie. Uświadomienie sobie treści tych archetypów oznacza dla mężczyzny drugie i rzeczywiste wyzwolenie od ojca, dla kobiety wyzwolenie od matki, a tym samym pierwsze odczucie własnej, jedynej indywidualności. Na ostatnim etapie indywiduacji świadomość ego spotyka się z energią jaźni". "Ludzie, którzy kwestionują istnienie substancji, posługują się ciągle terminami typu: psychika człowieka, wola ludzka, charakter, moje ja, moja decyzja, moje przeżycia. Taki sposób mówienia nie da się logicznie pogodzić z odrzuceniem substancji. Negacja realnego istnienia substancji, w tym również substancjalnego bytu osoby ludzkiej, prowadzi do zakwestionowania odpowiedzialności człowieka. Skoro bowiem nie ma trwałego podłoża aktów psychicznych, to nie ma osoby, czyli nie ma tego, kogo należy nagradzać, chwalić czy karać". "Moim zdaniem, metafizyczna teoria osoby może być uzupełniona przez teorię osobowości przy założeniu, że osoba oznacza rozumne istnienie, a osobowość jej wielorakie przemiany i relacje".