Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Subiektywna refleksja osoby zainteresowanej tematem ludowej historii Polski, będącej po lekturze znakomitych książek Pobłockiego, Leszczyńskiego, Rauszera, Klekot i Janickiego: przeczytane właśnie tomiszcze pióra pana Wasiewicza jawi się jako przegadane i wtórne. Wiele rozdziałów to właściwie referowanie stanu badań, diabelnie nudne w lekturze. W całości drażni wydumane ego autora. Jest to lektura dla wytrwałych. Odejmuję także gwiazdkę za kiepską jakość wydania (jak z lat 80. XX wieku, paskudna graficznie okładka, fatalna jakość przypadkowych ilustracji). Żałuję zakupu wersji papierowej.