Urodzony w Ostrowiu koło Przemyśla, muzykolog. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim u A. Chybińskiego, w 1931 roku otrzymał stopień magistra, w 1936 roku - doktora. W roku 1949 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim, w 1951 roku został docentem, a w 1954 - profesorem w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie od 1958 roku kierował katedrą powszechnej historii muzyki. W 1951 został kierownikiem Zakładu Historii i Teorii Muzyki Państwowego Instytutu Sztuki (od 1959 roku Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk). Był redaktorem naczelnym „Muzyki”, „Studiów Muzykologicznych”, Annales Chopin”, „Monumenta Musicae in Polonia”. Jest autorem podstawowych podręczników z zakresu teorii muzyki.
