Wilhelm Berlemann

Historia wędrówki młodego niemieckiego żołnierza, który walcząc z Rosjanami, zimnem, głodem i zmęczeniem próbuje wrócić za Odrę do ojczyzny. Autor Wilhelm Berlemann przedstawia swoje własne doświadczenia, w których nie brakuje sytuacji nieprawdopodobnych. Sytuacji, w których życie i śmierć oddziela jedynie cieńka granica szczęścia i przypadku Książka jest ciekawa, ale moim skromnym zdaniem z tej historii można było wyciągnąć więcej. Wilhelm Berlemann spisał swoje wspomnienia prostym, żołnierskim językiem, w którym dominują krótkie zdania naładowane emocjami (często zakończone wykrzyknikami). Plusem takiej narracji jest autentyczność; dla mnie brakuje mimo wszystko szerszych opisów niektórych sytuacji, przemyśleń bohatera itp. Trudno nawet stwierdzić jaki był jego stosunek do Hitlera i do całej wojny. Nie wiadomo czy to nastawienie zmieniło się po II WŚ, kiedy wiedza o niemieckich zbrodniach w Polsce była już powszechnie znana (z książki wynika, że będąc np. w Berlinie autor nie był tego świadomy, ponieważ całe zło II WŚ przypisywał Rosjanom). Autor wędruje przez większość czasu przez lasy, pola i łąki, ale momentami trudno jest zorientować się gdzie jest w danym momencie. Z powodu braku szerszych opisiów książka jest trochę surowa, przez co uważam że potencjał tych wspomnień nie do końca został wykorzystany. Co ciekawe, Wilhem Berlemann (stan na marzec 2024) nadal żyje i w tym roku obchodzić będzie swoje 100 urodziny.