Daniel Klein

Jest to książka z dowcipami, pomiedzy które wpleciono okruchy filozofii. Mam wrażenie, że autorzy pozbierali dowcipy i pod nie dopisali resztę. Na plus książki przemawia jednak jej struktura. Rozdziały nie sa poświęcone poszczególnym filozofom, jak ma to miejsce np. w Krótkiej historii filozofii lecz rozdział to wycinek filozofii - metafizyka, epistemologia, etyka. Nie wiem jednak, co robi tam osobny rozdział poświęcony akurat egzystencjalizmowi będącego osobnym nurtem filozoficznym niż dziedziną filozofii. Na korzyść książki przemawia też umieszczony na końcu słowniczek, ubogi ale jest, ważniejszych pojęć. Dowiemy sie z niego czym sa fenomeny a czym pragmatyzm. Co do żartów, niektóre są naprawdę śmieszne, inne wręcz czerstwe. Na taki odbiór wpływają może jednak różnice kulturowe albo tłumaczenie? Na minus zdecydowanie wpływa to, ze poszczególne szkoły, nurty zostały potraktowane po łebkach. Nie dowiemy się za wiele o tym, co myśleli poszczególni myśliciele, a poznamy jedynie pobieżnie ich poglądy. Brak jest podanych przykładowych dziel każdego z nich. Był wspomniany Kartezjusz, Mill - co oni napisali? Tego się nie dowiemy? Autorzy podali jedynie tytlu przykładowego dzieła Adama Smitha, Heideggera czy Kanta - mały brak konsekwencji. Skoro na końcu książki podano os czasu, to przy poszczególnych filozofach można było podać chociaż po jednym ich dziele. Egzystencjalizm, z nieznanych mi przyczyn, został potraktowany wyjątkowo. Nie dość, że doczekał się osobnego rozdziału, to na dodatek opisano to, jak doszło do jego powstania, to co dało pod niego podwaliny. Książka przyjemna w odbiorze, może poza częściami poświęconymi Kantowi ale to raczej wynika ze specyfiki jego filozofii, nie dowiecie się z niej jednak za wiele o filozofii.