Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Głód na Ukrainie" jest starannie przygotowanym wykładem o sytuacji społeczno-gospodarczej Ukrainy w okresie od I wojny światowej do uzyskania przez ten kraj niepodległości, przy czym przewodnim tematem jest tytułowy głód, od którego Autor odbiega wieloma dygresjami, by umiejętnie i płynnie do niego powrócić. Świadectwo osób, a także wiedza dra Rajcy o sytuacji w komunistycznej Ukrainie o głodzie, jest w niektórych momentach wstrząsająca. W trakcie lektury tej książki nie raz przychodziła do mnie refleksja, jakimi tępymi stworzeniami byli komuniści. Bez względu na koszty, bez względu na cokolwiek i kogokolwiek należało podtrzymywać ideę, która miała tyle wspólnego z rzeczywistymi możliwościami i potrzebami ludności, co obecnie demokracja w Korei Płn. Doskonale wiedząc, że polityka kolektywizacji jest jedną wielką pomyłką, wiedząc o tragicznych skutkach suszy, o problemach w prowadzeniu upraw i hodowli, mimo wszystko wprowadzano i wymuszano drakońskie limity, wszystko po to, aby udowodnić wyższość nad "wrogami ludu". Historia pokazała, że to Stalin i jemu podobni byli prawdziwymi wrogami. W książce znaleźć można także sporo wzmianek o Polakach na Ukrainie, a szczególną uwagę należy poświęcić fragmentowi dotyczącemu pomorowi głodowemu lat 1931-33, gdy z głodu zmarło 60 000 polskich chłopów. Dla porównania w Katyniu zginęło ok. 22 000... W imię czego? Chorych ambicji ludzi, którzy nic w życiu nie znaczyli i znaczyć nie powinni, a gdy doszli do głosu, sprowadzili okropne katusze na naród, który jak każdy inny pod jarzmem komunistów pragnął tylko jednego - wolności.