Studiował filologię polską na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując w 1973 tytuł profesora. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filologicznego UAM, prorektora do spraw studenckich, od 1970 - kierownika Zakładu Historii Literatury Polskiej, a w latach 1974-81 dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. Jego dorobek to m.in.: Kordian Dramatyczna trylogia (1961), Trzy szkice romantyczne. O "Dziadach", "Balladynie", i Epilogu "Pana Tadeusza" (1967), Mickiewicza wielkopolskie drogi (1972), Karol Wojtyła i Jan Paweł II wobec literatury (1983), Teatry poznańskie w latach panowania króla Stanisława Augusta (1986).
Aktywnie uczestniczył w pracach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich oraz Komisji Nazewnictwa przy Prezydencie Miasta Poznania.
