Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chodź po północy pewnym krokiem
[„Ostatnia czynna Centrala”].

Podajemy sobie dzisiaj zupełnie szaleńcze spojrzenia
Częstujmy się nimi jak chlebem i mirtem w skolionie
Śpiewam ochryple, dojrzewając do końca sezonu
Koniec sezonu na leśne zjawiska w dziwnych miejscach
Na trzeciej lekcji uprzejmości należy być nieuprzejmym
Ostatnio wychodzi mi to coraz lepiej, korepetycje biorę
Sama się doedukuję w tym zakresie, wzorowa i pilna
Opadają słowa wraz z ustami w futerały zamszowe
potem można w niespokojnym śnie o tym pomruczeć
Czeka na nas przecież Śmierć w ciuchach do krykieta
Zna wszystkie lekcje uprzejmości, szczególnie trzecią
[„Trzecia lekcja uprzejmości”].

Uchylają się ku mnie modrzewiowe korony
w ich pniach gorzkie soki wzrostu, słyszę je
Wewnętrzne przedzieranie się ku górze, płyną
Na szczytach przechowywane są tajemnice
których się nie zdradza ze względu na dobro
Karmelowe, smażone tajemnice ukryte
wielokrotnie powleczone kamforą
[„Leśne rozgrzebanie”].

Wstaję, dygocząc, ręce szeleszczą z zimna
gdy pakuję w papier firmowy cztery romby
Po bokach transfuzja danych, transfuzja krwi
subtelne zgrubienia, o których pisma milczą
ze względu na czytelność
[„Ostatnia czynna Centrala”].