Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka z irytująco zwodniczym tytułem. Opracowanie wcale nie opisuje warszawskiego cechu mosiężników w czasach Oświecenia, nie zajmuje się też rzemiosłem tamtego okresu czy majstrami. Tak naprawdę to mocno hermetyczna, skąpa merytorycznie wiwisekcja zachowanego statutu warszawskiego cechu mosiężników. W środku znajdziemy więc tekst statutu, zdjęcia kart oryginalnej księgi, dokładny opis jej wyglądu i zawartości, a dopiero to uzupełniają zassane z kilku książek drobiazgi dotyczące założycieli cechu, sygnatariuszy dokumentu oraz niektórych zdarzeń związanych z istnieniem cechu. Całość uzupełnia dosłownie kilka zdań na temat wyrobów, bo ze względu na niestosowanie wówczas sygnatur nie za bardzo wiadomo, kto co konkretnie robił, ani czyjej produkcji są zachowane egzemplarze. Skromną objętościowo publikację dodatkowo rozdymają sporych rozmiarów streszczenia po angielsku i niemiecku, a także pozbawiony sensu spis ilustracji (są wrzucone odrębnie jako kolorowa wkładka),dublujący ich sążniste opisy. Temat więc niby ciekawy, relikt wart uwagi, ale zawartość mimo wszystko rozczarowuje.