Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze napisana powieść historyczno-sensacyjna, bo chyba do takiej kategorii należało by ją zaliczyć. I takie powieści lubię najbardziej, bo wydarzenia historyczne nie są tu li tylko dalekim tłem, na którym rozgrywają się losy bohaterów, jak w ostatnio przeze mnie wymęczonej trylogii „Niebieski rower”. Tutaj historia jest równoważnym bohaterem, jeśli nie najważniejszym. Rzecz dotyczy przygotowań Aliantów do lądowania w Normandii. Nie chodzi jednak o samą logistykę i działania sztabów, co o skomplikowane szachy pomiędzy wywiadami i kontrwywiadami i wprowadzenie przeciwnika w błąd. Aż do posłowia autorskiego trudno wyczuć, co jest fikcją literacką, kto jest wytworem wyobraźni autora, a co faktem historycznym. Na scenie przeplatają się agenci wywiadu, generałowie, przywódcy. W atrakcyjnej i dość lekkiej formie można łyknąć całkiem sporą dawkę wiedzy historycznej, takiej, jakiej nie uświadczy w szkole. I to chyba jest największą wartością powieści. Losy głównej bohaterki to już tylko dodatek. Czasem trochę naiwny, ale kto by się tam przejmował. To, co mnie najbardziej – jak zwykle – zaskakuje to strona edytorska polskiej wersji. Wersja ta zaopatrzona jest w okładkę, jaką każdy tu widzi. Elegancka kobieta na tle wieży Eiffla z jakimś wojskowym stojącym za jej plecami. Dość zabawny manewr, bo akurat tylko znikoma cześć powieści dzieje się w Paryżu. Tymczasem wygooglałem sobie oryginał i co? Ano na okładce mamy fotografię jednej z plaż normandzkich zawalonych sprzętem wojskowym i aliantów chyba budujących prowizoryczny port. Niby nic, a jak okładka może zmienić postrzeganie tego, czego oczekuje się po książce. Gdybym nie wiedział, że operacja „Fortitude” to fakt historyczny i czego dotyczyła, polska okładka absolutnie by mnie nie skusiła. Oryginalna jak najbardziej. I tak przez przypadek zaliczyłem kolejny tytuł, którego nie miałem w planach.