Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Całe nasze szczęście albo nieszczęście zależy tylko i wyłącznie od jakości obiektu, z którym łączy nas miłość.

Uczucie, że dobro drugiej osoby jest naszym żywotnym interesem, przekłada się na bardzo ważną korzyść, jaką jest przetrwanie obu zaangażowanych w relację osobników.

Szczęście jest tylko wtedy prawdziwe, gdy możesz się nim z kimś dzielić.

W toku ewolucji okazało się, że największe korzyści przynosi jednak sytuacja, w której dwoje ludzi zaczyna tworzyć fizjologiczną jedność: jeśli ona na coś reaguje, on też nie pozostaje obojętny; jeśli on jest zdenerwowany, ta emocja udziela się również jej.

Jeśli chcesz znaleźć drogę do niezależności i szczęścia, znajdź najpierw odpowiednią osobę, od której możesz być zależny, i idź z nią przez życie.

Gdy jesteśmy uwikłani w romantyczną relację z kimś, kto nie stanowi dla nas bezpiecznej bazy, cierpi nie tylko nasze samopoczucie, ale również zdrowie fizyczne.

Muszę jednak pokonać w sobie lęk przed zranieniem. Jestem zdecydowana otworzyć się, podjąć ryzyko, zatracić się. Rozumiem, że kto nie ryzykuje, ten nic nie ma; jeśli nie otworzę serca, nie ma szansy, żeby ktoś się do niego dostał. Nie zamierzam poddawać się rozpaczy. Zasługuję na szczęście!

Innym problemem związanym z wiarą w samodzielność jest to, że łączy się ona ze znacznym skupieniem na sobie. Sprawia, że ignorujesz potrzeby partnera i koncentrujesz się jedynie na własnych, pozbawiając zarówno siebie, jak i osobę, z którą jesteś, możliwości przeżywania jednego z najbardziej satysfakcjonujących ludzkich doświadczeń - czerpania radości z bycia częścią czegoś większego niż ty sam.

Gdy nasz partner jest dla nas bezpieczną bazą i kotwicą, czerpiemy z niego siłę i zachętę, żeby mierzyć się ze światem i w pełni wykorzystywać nasz potencjał. Pomaga on nam stać się najlepszą wersją nas samych, a my odwdzięczamy się tym samym.

Po pierwsze: być sobą - badania wskazują, że bycie autentycznym przyczynia się do ogólnego poczucia szczęścia i spełnienia, a mało jest rzeczy bardziej pociągających dla potencjalnych partnerów, niż bycie szczęśliwym i spełnionym. Po drugie i nie mniej ważne: osoby, które są wierne sobie, mogą już na wczesnym etapie związku stwierdzić, że ktoś nie ma szans spełnić ich prawdziwych pragnień. Nie wszyscy mają potrzeby związkowe kompatybilne z twoimi i nie ma w tym nic złego.

Silna wiara w samodzielność może być bardziej ciężarem niż atutem. W relacjach emocjonalnych obniża umiejętność zbliżenia się do drugiej osoby, dzielenia z nią intymnymi informacjami, uzyskania poczucia harmonii z innym człowiekiem. Wiele osób o unikającym stylu przywiązania myli samodzielność z niezależnością. Mimo że dla każdego z nas umiejetność stanie.

Jedną z najokrutniejszych kar, jaką można nałożyć na człowieka, jest samotność; jesteśmy istotami społecznymi i najlepiej funkcjonujemy w relacji z innymi. Bycie wśród ludzi wymaga od nas elastyczności myślenia i działania, co z jednej strony oznacza wyjście z przyjemnej strefy komfortu, z drugiej jednak uaktywnia i odmładza nasze umysły, doprowadzając nawet do regeneracji komórek mózgowych.