cytaty z książek autora "Hafsah Faizal"
- Pierwsza miłość zawsze jest trudna - oświadczył w końcu łagodnym głosem.
- A druga? - zapytała.
- Jest wszystkim, czym nie była ta pierwsza.
Miłość jest dla dzieci, powiedziała dziewczynka.
Śmierć jest dla głupców, powiedział cień.
Ciemność jest moim przeznaczeniem, powiedział chłopiec.
Oddanie jest moją zgubą, powiedział orzeł.
Cierpienie jest naszym fatum, powiedziało piękno.
Ale żadne z nich nie miało racji".
Nadzieja była jak nieśmiertelna bestia. Światło rozrzedzające każdy mrok. Człowiek bez nadziei jest tylko naczyniem bez duszy.
Łatwo o tym zapomnieć, ale serca biją dla miłości, prawda? Być może życie bez celu to nie życie. Jednak życie bez miłości... to również nie jest życie. To egzystencja".
Jeśli ludzkie życie zawsze kończy się śmiercią, to dlaczego wciąż wywołuje ona zaskoczenie?
Dawno temu żył sobie chłopiec z przyszłością,
Aż pewnego dnia pozostała mu wyłącznie przeszłość.
Kiedy obierasz sobie jakiś cel, najpierw musisz uwierzyć, że jesteś w stanie go osiągnąć (...).
Człowiekowi można odebrać wiele, ale nie można pozbawić go pragnień, pasji i chęci zemsty.
Tylko my decydujemy o tym, co znajduje się poza naszym zasięgiem.
Powiadają, że ludzka dusza nie jest w stanie zaznać spoczynku, dopóki nie odnajdzie swojej drugiej połówki. Wtedy płonie o wiele intensywniej.
(...) każdy posiada w sobie zdolność do czynienia zarówno zła, jak i dobra. (...) Każdy może się zmienić. I każdy posiada swoje granice.
Żywimy się kłamstwami, gdy nasze serca wołają o posiłek.
Tytuły nie są wyznacznikiem prawdziwej natury człowieka (...).
Jeżeli oba serca nie biją jednym rytmem, to małżeństwo nie ma żadnej wartości.
(...) czasem nie da się wygrać z żalem. Trzeba nauczyć się z nim żyć.
Poświęcenie jest niczym innym jak śmiercią noszącą maskę romantyzmu.
Ludzie zginęli, ponieważ on przeżył. I jeżeli tylko w ten sposób mógł przeć do przodu, to trudno.
Śmierć jest głównym źródłem strachu wśród tych, którzy wciąż stąpają po tym świecie. Dlatego żyj tak, jakbyś to ty był śmiercią. Polegaj tylko na sobie, ponieważ gdy zapadnie zmrok, nawet twój cień się od ciebie odwróci.
Ciemność jest brakiem światła i sensem jego istnienia. Bez ciemności światło nie posiadałoby żadnych granic. Nie, byłoby istnym przekleństwem. Celem istnienia każdego elementu jest tłumienie swojego przeciwieństwa.
Cierpieli w samotności. Cicho i po bohatersku. Łatwo było zignorować czyjeś cierpienie, jeśli ta osoba nie wyrażała go na głos.
Łzy nie są miarą prawdziwej miłości. Każdy z nas rozpacza w indywidualny sposób.
Gniew i furia są jak ogień, który gaśnie równie szybko, jak się pojawia. Zemsta może kumulować się przez ponad sto lat, a im dłużej to trwa, tym lepiej smakuje.
Zafira nigdy się nie zakocha - nie popełni tego błędu.
Nie było sensu pokładać nadziei w tak ulotnym uczuciu. Miłość oznaczała przegraną.
Na tym świecie istniały tylko dwa rodzaje ludzi; ci, którzy zasługiwali na łaskę i drugą szansę, oraz ci, którzy powinni cierpieć za swoje przewinienia.
Mroku nie trzeba niszczyć. Potrzebujemy ciemności równie mocno jak światła. Z jednej strony dodaje nam sił, a z drugiej uczy strachu.
Honor przezwycięża serca, rzekła dziewczynka.
Wrażliwość prowadzi do śmierci, rzekł lew.
Zniszczenie następuje po ciemności, rzekł chłopiec.
Władza rodzi ból, rzekł król.
I, niestety, wszyscy mieli rację.