Lucy H. Pearce

W pierwszej części autorka wprowadza nas w historię kobiecości, zapoznaje z terminem i archetypem "płonącej kobiety", a także "płonącego mężczyzny". Jak pisze na początkowych stronach: "Napisałam ją dla każdej kobiety, która walczy o wyrażanie siebie". Istotnie, po zapoznaniu się z tym rozdziałem, dowiadujemy się, albo przypominam sobie, w jaki sposób nasze przodkinie traciły swoją moc, o wpływie patriarchatu i "historii", a więc opowieści mężczyzn. Autorka dzieli się też swoimi przeżyciami, można powiedzieć, krętą drogą odnajdywania swojego ognia. W kolejnych częściach pokazywane są inne aspekty kobiecości, w tym ten ciemny i mroczny. Sugeruje w jaki sposób oswoić ciemność w sobie, by stała się bezpiecznym miejscem, z którego możemy czerpać moc. Bo ciemność ma negatywne konotacje, a stanowi istotnie źródło, tak często wypierane we współczesnej duchowości. Bardzo ciekawy jest wątek męskiej ciemności i tego, w jaki sposób jest ona wykorzystywana do dyscyplinowania kobiet, wzbudzania lęku czy kontrolowania. Bo "histeryczne, kobiece emocje" przerażają. Czy warto być "grzeczną dziewczynką"? Autorka udowadnia, że nie. Że mit ten jest niezwykle toksyczny dla nas, a jakże wygodny dla ogółu. Proces odzyskiwania kontroli nad życiem, nad swoją mocą, ujęty został w sposób holistyczny, podobnie jak temat przekraczania granic. W trakcie lektury zauważyłam, jak wiele wiedzy z różnych dziedzin nauki, a także doświadczeń, autorka "ulepiła" w jedno. I to jest wspaniałe. Gorąco polecam lekturę każdej kobiecie, szczególnie takiej, która lubi zagłębiać siebie.