Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Every year, on the nights of the 26th and 27th September, the mutton birds come to Tasmania, in Australia." W prostych słowach i na kilku przykładach autorka przedstawia sposoby orientacji różnych zwierząt w ich cyklicznie dokonywanych dalekich podróżach. Petrele latające od Tasmanii po Kamczatkę, żółwie zielone płynące z Wyspy Wielkanocnej do Brazylii i z powrotem, ptaki morskie latające wzdłuż Wezery, lasówka czarnogłowa - z Niemiec do Egiptu, pszczoły czy gołębie. Okazuje się, że istnieją różne zdolności, nawet pomiędzy ptakami. Żółwie orientują się wg pozycji słońca, przy czym także wtedy, gdy słońce jest niewidoczne (światło spolaryzowane) - potrafią to także pszczoły, niektóre ptaki po ukształtowaniu terenu lub układzie gwiazd. Natomiast gołębie i pszczoły potrafią orientować się w terenie także po polu magnetycznym Ziemi. Liczne ilustracje - m.in. mapki tras - to rysunki Willie Rodgera, świetnego szkockiego grafika i nauczyciela z Glasgow.