Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Babcia powiedziała jej kiedyś, że winę za swoją brzydotę można zrzucić na geny, za ignorancję - na wykształcenie, natomiast dla bycia nudną osobą nie ma żadnego usprawiedliwienia.

-Jeśli nigdy nie jesteś smutna, to skąd wiesz, jak to jest być szczęśliwym? - spytała.- A poza tym i tak wszyscy umrzemy.

Był dla niej północą,był południem,był zachodem i wschodem był dla niej,był dla niej dniem powszednim,był niedzielnym ubraniem.Była dla niego księżycem i gwiazdami,była piosenką, której razem słuchać chcieli.Myśleli,że miłość potrwa wiecznie i dobrze myśleli.

Myśli trzeba poukładać w głowie w dobrej kolejności i dobrze im się przyjrzeć, żeby mózg mógł zająć się myśleniem.

Był czymś stałym i dodającym otuchy. Zawsze jednak zachowywał leciutki dystans. Miał w sobie jakąś tajemnicę, której ciągle strzegł i nigdy nie ujawniał. Cieszyła się z tego. Bliskość, zarówno fizyczna, jak emocjonalna, zawsze przynosiła jej rozczarowanie.

... w książkach wspaniałe jest to, że są jak filmy, które odtwarzają się w twojej głowie...

Cisza bywa niebezpieczna. Milczenie jest pewne i godne zaufania, a ciszę przepełnia oczekiwanie, niczym złowroga pauza; cisza przywołuje nieszczęście, jak pojedyncza nić, która aż się prosi, żeby za nią pociągnąć.

Charles Bramwell Brockley jechał samotnie i bez biletu pociągiem odchodzącym o 14.42 ze stacji London Bridge do Brighton. Puszka po ciasteczkach Huntley&Palmers, w której podróżował, zachwiała się niebezpiecznie na brzegu siedzenia, gdy pociąg z dygotem zatrzymał się na Haywards Heath.

Na tym świecie, Daisy, jesteśmy maleńkie. Nie zawsze wygrywamy i nie zawsze możemy być szczęśliwe, ale zawsze możemy próbować.

Sunshine po raz kolejny wyprzedziła ich zamiary.
- On się nazywa Marchew.
- Coś takiego?-zainteresował się Freddy-A to dlatego ,że...?
- Że potrącił go samochód ciemną nocą, bo on go nie widział.
- I? - Freddy pytająco przekrzywił głowę.
- Marchew pozwala widzieć w ciemności.
Sunshine wygłosiła rozwiązanie zagadki powoli i wyraźnie, jak angielska turystka w obcym kraju.

Wybrała się do lekarza, bo miała zamiar prosić o więcej leków, żeby jej smutna egzystencja stała się choć trochę bardziej znośna.

Złoty krążek był zadrapany, krzywy i podniszczony - to świadectwo długiego i trwałego małżeństwa, w którym miłość wyznawana była rzadko, ale obecna każdego dnia.