Najnowsze artykuły
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 lipca 2024LubimyCzytać263Artykuły
Powstaje nowa „Lalka”! Co wiemy o ekranizacji powieści Prusa?Konrad Wrzesiński70Artykuły
Powiedz mi, gdzie jedziesz na wakacje, a powiem ci, co czytać: idealne książki na latoAnna Sierant17Artykuły
Zadaj pytanie Marii Strzeleckiej, laureatce Nagrody Literackiej WarszawyLubimyCzytać4
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Michael Leidig
![Michael Leidig](https://s.lubimyczytac.pl/upload/authors/16179/51691-140x200.jpg)
1
5,9/10
Pisze książki: powieść historyczna, reportaż
Michael Leidig od 1995 r. jest zagranicznym korespondentem „Daily Telegraph”, gdzie zajmuje się problematyką Austrii. Stworzył agencję informacyjną Central European News, z którą współpracują korespondenci z całej Europy Środkowej i Wschodniej. Jest założycielem i redaktorem trzech austriackich dzienników: „Vienna Reporter”, „Austria Today” i „Austrian Times”.http://www.facebook.com/michael.leidig
5,9/10średnia ocena książek autora
379 przeczytało książki autora
220 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch
Allan Hall, Michael Leidig
5,9 z 263 ocen
585 czytelników 38 opinii
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch Allan Hall ![Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/23000/23325/352x500.jpg)
5,9
![Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/23000/23325/352x500.jpg)
Natascha Kampusch. Jej imię i nazwisko w 1998 r. malowało się na ustach wielu osób na całym świecie. Jej dziecięca twarzyczka zdobiła pierwsze strony gazet, słupy telefoniczne, sklepy, puby, blokowiska. Porwaniem dziewczynki żył cały świat, a potem ucichł, by ponownie w 2006 r. dać upust złości, frustracji, ciekawości i radości. O ile dzisiaj świat zajął się nowymi sprawami, tak pewnie życie Nataschy nadal nie wróciło do normy. Powstała w zeszłym roku jej autobiografia i film sygnalizują, że ta kobieta nie da się już nigdy zamknąć w żadnej piwnicy. Czyżby?
Z książki tej dowiadujemy się, że Natascha została wciągnięta do białego samochodu dostawczego, nieopodal szkoły. Banalne porwanie. Jednak poza tym nic już nie było zwyczajne czy też banalne. Zebrano zespół śledczych, zbadano okoliczności, przesłuchano świadków, wzięto pod lupę znajomych, sąsiadów, mieszkańców miasta, kolegów ze szkoły. Każdy miał coś do powiedzenia na temat Nataschy, jej osobowości, jej rodziny i relacji z nią. Tak wykreowany został obraz dziesięcioletniej dziewczynki o silnym charakterze, towarzyskiej, nieco aroganckiej, z poczuciem humoru i o inteligencji przekraczającej swój wiek. Dziewczynki kochającej ojca i wycieczki na Węgry. Dziewczynki mającej trudności w relacjach z matką i być może niedostatecznie szczęśliwej ze swojego życia. Dziewczynki, która przeżyła ponad 8 lat w piwnicy, w domu człowieka, który stał się dla niej dosłownie wszystkim złym i wszystkim dobrym.
Wolfgang Priklopil ostatni raz widział Nataschę, gdy wybiegała z jego podwórka. Nie miał okazji, aby cokolwiek wyjaśnić. Nie miał szansy opowiedzieć swojej historii. Kilka godzin po tym, jak dziewczyna wpadła w ręce policji Wolfi rzucił się pod pociąg. Ta śmierć jednak nie była przeszkodą dla policji i psychologów do stworzenia jego portretu psychologicznego. W ten sposób przedstawiono człowieka, który miał trudne relacje zarówno z ojcem, jak i z matką, której autorytarność wpłynęła silnie na przyszłe życie. Jako dziecko często moczył się w nocy, zabijał zwierzęta i znęcał się nad nimi, co już było symptomem tworzącej się psychopatycznej osobowości. Priklopila uważano za człowieka przystojnego, komunikatywnego, podchodzącego z pasją do swojej pracy, ale trzymającego się nieco w cieniu. Człowieka, który został uznany za pedofila ze skłonnościami sadystycznymi, ukierunkowanego na jedną osobę – Nataschę, którą chciał wychować na kobietę idealną dla siebie. Niestety niejako sam został wychowany przez to dziecko. Nieoczekiwanie stali się dla siebie czymś więcej. On został jej rodzicem, przyjacielem, oprawcą i być może kochankiem. Ona zdaje się poruszyła go i zrozumiała. Nie warto jednak doszukiwać się w tej historii romansu, bo relacje ofiara – oprawca są niezwykle zawiłe i trudne do zrozumienia, co okazało się po powrocie Nataschy. Nagle przestaje być niewinną dziewczynką z plakatów, a staje się sprawcą w wielu oczach świata. Świata, który jest jak chorągiewka na wietrze. Świata, który nie rozumie.
Nie zapominajmy jednak, że dramat nie dzieje się jedynie w mroku piwnicy, ale i na zewnątrz. Mamy matkę, która żałuje; ojca, który wierzy; policję, która traci powoli nadzieję i która popełnia tak wiele błędów, że nawet obiektywizm reportażu nie jest tego w stanie zatuszować. Wszyscy oni zostali uwięzieni za stalowymi drzwiami, z nadzieją irytująco szumiącą w głowie jak wentylator w małym pokoiku Nataschy.
Natascha Kampusch – młoda i wychudzona kobieta z piwnicy, pędząca w blasku fleszy, nadal silna, aczkolwiek słabego zdrowia. Kobieta, która gubi się we własnych emocjach. Można odnieść wrażenie, że w tej kobiecie nadal tkwi ta mała dziewczynka. Czy ona naprawdę wyszła z tej piwnicy?
Czytając takie historie, oparte na prawdziwych wydarzeniach, mam wrażenie, że sama wychylam się z ciemności. Owy reportaż był tylko kolejnym krokiem naprzód. Jeżeli ktoś chciałby zgłębić tę historię, to polecałabym zacząć najpierw od „Dziewczyny z piwnicy”. Obiektywizm tej książki sprawia, że trudno jest kogokolwiek obwiniać. Nawet Priklopila można choć trochę zrozumieć i także zaliczyć do ofiar. Mnie to osobiście bardzo odpowiada, ponieważ nic nie jest czarne albo białe, a i później łatwiej było mi przejść przez autobiografię oraz film, które nie są już tak łagodne jak ten reportaż.
Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch Allan Hall ![Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/23000/23325/352x500.jpg)
5,9
![Dziewczyna z piwnicy. Szokująca historia Nataschy Kampusch](https://s.lubimyczytac.pl/upload/books/23000/23325/352x500.jpg)
Książka Halla i Leidiga trafiła w moje ręce przez przypadek. Podczas jednej z wizyt w bibliotece zapytałam czy jest książka Kampusch. Pani bibliotekarka powiedziała, że owszem, ale wypożyczona. Kilka dni później zadzwoniła do mnie (sic!) z wiadomością, że książka jest do odebrania. Pojechał po nią M. Spodziewałam się „3096 dni”, a dostałam – „Dziewczynę z piwnicy”.
Może i „Dziewczyna z piwnicy” zawiera sensacyjne informacje, ale przede wszystkim z każdej strony przebija tania sensacja, potrzeba zaspokojenia najniższych pobudek mało wybrednego czytelnika przy pomocy garści nieprawdopodobnych teorii i pseudonaukowych wywodów. Ta książka nie kojarzy mi się z rzetelnym dziennikarstwem, lecz z pomyjami na poziomie „Faktu”. Informacje prawdziwe mieszają się z ich obliczonymi na tani efekt wymysłami. Próba charakterystyki Priklopila jest psuedopsychologicznym bełkotem, podobnie snucie teorii na temat patologicznego dzieciństwa Kampusch. Wiedzę swą dziennikarze oparli na wywiadach z dziesiątkami osób znającymi mniej lub bardziej Priklopila czy Kampusch. Pytanie jednak, jak wielu z nich powiedziało po prostu swoją prawdę, zamiast skupić się na rzeczywistości?
Niewątpliwie najciekawszym rozdziałem w „Dziewczynie z piwnicy” jest ten poświęcony nieudolnemu i niekompetentnemu śledztwu policji. Nazwisko Priklopila przewinęło się przez akta policyjne kilkukrotnie, jednak żaden policjant nie pofatygował się, aby bliżej zbadać sprawę. Śledztwo w sprawie zaginięcia Kampusch bardzo szybko nabrało znaczenia politycznego. Gdzieś pomiędzy wymienianiem policjantów, walką o prestiż i ukrywaniem nieporadności zagubił się priorytet: odnalezienie dziewczynki.
Książkę można przeczytać. Ale tylko jako uzupełnienie autobiografii samej Kampusch.