Jesteśmy społecznością, która kocha książki

nie chcę biec za czymś, czego naprawdę nie ma,
zbyt dużo zgubionych chwil
nie wróci, a mogły być pełne światła.

jeśli mnie Boże zaprosisz do Wieczności
opowiesz mi wszystko a ja zrozumiem
dzisiaj umiem tylko ufać
prowadź mnie za rękę.

On nie ucieka z twojego statku,
kiedy sztormu początek
i nie pozwala, byś sam walczył
z potężną falą,
która może zatopić radość rejsu.

jestem jak zagubiona owca –
czasem trudno mnie odnaleźć.
zakrywam uszy, by mówić, że nie wołałeś.
zamykam oczy, by mówić, że nie widziałam;
a Twoje rany są dowodem, że szukałeś.

tym powiewem powiesz, że myśli
kierować mam ku Tobie, by niepokój serca
zasnął na zawsze.
gdy jutro i dziś
skąpane w Twojej woli –
lepszych przecież nie znajdę.

kiedy bezmyślnie patrzę w chodnik,
szukając uparcie tylko szarości,
gdy oczy zalewa morze łez i zatapia
wzrok, co już nie potrafi kierować się w górę –
stój przy mnie.

nie wiem, kiedy Cię zobaczę.

czas biegnie bez oddechu
dni czasem się śmieją
i użyźniają poduszkę łzami
bo dzień i noc muszą trwać.

Bóg jest jak wichura
nie porwie jednak żadnego listka Twojego życia
kiedy nie powiesz mu
nie masz już nic
co by i Jego nie było na wieki.

a gdy twój czas upadnie na kamień,
nie zdołasz odzyskać roztrzaskanego zegarka,
pogubisz się w niezliczonych momentach,
z których żaden
już nie należy do ciebie.

im bliżej jestem,
tym lepiej widzę,
jak mi daleko,
daleko
do Ciebie.