K.J. Charles

Bardzo ogólne spoilery. Drugi tom trylogii, który się czyta jak ostatnią książkę z serii. Will znowu zostaje wciągnięty do walki z organizacją Zodiac, Kim znowu jest śliski, nieuchwytny i kłamliwy przez część powieści, za to Maisie i Phoebe chcą podbić świat mody kreacjami, które Maisie szyje. Znowuż język i postacie są dopasowane zarówno do realiów historycznego świata przedstawionego, jak i wrażliwości współczesnego odbiorcy. W tym akurat książki KJ Charles nie zawodzą; ale też nie, żebym umiała to w jakikolwiek sposób ocenić, przynajmniej jeśli chodzi o historyczną część - po prostu widać research. Czy jest to dobry research, nie umiem powiedzieć. W każdym razie jest to dobra książka w gatunku. Dwie uwagi: Kim balansuje na granicy bycia irytującym dla czytelnika. Dla mnie nigdy nie spada w tę przepaść, z czego się cieszę. Na pewno pomaga, że historia jest ukazana z perspektywy Willa, który bardzo twardo stąpa po ziemi, a także wraz z czytelnikiem irytuje się na Kima. To zresztą jest trudna postać do napisania, by nie przesadzić: stworzyć kłamliwego, śliskiego love interesta, a jednocześnie uczynić go atrakcyjnym dla czytelnika i koniec końców nietoksycznym (albo świadomym swojej toksyczności) dla swojego mc. Wydaje mi się, że romanse mają tendencję do kładzenia nacisku na tę pierwszą rzecz i ignorowania tej drugiej - jeśli czytelnik wystarczająco mocno lubi love interesta, to autor zazwyczaj robi maleńki redemption arc i wszystko jest wybaczone. Z Kimem to bardziej skomplikowana sprawa. Druga uwaga odnosi się do tego, co napisałam na początku: to bardzo ciekawa środkowa książka w trylogii, bo jednocześnie wydaje się kończyć wątek Zodiacu, a z drugiej strony bohaterowie są w emocjonalnym kryzysie (jeśli liczyć całą czwórkę - Willa, Kima, Maisie i Phoebe) - jak na koniec drugiej książki przystało. Ciekawa decyzja, bardzo chętnie zobaczę, co z tym wszystkim autorka zrobi w trzeciej części, bo przyznam, że jak dla mnie łamie to trochę stęchłe schematy pisania trylogii.