Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepsza od poprzedniej, chociaż to od tej zaczęłam przygodę z tą serią. I myślałam, że to w pierwszej części zgłębimy bardziej temat załamania Rebeki. Ale może autorka nie chciała się na tym skupiać i tylko pobieżnie przedstawiała temat.
Mam czasem wrażenie, że ta książka jest bardziej obyczajowa niż kryminalna.
Autorka uważana za lepsza od Camili Lackberg, ale uważam to za nietrafną opinię. Asa ma inny styl i inne pomysły, ale nie dorównuje Camili.
Sama historia jest dosyć złożona i zabójca nie wysuwa się na przód. Podobnie jak w poprzedniej części dopiero na końcu poznajemy motyw.

Lepsza od poprzedniej, chociaż to od tej zaczęłam przygodę z tą serią. I myślałam, że to w pierwszej części zgłębimy bardziej temat załamania Rebeki. Ale może autorka nie chciała się na tym skupiać i tylko pobieżnie przedstawiała temat.
Mam czasem wrażenie, że ta książka jest bardziej oby...

Rozwiń

Zwiń

Ponownie zaczynam serie od nie tej książki, co trzeba i ponownie mam wrażenie, że druga była lepsza. Liczyłam na większe rozwinięcie wątków. Zwłaszcza Rebeki i jej tajemnicy z przeszłości. Mam wrażenie, że książka zostawia trochę niedomówień i to takich, których już nie poznamy. Na pewno plus za postać Sanny, która choć trochę irytuje to jest barwna.

Ponownie zaczynam serie od nie tej książki, co trzeba i ponownie mam wrażenie, że druga była lepsza. Liczyłam na większe rozwinięcie wątków. Zwłaszcza Rebeki i jej tajemnicy z przeszłości. Mam wrażenie, że książka zostawia trochę niedomówień i to takich, których już nie poznamy. Na pewno p...

Rozwiń

Zwiń

Dużo przydatnych wskazówek i instrukcji krok po kroku. Zapoznanie z każdym procesem wykonywanym na drewnie.

Dużo przydatnych wskazówek i instrukcji krok po kroku. Zapoznanie z każdym procesem wykonywanym na drewnie.

Z początku ciężko mi się było wkręcić w tę powieść. Na szczęście książka nie okazała się zmarnowanym czasem i miała momenty, z których ciężko się było oderwać. Fajnie wykreowani bohaterowie. Lubię kiedy autor nie waha się kogoś pozbawić życia albo pokazać, że nie wszystko musi się udać.

Z początku ciężko mi się było wkręcić w tę powieść. Na szczęście książka nie okazała się zmarnowanym czasem i miała momenty, z których ciężko się było oderwać. Fajnie wykreowani bohaterowie. Lubię kiedy autor nie waha się kogoś pozbawić życia albo pokazać, że nie wszystko musi się udać.

Po raz kolejny mamy perspektywę bohatera, który przyjaźni się z mieszkańcami kraju później "wrogiego". Myślę, że to dobrze pokazuje, że ludzie nie zawsze są tacy sami i zmieniają ich wydarzenia, okoliczności. Miło się czyta o czasach po 1919, kiedy do kamienicy wprowadzają się Holendrzy. Relacja Olafa i Tamary jest opisany w ciekawy sposób, mamy szansę na polubienie bohaterów, na obserwowanie ich relacji.
Hugo natomiast jest bohaterem, którego bohaterka ukazuje w różny sposób. Można go czasem postrzegać jako złego i uprzedzonego, ale w tych uprzedzeniach też tkwi realizm i poprzednie doświadczenia.
Myślę, że książka skupia się bardziej na życiu w trakcie wojny niż opisywanej wojnie, obozach itp. Lubię czytać o otoczeniu, życiu w trakcie wojny. Zwłaszcza z całkiem nowej perspektywy.

Po raz kolejny mamy perspektywę bohatera, który przyjaźni się z mieszkańcami kraju później "wrogiego". Myślę, że to dobrze pokazuje, że ludzie nie zawsze są tacy sami i zmieniają ich wydarzenia, okoliczności. Miło się czyta o czasach po 1919, kiedy do kamienicy wprowadzają się Ho...

Rozwiń

Zwiń

Ciekawa opowieść opisująca trudny temat wojny. Jeszcze nie czytałam żadnej książki o germanizacji dzieci. Zazwyczaj słyszałam tylko o obozach dorosłych i dzieci. Dopiero przy wojnie z Rosją słychać było wiele o wywożeniu dzieci i planie zmiany ich narodowości.

W książce jest wiele różnych osobowościowo postaci; jedne chcą walczyć, drugie tylko przetrwać, a kolejne miotają się pomiędzy jednym a drugim. Relacje bohaterów nie są opisane szczegółowo, dlatego trochę ciężko jest się z nimi zżyć.

Ciężko ocenić jest bohaterów i ich wybory. Tak naprawdę, kiedy nie odnajdziemy się w czyjejś skórze to nie możemy ocenić czy postępuje dobrze. Dla jednych też czasem lepiej jest nie rozdrapywać ran i nie zmieniać po raz kolejny swojej rzeczywistości.

Ciekawa opowieść opisująca trudny temat wojny. Jeszcze nie czytałam żadnej książki o germanizacji dzieci. Zazwyczaj słyszałam tylko o obozach dorosłych i dzieci. Dopiero przy wojnie z Rosją słychać było wiele o wywożeniu dzieci i planie zmiany ich narodowości.

W książce jest wiele różnyc...

Rozwiń

Zwiń

Tę część dużo przyjemniej mi się czytało niż poprzednią. Poruszany jest wątek osób transseksualnych i odniosłam wrażenie, jakby wszyscy w tej książce oczywiście poza "starymi", średniowiecznymi bohaterami akceptują to. Mam wrażenie, że nie tylko w latach '80 ludzie nie byli przychylnie do tego nastawieni i dziwi mnie to, że tutaj nagle wszyscy są.
Nie można jednak odmówić, że przez te uwielbienie do Loli, ta historia ma coś w sobie.
Trochę mam wrażenie, że każda część robi się monotematyczna i w prawie każdej kolejnej mamy następną ciążę. Zwłaszcza, że niektóre są niespodziewane - to aż dziwne, w jakich żyjemy czasach.
Niemniej jednak urocza jest relacja między dziećmi Anny, a Ericki, zwłaszcza nowego nabytku Anny - Flisan.
Czy spodziewałam się kto jest zabójcą? Może trochę, ale na pewno nie spodziewałam się dlaczego i jaki był motyw.
Mimo, że klub Blanche to artystyczne środowisko to jednak przywołało mi na myśl Przyjaciół Szwecji. Może zupełnie, czego innego dotyczy, to jednak wygląda na zamkniętą i wzajemnie adorującą się społeczność z "zasadami".

Tę część dużo przyjemniej mi się czytało niż poprzednią. Poruszany jest wątek osób transseksualnych i odniosłam wrażenie, jakby wszyscy w tej książce oczywiście poza "starymi", średniowiecznymi bohaterami akceptują to. Mam wrażenie, że nie tylko w latach '80 ludzie nie byli przyc...

Rozwiń

Zwiń

Kolejny raz sięgam po norweskiego autora i ponownie mam miłe odczucia. Przyznaję, że nie lubiłam głównego policjanta, który prowadził śledztwo - Antona, ale z biegiem książki zdobył moją sympatię. Zdecydowanie bardziej polubiłam Haugena, ale ten później nie miał aż takiego wpływu na bieg wydarzeń. Oprócz kryminały mamy też obyczajowe wątki, które dają nam poznać nieco bohaterów.
Zgodzę się z opiniami, że autor może za dużo naczytał się Ojca Chrzestnego, jednak przyjemnie się czytało. Zakończenie faktycznie dość zaskakuje, kiedy poznamy już ostatni wątek. Żałuję, że nie ma kolejnych części po polsku

Kolejny raz sięgam po norweskiego autora i ponownie mam miłe odczucia. Przyznaję, że nie lubiłam głównego policjanta, który prowadził śledztwo - Antona, ale z biegiem książki zdobył moją sympatię. Zdecydowanie bardziej polubiłam Haugena, ale ten później nie miał aż takiego wpływu na bieg w...

Rozwiń

Zwiń

Rzadko sięgam po ten gatunek. Jednak chciałam zapoznać się z norweskim pisarzem, a raczej jego powieścią. To powieść o dzielnej i silnej dziewczynce, która ma niesamowicie dobrą relacje z rodzeństwem. Mamy też tło wojny, które z perspektywy dziecka jest ukazane jednak trochę inaczej, trochę mniej świadomie. Ostatnie rozdziały poświęcone są dorosłemu życiu bohaterki, które wygląda na trochę samotne.
Trochę zabrakło mi tytułowego znaczenia - sądziłam, że bohaterka faktycznie się tam zjawi.

Rzadko sięgam po ten gatunek. Jednak chciałam zapoznać się z norweskim pisarzem, a raczej jego powieścią. To powieść o dzielnej i silnej dziewczynce, która ma niesamowicie dobrą relacje z rodzeństwem. Mamy też tło wojny, które z perspektywy dziecka jest ukazane jednak trochę inaczej, troch...

Rozwiń

Zwiń

Uważam, że w książce opisane zostały przydatne rady odnośnie przemawiania, takie od podstaw. Na niektóre nawet nie zwracałam uwagi. Warto przeczytać.

Uważam, że w książce opisane zostały przydatne rady odnośnie przemawiania, takie od podstaw. Na niektóre nawet nie zwracałam uwagi. Warto przeczytać.