W mrokach Luizjany

[...] kiedy tylko do­wie­dzia­łem się o twoim ist­nie­niu, nie było już żad­nej innej. I nigdy nie bę­dzie.

[...] kiedy tylko do­wie­dzia­łem się o twoim ist­nie­niu, nie było już żad­nej innej. I nigdy nie bę­dzie.

– Moja part­ner­ka się o mnie mar­twi? – mru­czy. – Nie mo­głem usły­szeć dziś rano nic mil­sze­go.

– Moja part­ner­ka się o mnie mar­twi? – mru­czy. – Nie mo­głem usły­szeć dziś rano nic mil­sze­go.

– Przy­sze­dłeś po mnie – szep­czę. [...] – Oczy­wi­ście – od­po­wia­da szorst­kim od emo­cji gło­sem. – Za­wsze po cie­bie przyj­dę, Neve.

– Przy­sze­dłeś po mnie – szep­czę. [...] – Oczy­wi­ście – od­po­wia­da szorst­kim od emo­cji gło­sem. – Za­wsze po cie­bie przyj­dę, Neve.