Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzeczy, od których uciekamy, zawsze przychodzą do nas jako pierwsze.

Rzeczy, od których uciekamy, zawsze przychodzą do nas jako pierwsze.

Nie osądzi nas historia, nie zapamięta literatura, nie przeklną potomni. Rozpłyniemy się w tyglu jednostek bez twarzy, kolektywu bez celu, rozwiązłości bez granic. Pozostaniemy śmiechem ludzkości, przypisem do epoki schyłku, pustym echem świetności przodków. Ale wygląda na to, że większość z nas i tak ma to w dupie.

Nie osądzi nas historia, nie zapamięta literatura, nie przeklną potomni. Rozpłyniemy się w tyglu jednostek bez twarzy, kolektywu bez celu, rozwiązłości bez granic. Pozostaniemy śmiechem ludzkości, przypisem do epoki schyłku, pustym echem świetności przodków. Ale wygląda na to, że większość z nas i tak ma to w dupie.

Bo jest patologia, która milczy, i patologia, która krzyczy.

Bo jest patologia, która milczy, i patologia, która krzyczy.