Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę jestem pozytywnie zaskoczona tą częścią serii "Mrok".

Wydaje się być najlepsza. Z kilku, bardzo ważnych powodów. Po pierwsze, książka jest naprawdę ciekawa. Bardzo dużo się w niej dzieje, jest wiele akcji i ich zwrotów oraz wątków pobocznych, co w poprzednich częściach było rzadkością - Wszystko skupiało się na kochankach i ich docieraniu, a jedynym wątkiem pobocznym była jakaś tam walka z wampirem, mniej lub bardziej groźna. Oczywiście jest szablonowe spotkanie się największego, wszechpotężnego łowcy (btw zauważyliście że główny bohater karpatianin to zazwyczaj taki, który jest niesamowicie silny, uznany wśród swojego ludu i zabił już milion wampirów? Innego autorka nie bierze pod uwagę) z jego życiową partnerką. Ale oprócz tego mamy jeszcze wiele innych wątków: Główny bohater, Gabriel, to jeden z wszechpotężnych bliźniaków, o których mowa w poprzednich częściach (fajne połączenie), na których widok wszyscy zawsze drżeli, a oni przyczynili się do wybawienia swojego ludu wczasie wojny. Są najsilniejszymi z istniejących (i tutaj autorka jasno zaznaczyła, że silniejszych niż oni nie ma, kropka;)). Jego brat bliźniak, Lucjan, zdecydował się na przejście na ciemną stronę, ale pomimo zostania wampirem wciąż o dziwo, troszczy się o brata. Gabriel próbuje go zgładzić już przez setki lat (bo tak sobie przyrzekli, że gdy jeden przejdzie na ciemną stronę, to drugi go zgładzi) i właśnie akcja książki rozpoczyna się w momencie gdy budzą się oboje po kolejnej, stoczonej ze sobą bitwie. Do tego dochodzi wątek głównej bohaterki, Franceski, która nie jest bezbronną laleczką jak kobiety w innych częściach. To silna karpatianka, posiadająca wiele mocy, która potrafiła odłączyć się od swojego ludu wieki temu i przeżyć sama, nie mając nikogo. Co więcej, funkcjonuje ona we współczesnym świecie, wśród innych śmiertelników, ma znajomych, swój dom i radzi sobie świetnie. Ma bardzo rozbudowany charakter i wcale nie rzuca się na swojego życiowego partnera gdy tylko go zobaczy. Jest rozsądna i potrafi pokazać swoją kobiecą siłę i niezależność. Bardzo ważnym aspektem jest też to, jak zachowuje się Gabriel w stosunku do niej. W KOŃCU DOCZEKALIŚMY SIĘ TEGO że karpatianin nie jest aroganckim, samolubnym i napalonym zwierzem, który rozkazuje kobiecie na każdym kroku. Co prawda, złącza się ze swoją partnerką wbrew jej woli, ale jego późniejsze ruchy pokazują, jak bardzo chce dać jej wolną przestrzeń. Nie rozkazuje jej, szanuje jej zdanie oraz opinie. Szanuje to, że ma ona swoje własne, poukładane życie i on wcale nie chce go zmieniać. Gdy pragnie od niej czegoś, stara się jej to delikatnie proponować. Jest zazdrosny, ale jego zazdrość nie odbiera mu rozumu, nawet w chwilach gdy jest przepełniony tym uczuciem, wciąż liczy się ze zdaniem Franceski, nie wykonując pochopnych ruchów. Nie ciągnie jej do łóżka podstępem, rozbudzając w niej nierozsądną pożądliwość, ale czeka na jej ruchy, nie chce się jej narzucać (SZOK!). Stara się z nią zbudować relacje polegającą nie na cielesności lecz na zaufaniu i zgodności charakterów, wow. Jest z nią szczery, przeprasza ją i żałuje za dokonane błędy - drugi SZOK, noo karpatianin i takie zachowanie ;) Ciekawe wątki poboczne takie jak przyjaciel Franceski, z którym coś ją łączy. Pacjentka Franceski, Skylar, którą kobieta chce adotpować i której historia też w ciekawy sposób została pokazana. Naprawdę fajnie, fajnie.. Język miłości - piękny, jak zawsze w przypadku Feehan. Sceny erotyczne opisuje po mistrzowsku, a w tej książce są one naprawdę wyjątkowe i gorące. I to bardzo ciekawe zakończenie! Naprawdę polecam.

A tak w ogóle, czy ktoś wie czy w jakiejś kolejnej części Feehan opisuje dalsze losy Skylar?

Naprawdę jestem pozytywnie zaskoczona tą częścią serii "Mrok".

Wydaje się być najlepsza. Z kilku, bardzo ważnych powodów. Po pierwsze, książka jest naprawdę ciekawa. Bardzo dużo się w niej dzieje, jest wiele akcji i ich zwrotów oraz wątków pobocznych, co w poprzednich częściach było rzadkością - Wszystko skupiało się na kochankach i ich docieraniu, a jedynym wątkiem...

Ta seria jest tak wciągająca! Feehan sceny miłosne opisuje tak, że jest to po prostu majstersztyk, a czytelnika przechodzi fala gorąca i dreszczy. Zauważyłam jedynie, że często sięga po powtórzenia, mimo że zasób słownictwa ma przeogromny, ale to można jej wybaczyć za te piękne opisy :) Polecam każdej romantyczce. Zachęcam rozpoczęcie od 1 tomu 'Mroczny Książę', a jeżeli już bardzo nie chcecie to śmiało możecie zacząć od tej, ponieważ tym 5tym tomem Feehan rozpoczyna jakby serię przygód nowych bohaterów. Jednak przygotujcie się że w książce będzie troszkę natłok informacji, zaczynając od 1 tomu bardziej się to rozkręca. Nie mniej jednak serdecznie polecam!

Ta seria jest tak wciągająca! Feehan sceny miłosne opisuje tak, że jest to po prostu majstersztyk, a czytelnika przechodzi fala gorąca i dreszczy. Zauważyłam jedynie, że często sięga po powtórzenia, mimo że zasób słownictwa ma przeogromny, ale to można jej wybaczyć za te piękne opisy :) Polecam każdej romantyczce. Zachęcam rozpoczęcie od 1 tomu 'Mroczny Książę', a jeżeli...

Coś pięknego! Natrafiłam na nią po przeczytaniu przypadkiem Mrocznego Wyzwania czyli tomu wcześniejszego. Ta seria jest tak wciągająca! Feehan sceny miłosne opisuje tak, że jest to po prostu majstersztyk, a czytelnika przechodzi fala gorąca i dreszczy. Zauważyłam jedynie, że często sięga po powtórzenia, mimo że zasób słownictwa ma przeogromny, ale to można jej wybaczyć za te piękne opisy :) Polecam każdej romantyczce, ale nie zachęcam zaczynać od tej książki ponieważ będzie za duży natłok informacji, a i tak sporo wątków zostanie pominiętych. Zachęcam od zaczęcia 1 tomu 'Mroczny Książe' a jeżeli już bardzo nie chcecie to sięgnijcie najpierw po "Mroczne Wyzwanie' czyli tom wcześniejszy.

Coś pięknego! Natrafiłam na nią po przeczytaniu przypadkiem Mrocznego Wyzwania czyli tomu wcześniejszego. Ta seria jest tak wciągająca! Feehan sceny miłosne opisuje tak, że jest to po prostu majstersztyk, a czytelnika przechodzi fala gorąca i dreszczy. Zauważyłam jedynie, że często sięga po powtórzenia, mimo że zasób słownictwa ma przeogromny, ale to można jej wybaczyć za...