Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już się nauczył, że wyborów dokonuje się w kilka sekund, a ich skutków doświadcza się przez resztę życia.

Już się nauczył, że wyborów dokonuje się w kilka sekund, a ich skutków doświadcza się przez resztę życia.

Liczby pierwsze dzielą się tylko przez 1 i przez siebie. Stoją na swoich miejscach w nieskończonym szeregu liczb naturalnych, ściśnięte, jak wszystkie, między dwiema innymi liczbami, ale mają w sobie coś, co różni je od innych. To liczby podejrzliwe i samotne.

Liczby pierwsze dzielą się tylko przez 1 i przez siebie. Stoją na swoich miejscach w nieskończonym szeregu liczb naturalnych, ściśnięte, jak wszystkie, między dwiema innymi liczbami, ale mają w sobie coś, co różni je od innych. To liczby podejrzliwe i samotne.

Skonstruowali swoją przyjaźń, ułomną i asymetryczną, na którą składały się częste oddalenia i długie okresy milczenia; czystą, pustą przestrzeń, do której oboje mogli zawsze wrócić.

Skonstruowali swoją przyjaźń, ułomną i asymetryczną, na którą składały się częste oddalenia i długie okresy milczenia; czystą, pustą przestrzeń, do której oboje mogli zawsze wrócić.

...bo Mattia i ona byli połączeni niewidzialną, elastyczną nicią, zagrzebaną pod stosem nieważnych rzeczy, nicią, która mogła istnieć tylko między dwojgiem takich jako oni: ludzi, którzy znaleźli swoją samotność jedno w drugim.

...bo Mattia i ona byli połączeni niewidzialną, elastyczną nicią, zagrzebaną pod stosem nieważnych rzeczy, nicią, która mogła istnieć tylko między dwojgiem takich jako oni: ludzi, którzy znaleźli swoją samotność jedno w drugim.

Oddzielały ich dwa mury z cegieł, parę centymetrów tynku i dziewięć lat milczenia.

Oddzielały ich dwa mury z cegieł, parę centymetrów tynku i dziewięć lat milczenia.

W ogóle mało rozmawiali, ale spędzali czas razem, każdy nad własna otchłanią, chroniąc się wzajemnie i ratując, i nie potrzebując do tego słów.

W ogóle mało rozmawiali, ale spędzali czas razem, każdy nad własna otchłanią, chroniąc się wzajemnie i ratując, i nie potrzebując do tego słów.

Mattia pomyślał, że miłość rodziców sprowadza się w końcu do takich małych gestów i troski o rzeczy, o które rodzice pytali w każdą środę: jedzenie, ciepło, zimno, zmęczenie, czasem pieniądze. Wszystko inne spoczywało na nieosiągalnych głębokościach, w skamieniałej masie nieprzeprowadzonych rozmów, niewypowiedzianych przeprosin i wspomnień, które należałoby skorygować, które jednak już na zawsze pozostaną takimi, jakie są.

Mattia pomyślał, że miłość rodziców sprowadza się w końcu do takich małych gestów i troski o rzeczy, o które rodzice pytali w każdą środę: jedzenie, ciepło, zimno, zmęczenie, czasem pieniądze. Wszystko inne spoczywało na nieosiągalnych głębokościach, w skamieniałej masie nieprzeprowadzonych rozmów, niewypowiedzianych przeprosin i wspomnień, które należałoby skorygować, które je...