Fin Dolan jest copywriterem w jednej z agencji reklamowych. Jego życie kręci się wokół krótkometrażowych filmów, jednak nie oznacza to, że główny bohater jest pracoholikiem czy pasjonatem tworzenia spotów. Fin często widzi siebie w przeżytych już sytuacjach, tworząc dla nich alternatywne, lepsze w swoim odczuciu scenariusze, ale też ucieka w fikcyjne wydarzenia w teraźniejszości. Do realnego życia sprowadza go na dłużej wiadomość o tym, że człowiek, z którym - zdaniem głównego bohatera - łączy jedynie DNA, czyli jego ojciec, trafia do szpitala.

Początkowo denerwowała mnie ta książka, a fakt, iż działo się to za sprawą głównego bohatera, wcale nie napawał mnie optymizmem. Fin narzekał na wszystko, sceptycznie podchodził do prawie każdej sytuacji, w której się znalazł. Jednak im dalej w treść, tym więcej wyjaśniało się, dlaczego zachowuje się właśnie w taki sposób, dlaczego cynizmem odgradza się od prawdziwego przeżywania życia. John Kenney stworzył ciekawy psychologiczny portret głównego bohatera, chociaż pełen smutku. Koniec końców, naprawdę polubiłam Fina, bo powoli, strona po stronie wdrapywałam się na wybudowany wokół jego osobowości mur, aby spojrzeć, o co tak naprawdę mu chodzi.

Nie będę ukrywać, że wątki nie są oryginalne, a zakończenie powieści jest przewidywalne. Ale wiecie co? Myślę, że w przypadku tej książki nie chodzi głównie o nie. W moim odczuciu najważniejszy jest proces przemiany głównego bohatera – ten punkt zwrotny, który sprawia, że Fin dostrzega „coś”, co znajduje się poza wspomnianym wcześniej murem, i zaintrygowany tą nowością, podejmuje nieznane mu dotąd działania. Warto zapoznać się z „Agencją złudzeń” dla zobaczenia, jaki wpływ na człowieka mogą mieć niezwyczajnie zwyczajne wydarzenia z życia.

Katarzyna Irzyk