Bohaterką „Krawcowej z Dachau” jest osiemnastoletnia Ada Vaughn. Ambitna Brytyjka pochodząca z niezbyt zamożnej rodziny najbardziej na świecie pragnie zostać modiste czyli modystką, a z czasem może i wielką projektantką niczym Coco Chanel. Podejmuje pracę szwaczki u pani Buckley, którą nazywać będzie panią B, u której rozwinie swoje wysokie już i tak umiejętności. Wkrótce na jej drodze staje przystojny, tajemniczy mężczyzna. Stanislaus von Lieben otwiera przed Adą drzwi do świata eleganckich lokali, pokazuje jej przepych jakiego jeszcze nie zaznała, obdarza komplementami i w końcu też uwodzi. Skuszona wizją możliwości, jakie daje Paryż, Ada nie waha się długo, gdy Stanislaus proponuje jej wycieczkę do francuskiej stolicy. W przededniu wybuchu II wojny światowej, dodajmy. Na miejscu jednak ich życie wygląda inaczej niż Ada sobie wyobrażała. Nie ma luksusowego hotelu, jest skromny pensjonat. Nie ma kolacji w wykwintnych restauracjach, są tanie drinki w małym barze. Ale przede wszystkim Stanislaus jest inny niż w Anglii – znika na całe dnie i wieczory, pije i krzyczy na Adę. Wybucha wojna, pobyt w Paryżu się przedłuża. Ada i Stanislaus udają się do Belgii. Tam Stanislaus znika, a Ada jeszcze długo nie będzie w stanie wierzyć, że ukochany ją wykorzystał i porzucił. Dziewczyna zazna piekła wojny, choć i tak los obejdzie się z nią stosunkowo łagodnie. Przetrwać pomoże jej bowiem talent do szycia. Ale jej problemy nie skończą się wraz z wojną. Kiedy okaże się, że powrót do rodzinnego domu jest niemożliwy, dziewczyna znów popadnie w kłopoty. Gdyby nie naiwność bohaterki pewnie żadne z tych wydarzeń nie miałoby miejsca. Trudno zaprzeczyć, że Ada po części sama jest sobie winna wszystkiemu co ją spotkało. Wybór niewłaściwych mężczyzn był przyczyną jej wszystkich nieszczęść, a jedno złe doświadczenie niczego jej nie nauczyło. Mary Chamberlain w zasadzie nie usprawiedliwia swojej bohaterki, nie ocenia, nie staje po jej stronie, a raczej pokazuje, jakie konsekwencje niesie z sobą lekkomyślność i brak rozwagi. Być może dziś niefortunne znajomości skończyłyby się inaczej, w czasach wojny i tuż po niej ich skutki bywały jednak katastrofalne. Skądinąd, brawa dla autorki za taką właśnie bohaterkę jaką jest Ada – niedoskonałą, nie pozbawioną skaz, nie do końca wzbudzającą same pozytywne uczucia. Taki bohater nie zawsze zjednuje sympatię czytelnika, ale za to wzbudza w nim wiele emocji. W powieści typowo obyczajowej – a taką jest „Krawcowa z Dachau” – taki bohater to ryzyko. Opłaciło się je jednak podjąć.

Historia Ady opowiedziana jest w wartki sposób, który wciąga, co sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Może zbyt wiele w niej zbiegów okoliczności, nie mniej nie są one dla bohaterki wcale sprzyjające. Autorka potrafi też zaskoczyć, gdy okazuje się, że pewne sytuacje znaliśmy tylko z perspektywy Ady i nie do końca były one zgodne z tym, jak było naprawdę. Natomiast samo okrucieństwo wojny pokazane zostało z dużą subtelnością. Chamberlain nie koncentruje się na podkreślaniu jego ogromu, a skupia się przede wszystkim na jednej konkretnej jednostce i jej wojennych doświadczeniach.

„Krawcowa z Dachau” jest opowieścią o determinacji i marzeniach, o tym jak mogą one nam przesłonić trzeźwą ocenę sytuacji, w której się znajdujemy, a także opowieścią o miłości do dziecka i o rozpaczy związanej z tęsknotą i stratą. W mniejszym stopniu to opowieść o samej wojnie i jej okropieństwach. Tym co przyczyniło się do nieszczęść w życiu Ady byli przede wszystkim ludzie, którym nierozsądnie ufała, a nie sam wybuch wojny. Jednak, każdy kto przeżył wojnę ma swoją własną, interesującą historię. Każda indywidualna historia wojenna jest ciekawe, bo to były – jakkolwiek to nie zabrzmi – ciekawe czasy. I nawet jeśli mamy do czynienia z postacią fikcyjną, niewykluczone, że takie dziewczyny jak Ada żyły, a ich los był równie smutny i tragiczny.

Malwina Sławińska