Niekoniecznie. Doskonałym przykładem, wskazującym iż cechy te nie są wcale niezbędne jest Wilq, którego bez wątpienia można nazwać komiksowym fenomenem.

Wilq, który w tym roku kończy 10 lat, to komiks do bólu wręcz prosty graficznie, ale dzięki temu zupełnie niepowtarzalny i łatwo rozpoznawalny. Drugą cechą szczególną komiksów z opolskim superbohaterem, jest absurdalny humor, niejednokrotnie rozbrajający ironią, dosadnością i uszczypliwością. Tak też się sprawy mają, jeśli chodzi o najnowszy, dziewiętnasty zeszyt przygód Wilqa, wydany po przeszło rocznej przerwie - „Honor spożywczy w domu rozpusty”.

Tym razem najbardziej specyficzny superbohater świata będzie musiał zmierzyć się między innymi z pteranodonem w domu publicznym oraz rozgromić tajny związek narodowych socjalistów - fanów Agnieszki Holland, lub też kogoś zupełnie innego, ale o tych samych inicjałach. Wilqowi towarzyszy nieodłączny Alc-Man, zawsze służący dobrą radą, lub kąśliwą uwagą, pojawią się też dobrze znani Entombet, Mikołaj i Komisarz Gondor. Z numeru 19 dowiemy się także skąd wziąć broń w sytuacji bez wyjścia oraz po czym poznać bułgarski kiosk. To z pewnością wiedza, która niejednokrotnie przydać się może w życiu - na przykład, by rozwiązać protest nagich kryminalistów przed opolskim związkiem filmowców. W końcu każdy z nas ma w sobie coś z Wilqa - może nie nadludzkie moce (których i Wilq zbyt wiele nie ma), ale już ogólne poirytowanie i znudzenie otaczającym nas światem - na pewno.

Komiksy z Wilqiem to z pewnością nie lektura dla każdego - bo znam i takich, którzy są zażenowani poziomem wykonania, czy językiem bohaterów - ale takie osoby sam Wilq z pewnością bez problemu umiałby sklasyfikować: buce. Jeśli więc masz odrobinę dystansu, lubisz specyficzny – czarny/ absurdalny/ ekstremalny/ wulgarny - humor oraz nie razi cię mocne słownictwo i egzotyczne epitety, to Wilq jest lekturą dla ciebie. Sam z przyjemnością sięgnę po kolejny numer - może tym razem autorzy nie każą czekać cały rok?

Paweł Kukliński