"Ostatnie westchnienie Maura" - Nagroda Whitbreada dla najlepszej powieści 1995 roku. "Ostatnie westchnienie Maura" to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie. Saga ta zaczyna się od przepadku prapradziadka Francisco, zlizanego przez gorliwy jęzor laguny i od wzniecenia w ten sposób katastrofalnej, iście homeryckiej rodzinnej waśni, urozmaicanej morderstwami, toczonej w blasku płonących plantacji i w dymach powijających gaje kardamonowe. Rodzinę tę rozdzierały nie tylko chciwość i sekrety, lecz i dzieliły granice rysowane kredą na podłodze i sterty worków z przyprawami służące za fortyfikacje. (O całe lata później ofiarą zgubnych podziałów padł również Bombaj i zapłonął). Zapierająca dech w piersiach opowieść Moraesa Zogoiby´ego zwanego Maurem prowadzi przez legendarny rajski salon Aurory do podniebnego ogrodu jego wszechmocnego ojca, na szczyt szklanego wieżowca wzniesionego przez niewidzialnych ludzi; odsłania groteskowe i wzruszające dzieje jego rodu, a także tragikomiczne przeistoczenia wyegzekwowane przez miłość. "Ostatnie westchnienie Maura" to pieśń miłosna dedykowana ginącemu światu i jego ostatnie radosne zawołanie. "To moja i tylko moja opowieść - o niełasce, w którą popadł szlachetnie urodzony mieszaniec Moraes Zogoiby zwany Maurem, słowem ja, przez większość dni jedyny męski dziedzic miliardów dynastii da Gama-Zogoiby, wielkich kupców.