Treścią poematu jest nieszczęśliwa miłość Kirgiza do Demeli, której ojciec sprzeciwia się małżeństwu. Dziewczyna ucieka z Kirgizem. Oboje giną w płomieniach. Pod postacią Kirgiza przedstawił poeta człowieka wolnego, szukającego miłości. Ta powieść poetycka jest pieśnią pochwały wolności i dramatem między miłością a zemstą. Autor tak charakteryzuje bohatera: "Bom na stepach się rodził,/ Wiatr pustyni mnie chłodził,/ Gdym na koniu biegł stada dosiadać…/ Ciągle widne niebiosy,/ I step lśniący od rosy…/ Ach: tam tylko, i żyć i umierać".

Poemat doczekał się wielu wydań. Po raz pierwszy poemat wydano nakładem Teofila Glücksberga w Wilnie w 1842 roku. Poemat rozpoczynają wersy, które znane były dość powszechnie i cytowane ('Dość! – dość żyłem nie sobie.../ Duszno, ciasno jak w grobie/ Żyć zamkniętym w czterech ścian niewoli...").