Kiedy w 1941 roku Hitler wypowiadał wojnę Związkowi Radzieckiemu, wiedział, że jego machinie wojennej zaczyna brakować paliwa. W związku z tym rozpoczął Operację Blau, kampanię obliczoną na ochronę nazistowskich pól naftowych w Rumunii oraz opanowanie nowych, na Kaukazie. Na jego drodze stał tylko Stalingrad. Większość opracowań bitwy pod Stalingradem skupia się na ponurym losie niemieckich wojsk lądowych. W niniejszej książce Joel Hayward opisuje dzieje operacji Luftwaffe podczas tej kampanii, koncentrując się na sposobie, w jaki Hitler wykorzystywał siły powietrzne jako broń taktyczną zapewniającą wsparcie siłom lądowym, a nie broń strategiczną. Szczegółowo prezentuje jak Luftwaffe odgrywała swą kluczową rolę „latającej artylerii”, udowadniając, że armia w ogromnym stopniu opierała się na wsparciu lotnictwa, a jej sukcesy były możliwe w znacznej mierze dzięki skuteczność owego wsparcia. Hayward analizuje tę wielką niemiecką ofensywę z punktu widzenia współpracy pomiędzy siłami lądowymi oraz powietrznymi zmierzającej do osiągania wspólnie uzgodnionych celów. Korzysta z dzienników zarówno najważniejszych dowódców, jak i szeregowych lotników, aby odtworzyć decydujące bitwy i przedstawić dramat frustracji i lekkomyślnego przywództwa Hitlera. Jak udowadnia autor, koniec końców to fatalna strategia Hitlera, Göringa i innych oficerów z Berlina skazała na porażkę wysiłki dowódcy lotnictwa Wolframa von Richthofena, odważnego i zdecydowanego lidera, który starał się zmagać z coraz bardziej beznadziejną sytuacją.