Lektura sagi moskiewskiej z wątkiem katyńskim przypomniała o jednej z książek, krążących po domach jeszcze za komuny,jako pozycja z tzw. drugiego obiegu. Po latach i ponownej lekturze oficjalnego wydania przyszłą konstatacja, że spośród podziemnych pozycji o tej rosyjsko-radzieckiej zbrodni ta najlepiej przeszła próbę czasu.
Wynika to z prostego faktu – są to wspomnienia profesora Swianiewicza, niedoszłej ofiary. Przy pierwszej lekturze zachowanie autora przy życiu wydawało się niewiarygodne, ale z czasem nabyta wiedza pozwalała przekonać się, że taka „skucha”, nie do pomyślenia u Niemców, u Rosjan bywała niejako normą.
Autora ocaliła jego specjalizacja a przez to chwilowa użyteczność dla oprawców. Stać go było przy tym na analizę własnych poglądów oraz korektę prognoz z przeszłości.
Bardzo ważna pozycja, ale nie wystarczająca dla poznania tematu.

Lektura sagi moskiewskiej z wątkiem katyńskim przypomniała o jednej z książek, krążących po domach jeszcze za komuny,jako pozycja z tzw. drugiego obiegu. Po latach i ponownej lekturze oficjalnego wydania przyszłą konstatacja, że spośród podziemnych pozycji o tej rosyjsko-radzieckiej zbrodni ta najlepiej przeszła próbę czasu.
Wynika to z prostego faktu – są to wspomnienia...

Bezcenna relacja wprost z Katynia jedynego chyba ocalałego z rzezi, który już był na miejscu i czekał na swojego „cziornego worona”, ale nagle został wezwany na ponowne śledztwo jako przedwojenny „sowietolog”.

Ciekawe, przez ile nieprzespanych nocy reszty życia zadawał sobie pytanie: „Dlaczego akurat ja, +zostałem powołany - czyż nie było lepszych+”?

Wybitnie mądre wspomnienia wybitnie mądrego człowieka. Lektura obowiązkowa!

Bezcenna relacja wprost z Katynia jedynego chyba ocalałego z rzezi, który już był na miejscu i czekał na swojego „cziornego worona”, ale nagle został wezwany na ponowne śledztwo jako przedwojenny „sowietolog”.

Ciekawe, przez ile nieprzespanych nocy reszty życia zadawał sobie pytanie: „Dlaczego akurat ja, +zostałem powołany - czyż nie było lepszych+”?

Wybitnie mądre...

Prawdziwa i wprost przeszywająca historia jedynego ocalałego oficera, który otarł się o las katyński i postanowił swoją tułaczkę po świecie i terenach obecnej Rosji opisać.📖

Prawdziwa i wprost przeszywająca historia jedynego ocalałego oficera, który otarł się o las katyński i postanowił swoją tułaczkę po świecie i terenach obecnej Rosji opisać.📖

Dla osób zainteresowanych historią pierwszej połowy XX wieku pozycja wręcz obowiązkowa. Jako jedyny świadkował drodze polskich oficerów praktycznie aż na skraj katyńskich dołów, bardzo niewiele było też osób tak osobiście zainteresowanych ujawnieniem prawdy o sowieckiej zbrodni. Tu możemy zapoznać się w całości z relacją Swianiewicza wielokrotnie cytowaną w książkach historyków. Relacją unikającą sentymentalizmu, skupioną na faktach.

Oprócz pamiętnikarskiej części otrzymujemy, nie mniej istotną część „analityczną”. Przedwojenne zajęcie Swianiewicza (profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie zajmujący się m.in. analizą porównawczą polityki gospodarczej III Rzeszy i ZSRR),erudycja i otwartość oraz szerokie osobiste kontakty z różnymi osobistościami II Rzeczpospolitej (m.in. Stanisławem Mackiewiczem i Władysławem Studnickim) pozwalały mu z jednej strony na formowanie trafnych i nieortodoksyjnych sądów, ale jednocześnie na zderzanie ich z rzeczywistością i konfrontowanie z ograniczeniami. Warto się z nimi zapoznać zanim rzucimy się na modne obecnie różne propozycje wykreowania historii alternatywnych (np. co by było, gdyby zamiast ginąć za Gdańsk ruszyć razem z Niemcami na ZSRR),ale jednocześnie pozwoli uchronić przed bezrefleksyjnym akceptowaniem uzasadnień typu: „skoro się tak stało, to znaczy, że musiało się tak stać”.

Nie ze wszystkimi opiniami Swianiewicza trzeba się zgadzać, ale warto je poznać jako część dziedzictwa II Rzeczpospolitej i emigracji powojennej. Wielkie wrażenie zrobiła też na mnie intelektualna uczciwość autora. Wielokrotnie stwierdza, że jego sądy lub opinie były mylne, czego zwykle autorzy tego typu publikacji unikają jak diabeł święconej wody.

Dla osób zainteresowanych historią pierwszej połowy XX wieku pozycja wręcz obowiązkowa. Jako jedyny świadkował drodze polskich oficerów praktycznie aż na skraj katyńskich dołów, bardzo niewiele było też osób tak osobiście zainteresowanych ujawnieniem prawdy o sowieckiej zbrodni. Tu możemy zapoznać się w całości z relacją Swianiewicza wielokrotnie cytowaną w książkach...

Przeczytałem natychmiast po książce Józefa Mackiewicza. Niezwykły to jest tekst w naszej literaturze. Nie potrafię napisać co tutaj robi większe wrażenie, wspomnienia z Kozielska czy analiza systemu sowieckiego. Pierwsze wiosenne promienie słońca na stacji Gniezdowo, na chwilę przed tragedią... i profesor świadek historii. W tej książce zawarto tyle wiedzy że dzisiejszy czytelnik może tylko czerpać i się uczyć. Kilka dni temu ukazało się wznowienie. Dzięki wielkie wydawcy. Dzięki że jeszcze komuś się chciało !

Przeczytałem natychmiast po książce Józefa Mackiewicza. Niezwykły to jest tekst w naszej literaturze. Nie potrafię napisać co tutaj robi większe wrażenie, wspomnienia z Kozielska czy analiza systemu sowieckiego. Pierwsze wiosenne promienie słońca na stacji Gniezdowo, na chwilę przed tragedią... i profesor świadek historii. W tej książce zawarto tyle wiedzy że dzisiejszy...

Profesor Ekonomii z Uniwersytetu Wileńskiego, badacz gospodarki III Rzeszy i Związku Sowieckiego, podczas kampanii wrześniowej jako podporucznik rozpoznania trafia do niewoli sowieckiej i z innymi oficerami przekazani trafiają do obozu NKWD w Kozielsku.

Ppor. Swianiewicz widzi kolegów odwożonych ciężarówkami do pobliskiego lasu katyńskiego, sam jednak zostaje odłączony i transportowany na Łubiankę, i jak pisze, przekonany, że koledzy są relokowani do innego obozu, gdy on za swoje antysowieckie prace zapewne jedzie przed sąd i pod ścianę.

Autor wspomnień mimo bycia niemal naocznym świadkiem i znawcą dziejów rewolucji bolszewickiej nie potrafi wytłumaczyć dlaczego nie da się odnaleźć oficerów poszukiwanych przez gen. Andersa po podpisaniu układu Sikorski-Majski.
I to jest najważniejszy atut tej książki. Oprócz ciekawych wspomnień Swianiewicza, autor stosuje archeologię wiedzy. Przyznaje się do swoich błędów, złych interpretacji, do opisywanych wydarzeń nie dokłada wiedzy posiadanej w 1975r. kiedy pisał tę godną polecenia książkę.

Profesor Ekonomii z Uniwersytetu Wileńskiego, badacz gospodarki III Rzeszy i Związku Sowieckiego, podczas kampanii wrześniowej jako podporucznik rozpoznania trafia do niewoli sowieckiej i z innymi oficerami przekazani trafiają do obozu NKWD w Kozielsku.

Ppor. Swianiewicz widzi kolegów odwożonych ciężarówkami do pobliskiego lasu katyńskiego, sam jednak zostaje odłączony i...

Dzieło skromne w formie, pozbawione patosu i egzaltacji, dające czytelnikowi przestrzeń do własnych refleksji i emocji.

Dzieło skromne w formie, pozbawione patosu i egzaltacji, dające czytelnikowi przestrzeń do własnych refleksji i emocji.