Bardzo podobna do "Córki słońca", tak też myślałam, bo tematyka zbliżona. Mimo to podobała mi się.

Bardzo podobna do "Córki słońca", tak też myślałam, bo tematyka zbliżona. Mimo to podobała mi się.

Książka z rodzaju tych, które doceniam nie za piękny język czy oryginalną historię, ale za ogrom ciekawych informacji i faktów, których nigdy bym się nie dowiedziała, gdybym nie sięgnęła przypadkowo po tę powieść. Indiańskie zwyczaje i historia, różnice między plemionami, legendy stanowiły piękne tło dla fabuły tej książki. Mogę polecić z czystym sumieniem, szczególnie osobom, które lubią się dowiadywać nowych rzeczy. W dodatku przy zajmującej historii.

Książka z rodzaju tych, które doceniam nie za piękny język czy oryginalną historię, ale za ogrom ciekawych informacji i faktów, których nigdy bym się nie dowiedziała, gdybym nie sięgnęła przypadkowo po tę powieść. Indiańskie zwyczaje i historia, różnice między plemionami, legendy stanowiły piękne tło dla fabuły tej książki. Mogę polecić z czystym sumieniem, szczególnie...

Nie wierzę, że przeczytałam coś takiego!
A konkretnie literaturę kobiecą - to mi się po prostu nie zdarza, stąd szok ;)

Sięgnęłam po nią tylko dlatego, że akurat byłam w odwiedzinach i zapomniałam własnej lektury a właścicielka bardzo mocno polecała.
I... o dziwo! Nawet mi się podobała.

Fajnie opowiedziana bajka dla kobiet. Muszę przyznać, że szczególnie podobało mi się historyczne tło wydarzeń, indiańskie zwyczaje i ich surowe życie - został zrobiony porządny research a przynajmniej takie odniosłam wrażenie bo specjalistką od historii Ameryki jednak nie jestem.

Fajna odmiana, może jeszcze kiedyś sięgnę po inną historię tej autorki bo na szczęście nie był to żaden klasyczny i mdły romans.

Nie wierzę, że przeczytałam coś takiego!
A konkretnie literaturę kobiecą - to mi się po prostu nie zdarza, stąd szok ;)

Sięgnęłam po nią tylko dlatego, że akurat byłam w odwiedzinach i zapomniałam własnej lektury a właścicielka bardzo mocno polecała.
I... o dziwo! Nawet mi się podobała.

Fajnie opowiedziana bajka dla kobiet. Muszę przyznać, że szczególnie podobało mi się...

Kolejna przeczytana książka Wood i znowu jestem zachwycona! Możliwe, że nie jestem obiektywna, bo mam wrażenie, że każda pozycja tej Autorki staje się moją ulubioną - abolutnie wszystko jest dla mnie wręcz mistyczne :)

W przypadku tej książki było trochę inaczej. Nie czytałam wcześniej Waszych opinii, nie skupiłam się też na słowie wprowadzającym, więc kiedy okazało się, że chodzi o wykopalisko i historię, pomyślałam: To nie dla mnie. Nie ma szans, żebym się w tym odnalazła. Jednak dałam sobie szansę, była to najlepsza decyzja.

Równolegle poznajemy dwie historie: współczesną i dawną. Erica - słynny antropolog - prowadzi badania archeologiczne w odkrytej jaskini. To co w niej znajduje zostaje potwierdzone w wydarzeniach sprzed lat. Sukcesywnie podążamy za Pierwszą Matką, która pochodziła z indiańskiego plemienia Topaa. Po wygnaniu założyła własne plemię Topaangna, a co najważniejsze: miała silne bóle głowy, które niosły ze sobą wizje przyszłości. W każdym kolejnym pokoleniu były potomkinie WYBRANE, które cierpiały na tę przypadłość.

Autorka w swojej powieści zawarła trudne losy Indian. Bitwy i wojny, Meksykanie i Amerykanie, kolonie, rezerwaty itd.
Przeszłość jest szalenie ciekawa, bardzo wciągająca. Ale współczesność nie pozostaje w tyle - Erica ma za sobą trudne dzieciństwo, szuka swojej matki, a wróg staje się jej coraz bliższy...

Piękne przesłanie: nasze pochodzenie jest bardzo ważne. To nie pusty frazes. Rodzina, kultura, tradycja stanowią bezcenną wartość. Dzięki nim jesteśmy nieśmiertelni - żyjemy w pamięci naszych potomków.

Gorąco polecam. Układ, w którym każdy rozdział naprzemiennie poświęcony jest Erice bądź potomkom Pierwszej Matki jest bardzo dobry. Nie ma chaosu, nie wracałam też, żeby przypomnieć sobie kto jest kim. Świetna lektura z uniwersalnym przekazem. Połknęłam ją wręcz, a Wy?

Kolejna przeczytana książka Wood i znowu jestem zachwycona! Możliwe, że nie jestem obiektywna, bo mam wrażenie, że każda pozycja tej Autorki staje się moją ulubioną - abolutnie wszystko jest dla mnie wręcz mistyczne :)

W przypadku tej książki było trochę inaczej. Nie czytałam wcześniej Waszych opinii, nie skupiłam się też na słowie wprowadzającym, więc kiedy okazało się,...

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z twórczością Barbary Wood, więc do tej książki nie miałam zbyt specjalnych oczekiwań. I nie jestem tą pozycją akurat ani rozczarowana ani zachwycona. Ot dobre czytadło i nic więcej.
Erica jest antropologiem, który trafia do Kalifornii z jednym tylko zdaniem, a mianowicie ma poznać tożsamość kobiety, którą odkryto po trzęsieniu ziemi w tym regionie. Nie byłoby nic w tym dziwnego, gdyby nie fakt, że szkielet ma ponad dwa tysiące lat, jeśli nie więcej! Wydaje się, że jest to misja kompletnie nie możliwa, ale im dalej Erica brnie w to, tym o dziwo jest bliżej rozwiązania historii kobiety. Niestety badania antropolog nie podobają się wszystkim i wyrasta coraz większa grupa przeciwników, a wśród nich jest pewien przystojny prawnik, który działa na rzecz praw ludności czerwonoskórej. Ten mężczyzna początkowo wydaje się bardzo agresywny, ale z czasem czytelnik poznaje jego historię i to jak wiele łączy go z Ericą, która również nie miała w życiu wiecznie z górki, a w zasadzie było wręcz przeciwnie. Wychowywana przez rodziny zastępcze dla państwa była tylko numerem w kartotece i jest to jeden z dwóch elementów, które porusza autorka, ale ten jest jednak zdecydowanie słabiej przedstawiony niż problem rdzennych mieszkańców.
Nie będę zdradzać do końca całej fabuły, bo jest nawet dość trudne zadanie ze względu na bardzo dziwną konstrukcję książki. Po rozdziale z teraźniejszości następuje ten o przeszłości i tak przez całą pozycję. Początkowo bywa to męczące, chociaż rozdziały są dość długie, dzięki czemu czytelnik wsiąka w dany moment, aby potem nagle przeskoczyć znowu do czasów obecnych. Jest to pewne urozmaicenie, ale również przeszkoda w czytaniu, bo ja osobiście nie przepadam za takim prezentowaniem treści.
Należy zaznaczyć, że książka porusza bardzo ważną kwestię, jaką było zamknięcie Indian w rezerwatach. Poznajemy historię jednego plemienia, które praktycznie przestało istnieć z powodu najazdów Europejczyków, zatarły się ich tradycje, obrzędy i mity. Wszystko to z powodu szczerzenia chrześcijaństwa na terytorium Ameryki. Pokazane jest to, w jaki sposób musza sobie radzić ludzie zamknięci w rezerwatach, czyli z problemami zaniżanych racji żywnościowych, zbyt słabych dotacji oraz to jak poszczególne plemiona walczą ze sobą by jak najskuteczniej się zwalczać i wygrać jak najwięcej rządowych dopłat.
Oczywiście jak na czytadło nie mogło obejść się bez wątków miłosnych. Tak i jest tu cała masa wątków, ponieważ czytamy o tych, które dzieją się w przeszłości. I mnie to nie przeszkadzało, bo pokazywało jak bardzo zmieniało się myślenie Indian i jak dojrzewali do pewnych zmian, do których zostali zmuszeni. Jednak wiem, że dla Tea, która lubuje się w krwi płynącej strumieniami po uliczkach miast i gdy trup ścielę się gęsto byłaby to pozycja zbyt słaba.
Ja oceniam ją, jako średnią z lekkim plusem ku dobrej, bo autorka dobrze oddała problem, który poruszyła.

"Miłość to wielka tajemnica i pojawia się, nie pytając o pozwolenie." ~ Barbara Wood, Szamanka z nawiedzonego kanionu, Katowice 2009, str. 271.

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z twórczością Barbary Wood, więc do tej książki nie miałam zbyt specjalnych oczekiwań. I nie jestem tą pozycją akurat ani rozczarowana ani zachwycona. Ot dobre czytadło i nic więcej.
Erica jest antropologiem, który trafia do Kalifornii z jednym tylko zdaniem, a mianowicie ma poznać tożsamość kobiety, którą odkryto po trzęsieniu ziemi w tym...

Uwielbiam takie książki. Trochę tajemnicze, oparte o jakąś niesamowitą historię, z romansami w tle. Bardzo mi się podobała, wciągnęłam te 400 stron w 3 dni. Trochę mi było przykro, że nie było elementu zaskoczenia na końcu, bo zorientowałam się o co chodzi nieco wcześniej. Chyba nie można mieć wszystkiego ;)

Uwielbiam takie książki. Trochę tajemnicze, oparte o jakąś niesamowitą historię, z romansami w tle. Bardzo mi się podobała, wciągnęłam te 400 stron w 3 dni. Trochę mi było przykro, że nie było elementu zaskoczenia na końcu, bo zorientowałam się o co chodzi nieco wcześniej. Chyba nie można mieć wszystkiego ;)

Przede wszystkim zgadzam się z Orchisss - Autorka diabelnie przykłada się do pisania! Mogę sobie tylko próbować wyobrazić, ile czasu spędza w bibliotekach, Internecie i na rozmowach z fachowcami, żeby tak wiernie oddać ducha minionych epok.
W "Szamance z nawiedzonego kanionu" Autorka powiela pomysł z innych swoich powieści. Oto odnalezienie "czegoś" (w tym przypadku jaskini) powoduje ciąg wspomnień i przenosi nas w czasie. Zabieg powielony, ale znów jest ciekawie!
To, co uwielbiam w pisarstwie pani Barbary to silne, mądre, uduchowione kobiety, które spotykamy na kartach Jej powieści.

Przede wszystkim zgadzam się z Orchisss - Autorka diabelnie przykłada się do pisania! Mogę sobie tylko próbować wyobrazić, ile czasu spędza w bibliotekach, Internecie i na rozmowach z fachowcami, żeby tak wiernie oddać ducha minionych epok.
W "Szamance z nawiedzonego kanionu" Autorka powiela pomysł z innych swoich powieści. Oto odnalezienie "czegoś" (w tym przypadku...

książka którą się dobrze czyta. Pani antropolog podczas badań odkrywa swoją tożsamość.

książka którą się dobrze czyta. Pani antropolog podczas badań odkrywa swoją tożsamość.

Kolejna intrygująca fabuła Barbary Wood, klimat i historie o zabarwieniu etnologicznym. Pomimo amerykańskiego stylu literackiego, którego nie cierpię, książka trafia na listę książek wartych przeczytania.

Kolejna intrygująca fabuła Barbary Wood, klimat i historie o zabarwieniu etnologicznym. Pomimo amerykańskiego stylu literackiego, którego nie cierpię, książka trafia na listę książek wartych przeczytania.

Indiansko-szamanska w stylu Barbary Wood.

Indiansko-szamanska w stylu Barbary Wood.