"Klaudiusz i Messalina" to ciąg dalszy pseudoatubiografii o niedocenianym kuternodze,jąkale i rodzinnym głupku, który przeżył rządy Augusta, Tyberiusza i najokrutniejszego z nich Kaliguli, i sam został cesarzem. Robert Graves przedstawia nam zmiany zachodzące w Rzymie za czasów sprawowania władzy przez Klaudiusza, gdzie dominuje polityka i miłość do podstępnej Messaliny, a w międzyczasie wplata wątek rodzącego się chrześcijaństwa na czele z ważną postacią Herodem Agryppą (wielkim przyjacielem Klaudiusza) i przedstawia relacje z kampanii brytyjskiej Klaudiusza.

Jak twierdzi sam autor żadna z postaci w tej książce nie jest fikcyjna, a niemalże cały materiał źródłowy został zaczerpnięty m.in. z dzieł Swetoniusza, Tacyta, Cezara czy listów samego Klaudiusza. Na końcu zostały zamieszczone trzy rozprawy Swetoniusza,Tacyta i Dio Kasjusza na temat zamordowania cesarza Klaudiusza, oraz satyra filozofa Seneki na temat pośmiertnego ubóstwienia Klaudiusza i jego fizycznych i duchowych wadach.

Tom nieco słabszy od poprzedniego, bo dużo zajmuje w nim rozwlekły wątek chrześcijaństwa i Heroda Agryppy oraz przybocznych postaci,co można było troszkę uszczuplić. Mimo wszystko książka bardzo ciekawa i warta przeczytania w równym stopniu jak "Ja, Klaudiusz".

"Klaudiusz i Messalina" to ciąg dalszy pseudoatubiografii o niedocenianym kuternodze,jąkale i rodzinnym głupku, który przeżył rządy Augusta, Tyberiusza i najokrutniejszego z nich Kaliguli, i sam został cesarzem. Robert Graves przedstawia nam zmiany zachodzące w Rzymie za czasów sprawowania władzy przez Klaudiusza, gdzie dominuje polityka i miłość do podstępnej Messaliny, a...