rozwińzwiń

Wychodząc z mroku

Okładka książki Wychodząc z mroku Dąbrówka Rosada
Okładka książki Wychodząc z mroku
Dąbrówka Rosada Wydawnictwo: RW2010 literatura obyczajowa, romans
94 str. 1 godz. 34 min.
Kategoria:
literatura obyczajowa, romans
Wydawnictwo:
RW2010
Data wydania:
2011-01-01
Data 1. wyd. pol.:
2011-01-01
Liczba stron:
94
Czas czytania
1 godz. 34 min.
Język:
polski
ISBN:
978-83-63111-20-5
Tagi:
miłość przeznaczenie magia
Średnia ocen

6,9 6,9 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
6,9 / 10
12 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
37
37

Na półkach:

Upolowane: Dąbrówka Rosada „Wychodząc z mroku”, e-book

Pokrzywnica: Dlaczego mężczyźni (przynajmniej niektórzy) lubią Conana Barbarzyńcę?

Ciernik: Nie jestem pewien, czy Conana rzeczywiście lubią mężczyźni, czy może raczej dzieci i młodzieńcy. I nie jestem pewien, dlaczego. Być może dlatego, że są to opisane czarno na białym sny o potędze.

Pokrzywnica: No dobrze, niech będzie: chłopcy. Chłopcy ukryci w mężczyznach. Sny, które są tylko snami, prawda? Sny, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością, sny o tym, jak sobie potęgę wyobraża mały Jaś… A tutaj mamy Selenę, takiego Conana po kobiecemu. Tak sobie potęgę wyobraża mała Małgosia.

Ciernik: Sny nigdy nie są tylko snami. Zawsze coś znaczą.

Jeśli tak sobie potęgę wyobraża mała Małgosia, to ja już nic nie rozumiem. Co to za potęga, kiedy bohaterka jest bezwolną kukiełką w rękach silnych Conanów?

Pokrzywnica: Ależ ona nie jest kukiełką! To typowa Mary Sue! Przecież ona niezwykłymi przymiotami charakteru (których wypracować nie musi, po prostu je ma i już) oraz urodą (a jakże!) oswaja dziką bestię, demonicznego olbrzyma, którego wszyscy się bali. Ona jednak „widzi w nim samo dobro”, podczas gdy on odpowiada: „Ach, nie zasługuję na ciebie, bo tyle we mnie zła” (w bohaterce nie ma za to ani odrobinki, ani kropelki zła) i ona tę bestię straszliwą oswaja za pomocą… szczerych rozmów! To jest to, co się roi dwunastoletnim dziewczynkom (także tym ukrytym w dorosłych kobietach) – żeby ten wyśniony ON był groźny, straszny i niedostępny dla wszystkich… poza nią. Żeby to ona do niego dotarła, żeby to ona go oswoiła. I to nie byle czym! Żeby to uczyniła samymi tylko tak ukochanymi przez kobiety (i tak znienawidzonymi przez mężczyzn) szczerymi rozmowami o uczuciach! Widziałeś taki przypadek w życiu kiedykolwiek?

Ciernik: Oj, wiele razy!

Większość żon alkoholików jedzie na tym programie. One przez cały czas mają nadzieję, że szczerą rozmową (ależ nie oszukujmy się, nie o rozmowę chodzi, ale o prawdziwe uczucie – MIŁOŚĆ!) okiełznają te bestie agresywne, lejące dzieci i samą żonę. Mają nadzieję, że jak się dostatecznie oddadzą, to on się wreszcie zmieni. I ja się naprawdę nie naśmiewam, bo to są zawsze smutne historie – a happy endów nie ogląda się zbyt często.

Pokrzywnica: Bo te dziewczęce marzenia, niestety, są typu: mieć ciastko i zjeść ciastko. W prawdziwym życiu tego się zrobić nie da. Jeśli chcesz bestii, to musisz umieć się z nią obchodzić. „Szczere rozmowy o uczuciach” nie są odpowiednią metodą. Bestia załatwia je jednym kłapnięciem szczęki i nie ma przy tym dylematów moralnych. A może jednak, dziewczyno, nie chcesz bestii? Ale skąd wtedy weźmiesz tło, na którym zabłyśnie twoja niesłychana szlachetność i poświęcenie? Jakiś zwykły, dobry facet? Gdzie tam, to nudne. Tymczasem w takim na pozór zwyczajnym mężczyźnie przecież także śpi wilk. Zazwyczaj piękny i szlachetny. Tylko komu by się chciało go szukać? To trudne, a ma być łatwo! A potem dziwi się taka dziewczyna, że przyszło jej żyć z degeneratem i świnią.

Dziewczęce marzenia są sprzeczne, a ta opowieść to takie przedsenne rojenia nastolatki, w których każda sprzeczność znika: można zdradzić męża, nie zdradzając go, można przeżyć inicjację seksualną (bo to niezbędne, żeby wejść na wyższy poziom szlachetności i bohaterstwa – zostać matką (Matką Polką?) ale zachować przy tym niewinność, i pomstując na wulgarność i obłudę innych (ach, jacy oni paskudni i niemoralni, a fe!) rozdąć sobie swe męczeństwo do granic (nie)możliwości. I do tego ta nieznośna słodycz, ten kicz. Zauważyłeś, że autorka przez cały czas konsekwentnie pisze o brzuchu ciężarnej kobiety: „brzuszek”?

Ciernik: Zauważyłem. Kicz, klisze i (o zgrozo!) Matka Boska (to niemalże niepokalane poczęcie, o którym pisałaś)!

To chyba była najszybciej przeczytana przeze mnie książka. Byle tylko skończył się ten koszmar. I chyba też najgorsza książka, jaka trafiła w nasze kły i pazury.

Pokrzywnica: E, przesadzasz. Popatrz: ten kicz jest tak pretensjonalny, tak bezczelny, że aż… mówi prawdę! Mówi ważne rzeczy o niedojrzałości, nie tej fajnej, dziecięcej, którą się radośnie zachwycamy, tylko o tej nastoletniej, durnej i chmurnej, która też przecież w nas jest i czasem dochodzi do głosu. Nie zawsze tak dramatycznie, jak w przypadku żon alkoholików, ale jednak.

A może czasem dobrze sobie tak bezczelnie powyobrażać, że świat jest łatwiejszy i mniej skomplikowany? Że wszystko jest czarno-białe, a my jesteśmy szlachetni i cudni od pięt aż po ząbki jak perełki? „Conana” też byś nazwał najgorszą książką? To jest to samo. Tylko z drugiej strony lustra.

Ciernik: Oj, w życiu nie zgodzę się na sprowadzanie „Conana” do poziomu tego harlekina w fantastyczno-historycznym przebraniu! I to nie dlatego, że „Conan” jest prawdziwszy. Tu masz rację, „Conan” również bazuje na psychologicznym uproszczeniu, założeniu, że jeśli czegoś się nie da zrobić, to po prostu trzeba użyć większego młotka.

Jednak podstawową różnicą jest to, że teksty Howarda powstawały od lat 30. ubiegłego wieku. To on położył podwaliny pod heroiczne fantasy, wyznaczył nowe standardy, stworzył przemyślany świat z całą jego otoczką, a nade wszystko niewiele możemy tym książkom zarzucić od strony technicznej.

Natomiast w przypadku romansu Dąbrówki Rosady mamy do czynienia nie tylko z uproszczeniami, ale również z koszmarnym stylem i przezabawnymi wpadkami. Już od pierwszego akapitu wiemy, że będzie ciężko, liczba przymiotników przytłacza i rośnie lawinowo. A gdy trafiłem na: „Napotykani ludzie, hojnie obdarzeni przez naturę, niezwykle rośli i silni, odznaczali się jowialną bezpośredniością” przeraziłem się srodze. Jak bardzo trzeba nie znać podstaw frazeologii, żeby coś takiego napisać?

Pokrzywnica: Co do błędów – masz rację, styl autorki pozostawia wiele do życzenia, a korekta była zwyczajnie słaba. Ale co do „Conana”… A zresztą, zostawmy „Conana”, weźmy „Winnetou” – tam mamy mieszankę męskiej Mary Sue i „szlachetnego dzikusa” oraz równie naiwne, tylko że przygodowe schematy. Nie jest to literatura wysokich lotów, a przecież w pewnym wieku się ją kocha! Wiem, powiesz, że tam się przynajmniej coś dzieje – przygody, podchody, zasadzki na Komanczów i strzelanie z łuku. Tylko że to jest męski punkt widzenia. Dla dziewczynek równie wielką przygodą jest miłość i urodzenie dziecka. I może tak naprawdę to jest większa i ważniejsza przygoda niż zasadzka na Komanczów, co? A że chłopcy tych przygód nie kumają i im nie pasują do standardów… no cóż, to ich problem. Kobiety lubią takie (nieważne, że naiwne i płytkie jak kałuża, czy wszystko zawsze musi być głębokie?) opowieści o obłaskawianiu bestii w mężczyźnie i rodzeniu dzieci. Tyle że, faktycznie, można było to lepiej napisać. Językowo jest słabo, interpunkcja pod psem, przesłodzenie i wkładane w usta bohaterki, pełne świętego oburzenia, tyrady o podłości i wulgarności… To nie było potrzebne. To zdecydowanie od książki odrzuca, budzi czasem niesmak, a czasem uśmieszek politowania.

Ciernik: He he. Chcesz powiedzieć, żeby gdyby ta książka nie była taka zła, to byłaby dobra?

Poruszamy tu kilka kwestii i trochę je ze sobą mieszamy.

Jedna rzecz, to ta książka, niewątpliwie nieudana.

Druga rzecz, to gatunek, tak zwany harlekin, rządzący się swoimi prawami, na przykład kolosalnymi uproszczeniami. Ja się na tym nie znam, ale pewnie masz rację. Takie książki też są potrzebne – na pewno odloty, jakie dzięki nim kobiety sobie fundują, są tańsze i zdrowsze niż te na heroinie. Poza tym, wolę, jeśli ktoś czyta cokolwiek, niż żeby nie miał czytać w ogóle.

A trzecia rzecz, o której warto wspomnieć, to romanse w ogóle. Przecież są dobre romanse, niekoniecznie od razu genialne i psychologicznie głębokie, ale mimo to całkiem niezłe. Na przykład taka „Samotność w sieci” Janusza Wiśniewskiego. Czytałem i nawet mi się podobało. Żaden majstersztyk, ale da się dobrze napisać romans? Da się!

Pokrzywnica: Jasne, że się da. „Wychodząc z mroku” to nie to, fakt. Ale się da.

www.leniwiecliteracki.pl

Upolowane: Dąbrówka Rosada „Wychodząc z mroku”, e-book

Pokrzywnica: Dlaczego mężczyźni (przynajmniej niektórzy) lubią Conana Barbarzyńcę?

Ciernik: Nie jestem pewien, czy Conana rzeczywiście lubią mężczyźni, czy może raczej dzieci i młodzieńcy. I nie jestem pewien, dlaczego. Być może dlatego, że są to opisane czarno na białym sny o potędze.

Pokrzywnica: No dobrze, niech...

więcej Pokaż mimo to

avatar
0
1

Na półkach:

Zaczynam czytać,a już bardzo wciąga, ciekawe opisy scenerii. Gratuluję autorce talentu ;)

Zaczynam czytać,a już bardzo wciąga, ciekawe opisy scenerii. Gratuluję autorce talentu ;)

Pokaż mimo to

avatar
32
5

Na półkach:

Pierwszą osobą, którą poznajemy jest Selena de Morney - młoda francuska z arystokratycznego rodu. Właśnie wjechała do Norwegii, kraju swego przyszłego męża, hrabiego Olafa. Jest pełna sprzecznych uczuć, nadziei i obaw. Czy się pokochają, jak będzie wyglądało jej życie z dala od rodziny? W innym kraju? Jej atutami są optymizm i znajomość norweskiego. A poza tym? Towarzyszy jej jedynie nieliczna świta, ale tak naprawdę będzie zdana na swego przyszłego męża i to od niego wszystko będzie zależało.
Pierwsze wrażenie nie jest złe, młody, atrakcyjny, ale... w ogóle nią nie zainteresowany. Podchodzi do ślubu jak do transakcji, dzięki której jego ród połączy się z książęcą krwią zyskując prestiż wśród miejscowej arystokracji. Jedyną przyjazną osoba okazuje się gospodyni, w której młoda cudzoziemka zyska oddaną przyjaciółkę. I On, mężczyzna z wzgórza, tajemniczy, mroczny, posiadający niezwykłą siłę przyciągania. Przez miejscowych zwany Złym i uznawany za wcielonego diabła. Kim jest? Jaką ma moc i dlaczego się nią interesuje? Co ich łączy?
Czytając książkę miałam nieodparte wrażenie, że autorka czerpała z twórczości Margit Sandemo i sagi o Ludziach Lodu, byc może podświadomie. Te same okolice, człowiek posiadający moc dziedziczoną przez pokolenia, okryty tajemnicą i budzący strach, choć w zasadzie dobry. Inkwizycja, posądzenie o czary, znachorka, chatka w lesie. Niesamowity wygląd zewnętrzny. Klimat całej powieści. Młoda, dzielna kobieta potrafiąca się przeciwstawić przeciwnościom losu, trudny poród... Mimo tych zbieżności, a może właśnie dzięki nim, jest to kolejna pozycja self-publishing, którą czytałam z przyjemnością.
http://zaczytanaja.blogspot.com/

Pierwszą osobą, którą poznajemy jest Selena de Morney - młoda francuska z arystokratycznego rodu. Właśnie wjechała do Norwegii, kraju swego przyszłego męża, hrabiego Olafa. Jest pełna sprzecznych uczuć, nadziei i obaw. Czy się pokochają, jak będzie wyglądało jej życie z dala od rodziny? W innym kraju? Jej atutami są optymizm i znajomość norweskiego. A poza tym? Towarzyszy...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1
1

Na półkach:

Autorka posiada umiejętność potoczystego prowadzenia narracji. Tą zaletą odznacza się niewielu piszących. Także fabuła jest niecodzienne,z moralnym przesłaniem. Miłość jest w stanie zmienić człowieka, nawet najgorszego.Czy to przesłanie jest jednak obowiązujące zawsze i wszystkich. Ma moc przemiany,lecz czasem bywa destrukcyjna. Należny żywić nadzieję, że następna powieść autorki pokaże może i tę stronę emocji. Byłaby chyba równie interesująca. Jeśli pisać, to z dużą dozą nadrealizmu, takiego jaki zaprezentowała autorka w postaci hrabiego. Nasza codzienność życiowa jest mało interesująca, więc umieszczenie fabuły w mrokach historii,jak i w odległej krainie, dodaje atrakcyjności powieści. Swoista baśniowość treści dodaje smaku.
Autor niniejszej recenzji z przyczyn czasowych ogranicza swoje lektury beletrystyczne do minimum na rzecz lektur publicystycznych.Tę książkę przeczytał z zainteresowaniem i zaskoczeniem, że można tak pisać. Ma na swoim koncie też trochę prób literackich. Poleca więc swój blog: wwwup72156fraszki.blogspot.com i inne blogi
UP72156








ze

Autorka posiada umiejętność potoczystego prowadzenia narracji. Tą zaletą odznacza się niewielu piszących. Także fabuła jest niecodzienne,z moralnym przesłaniem. Miłość jest w stanie zmienić człowieka, nawet najgorszego.Czy to przesłanie jest jednak obowiązujące zawsze i wszystkich. Ma moc przemiany,lecz czasem bywa destrukcyjna. Należny żywić nadzieję, że następna powieść...

więcej Pokaż mimo to

avatar
2372
1760

Na półkach: ,

„I w taki oto sposób ci zadufani w swej wielkości i własnej źle pojmowanej nieskazitelności ludzie pospiesznie wydający osądy, łatwo szafujący wyrokami, którym nie sprawiło żadnej trudności uznanie za winnej młodej cudzoziemki, osamotnionej w obcym kraju, pozostawionej samej sobie z piętnem hańby, pogardy i odrzucenia, teraz z równą łatwością uznali, iż muszą ją zaakceptować, skoro zyskała tak możnych protektów.”*

Przenieśmy się do średniowiecza gdzie małżeństwa były aranżowane, władze mieli tylko ludzie zamożni, a to co nie wyjaśnione pochodziło od Diabła, było złe i trzeba się tego pozbyć. Przenieśmy się do czasów gdy św. Inkwizycja bez żadnych oporów korzystała ze swoich praw tłumacząc się wolą Boga. Wkroczmy w świat gdzie słowo kobiety nic nie znaczyło, a ludzie nazbyt łatwo osądzali jak i wybaczali…

Selena to młodziutka dziewczyna, która podąża do zimnej Norwegii do swojego przyszłego małżonka Olafa. Ich związek był już od dawna zaaranżowany przez ich rodziców. Pełna nadziei podróżuje do miejsca przeznaczenia. Po drodze obserwuje z zafascynowaniem piękny krajobraz i rozmyśla o swoim życiu u boku męża; czy sprosta jego oczekiwaniom, czy mu się spodoba. Mimo ostrzeżeń matki by nieoczekiwana zbyt wiele tylko była dobra i uległa, Selena marzy jednak o jakimś uczuciu między nimi.
Gdy dojeżdża na miejsce spotyka ją pierwsze rozczarowanie. Olaf wprawdzie wychodzi się z nią przywitać, ale okazuje jej tyle zainteresowania ile wymaga grzeczność. Bardziej zaś interesuje go posag dziewczyny. Tego samego dnia dziewczynę spotyka coś dziwnego. Z daleka wpatruje się w nią mężczyzna i… czyta w jej myślach! Od swojej służącej Hany dowiaduje się, że to Zły.
Gdy nadchodzi dzień zaślubin dziewczyna zapomina o tym co było i znowu pełna wiary i nadziei udaje się na swój ślub. Niestety małżonek okazuje się być samolubnym, zapatrzonym w siebie bogaczem. Po sprzeczce na oczach wszystkich świeżo upieczona żona udaje się do swojej komnaty… W nocy zaś… W nocy zaś zaczyna yć pionkiem w dawno planowanej zemście…
Co się stanie z tą młodą i niewinną dziewczyną? Jak sobie poradzi zupełnie sama na obcej ziemi? Kim tak naprawdę jest Zły i czego od niej chce… ?

Niesamowita historia, która wciąga od pierwszych stron. Zachwyca, intryguje… Zawsze lubiłam czytać książki o kobietach, które potrafią walczyć o swoje szczęście nie bacząc na to czy postępuje zgodnie z oczekiwaniami innych. Dumna i pewna swoich racji Selena od razu zyskała moje poparcie w swych czynach.
Bohaterowie są ciekawie wykreowani i dzielą się na trzy grupy; dobrzy, źli oraz tacy, którzy wybierają mniejsze zło czyli stają po stronie tego kto w danej chwili rządzi. Ci ostatni bardzo, ale to bardzo mnie irytowali… Muszę też pochwalić opisy krajobrazu, oraz zwyczajów panujących w tych czasach. Autorka stworzyła krótkie opowiadanie, w którym zawarła wszystko co powinno być dodając duży ładunek emocji.
Gdy zaczęłam czytać nie byłam w stanie się oderwać do końca opowiadania…
*str. 71

„I w taki oto sposób ci zadufani w swej wielkości i własnej źle pojmowanej nieskazitelności ludzie pospiesznie wydający osądy, łatwo szafujący wyrokami, którym nie sprawiło żadnej trudności uznanie za winnej młodej cudzoziemki, osamotnionej w obcym kraju, pozostawionej samej sobie z piętnem hańby, pogardy i odrzucenia, teraz z równą łatwością uznali, iż muszą ją...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1
1

Na półkach: , ,

”Wychodząc z mroku” Dąbrówki Rosady - początkującej pisarki, mistrzyni budowania napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Genialnie łączy romans z powieścią sensacyjną.Od jej dzieła trudno się oderwać! Potrafi przeniknąć w głąb kobiecej duszy, mistrzowsko oddać uczucia, emocje oraz koleje losów bohaterów. Wciąga, wzrusza aż trudno uwierzyć,że się skończyła.
Powieść pochłonęłam ”jednej chwili". Po jej przeczytaniu zmobilizowałam siostrę do jej wydania, by książka „ujrzała światło dzienne”. Dokopałam się do”dna szuflady”, do której opowieści chowała przez 20 lat. Stwierdziłam, że nie można jej zaszufladkować, a także innych… Lekturę polecałam swoim znajomym, by jak najwięcej osób mogło się z nią zapoznać. Uważałam, że jest tego warta. Oni zaś wyrażali się o jej "pisaninie" bardzo pozytywnie. To ją zainspirowało do opublikowania jednej z wielu w Wydaje.pl, a niecały miesiąc później otrzymała zaproszenie od drugiego RW2010, a ostatnio dostępna jest w serwisie księgarni internetowej Poczytaj.To.

Odkąd sięgam pamięcią książka była jej stałym elementem życia. Była dzieckiem biblioteki, szperała po regałach, by znaleźć coś interesującego. Wolny czas spędzała na czytaniu stosów książek począwszy od Trylogii Sienkiewicza, którą miała „w jednym paluszku”. Jako dziecko ciągle siedziała z nosem w książce. To zaowocowało ogromną miłością do literatury z przełożeniem na swoją twórczość.
Autorka ma swoją wymarzoną rodzinę – męża i trzech wspaniałych synów, ale na pisanie zawsze znajdzie czas. Potrafi pisać do trzeciej nad ranem. Pisze w domu, w kuchni, na ulubionym tarasie, czy w fotelu przy kominku słuchając dobrej muzyki. Pisze wieczorami, kiedy nie może się pogodzić z kończącym się dniem, po całym dniu pracy i obowiązkom, wyrywa resztkami sił parę godzin oddając się pasji pisząc opowieści, czy czytając literaturę. Uwielbia wszystko, co historyczne – od majestatycznych budowli zamków po ciche i spokojne życie na uboczu od centrum miasta.
Podziwiam ją, że przelewa na papier coś pięknego, wyjątkowego, co czyta się z taką delikatnością, przyjemnością, nie odczuwa się upływającego czasu.
Wspólnie cieszymy się z tego, co już udało się osiągnąć z pomocą życzliwych ludzi,
a przede wszystkim czytelnikom, dzięki którym cieszy się ona uznaniem.
Powieść, która była pisana do szuflady i nigdy nie miała ujrzeć światła, potrafi zauroczyć. Każda postać stworzona przez autorkę jest dopracowana, przemyślana, przedstawiona w taki sposób, by zainteresować czytelnika tak, by zapałem śledził dalsze losy bohaterów. Jej książka po prostu tętni życiem, fascynuje klimatem i stylem literackim, a czasami, by się wydawało, że już z góry przewidujemy zakończenie, a tu nagle zwrot akcji i miła niespodzianka.
Polecam ją nie jako siostra autorki, ale jako czytelnik, którego powieść zauroczyła magiczną i tajemniczą historią...
Często mi powtarza, że widząc, co dla niej robię, nie czuła się zawiedziona, kiedy jej książki nie uda się wydać w formie tradycyjnej. Jak sama twierdzi, że pisanie to jej wielka pasja, traktuje jako coś, co daje jej dużą satysfakcję i nigdy nie przestanie pisać, nawet wtedy, kiedy książki nie będą sprzedawane.
Serdecznie zapraszam Ula

”Wychodząc z mroku” Dąbrówki Rosady - początkującej pisarki, mistrzyni budowania napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Genialnie łączy romans z powieścią sensacyjną.Od jej dzieła trudno się oderwać! Potrafi przeniknąć w głąb kobiecej duszy, mistrzowsko oddać uczucia, emocje oraz koleje losów bohaterów. Wciąga, wzrusza aż trudno uwierzyć,że się skończyła.
Powieść...

więcej Pokaż mimo to

avatar
594
205

Na półkach: , ,

Siedemnastoletnia arystokratka Selena wyjeżdża do Norwegii, by wyjść za mąż za hrabiego Olafa. Obcy ludzie, nieznajome otoczenie budzą wiele emocji, podobnie jak tożsamość samego małżonka. Ten, choć poraża wyglądem, wewnątrz okazuje się zepsuty. Dziewczyna gotowa jest popaść w rozpacz, szczególnie po nocy poślubnej, w czasie której zaszła w ciążę. Okazuje się jednak, że ojcem nie jest Olaf a tajemniczy, mroczny i potężny mężczyzna...

Zazwyczaj nie zaczytuję się w romansach, ale nie żałuję tych dwóch godzin, które spędziłam nad tą książką. Przede wszystkim za sprawą literackiego, wyrafinowanego języka. Pani Dąbrówka, choć to jej debiut, odpowiednio wyważyła proporcje, nie przesadza ani z ilością opisów otoczenia, emocji czy dialogów. Utrzymuje "staroświecki" język nie tylko w wypowiedziach bohaterów, ale i w narracji - bardzo mi się to spodobało.

Urzeka również konstrukcja bohaterów. Selena jest ogromnie sympatyczną postacią, choć na kolejnych stronach przechodzi przemianę. Z zagubionej, przerażonej nowym światem dziewczynki zmienia się w zdeterminowaną, pewną swoich uczuć i racji młodą kobietę. Co najważniejsze, choć na tę transformację ma tylko (aż?) dziewięć miesięcy, wszystko przebiega subtelnie, logicznie, tak życiowo... Także Zły się zmienia. Nigdy nie ukrywał, że wykorzystał Selenę do zemsty na hrabim Olafie, domagał się oddania mu syna zaraz po narodzinach, ale dla matki swojego dziecka nie widział miejsca w swoim świecie. Nie mogę mu jednak odmówić oddania Selenie - chroniąc dziecko, bardzo dba także o nią. Później mężczyzna robi coś, co diametralnie zmieniło moją opinię o nim...

W ostatecznym rozrachunku dochodzę do wniosku, że Wychodząc z mroku to nie tylko romans. Jest to też powieść obyczajowa, pełna emocji, poruszająca. Nie powiem, że książka jest nieprzewidywalna - zaskakuje w kilku miejscach, ale mniej więcej w połowie można przewidzieć końcówkę. Posiada za to w sobie jakąś magię, która nie pozwoliła mi się od niej oderwać. Może to bohaterowie, może ujmujący język i styl pisania, a może po prostu ciepło bijące od tej historii... Nie mam pojęcia; grunt, że Wychodząc z mroku zmienia moją opinię o romansach. I polskich autorach. Pani Dąbrówce dziękuję za wspaniałą rozrywkę i życzę Jej kolejnych, równie udanych książek. Wam, drodzy Czytelnicy, serdecznie polecam - w szczególności na chłodne dni i wieczory, które powoli acz nieubłaganie się zbliżają...

Ocena końcowa: 5+/6

Siedemnastoletnia arystokratka Selena wyjeżdża do Norwegii, by wyjść za mąż za hrabiego Olafa. Obcy ludzie, nieznajome otoczenie budzą wiele emocji, podobnie jak tożsamość samego małżonka. Ten, choć poraża wyglądem, wewnątrz okazuje się zepsuty. Dziewczyna gotowa jest popaść w rozpacz, szczególnie po nocy poślubnej, w czasie której zaszła w ciążę. Okazuje się jednak, że...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1
1

Na półkach: , ,

Witam. Pragnę się podzielić swoją opinią o książce „Wychodząc z mroku” Dąbrówki Rosady. Otóż miałam możliwość czytać po raz drugi powieść i tak samo jak za pierwszym razem się popłakałam ze wzruszenia. Jestem pod wielkim wrażeniem talentu, czytając naprawdę człowiek przenosi się w inny świat. Autorka pisze w taki sposób, że można poczuć powiew wiatru, ale i strach oraz emocje towarzyszące nie tylko głównej bohaterce. Można się "zaprzyjaźnić" z nią, ale i czuć niechęć do czarnych charakterów. Akcja jest tak wciągająca i zaskakująca, że nie zauważyłam upływającego czasu. Opisuje miejsca i ludzi tak jak gdyby tam była. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać kolejny raz. Czekam na wydrukowaną i gdybym mogła, to bym przyjechała po autograf do Wałcza. Książka fenomenalna, nie można się od niej oderwać. Gratuluję i pozdrawiam Teresa z Tucholi

Witam. Pragnę się podzielić swoją opinią o książce „Wychodząc z mroku” Dąbrówki Rosady. Otóż miałam możliwość czytać po raz drugi powieść i tak samo jak za pierwszym razem się popłakałam ze wzruszenia. Jestem pod wielkim wrażeniem talentu, czytając naprawdę człowiek przenosi się w inny świat. Autorka pisze w taki sposób, że można poczuć powiew wiatru, ale i strach oraz...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1
1

Na półkach: , ,

Ostatnio miałam możliwość przeczytania książki młodej, początkującej polskiej pisarki, która wydała przeszło miesiąc temu swoją powieść „Wychodząc z mroku” w formie książki elektronicznej.

Podziwiam ludzi, którzy przelewają na papier „to coś”, co kryje się w głębi duszy każdego pisarza. Obojętnie czy to jest debiutant, czy z dużym doświadczeniem autor kilkunastu wydanych książek. Teraz już wiem dlaczego właśnie ona mnie zaciekawiła i postanowiłam o niej napisać. Do tej pory czytałam wiele książek o miłości, ale ta podbiła moje serce. Książka ma w sobie moc przyciągania i tajemniczą siłę, ukrytą w słowach, oraz jak sądzę w osobie autorki. Nawet jej imię brzmi bardzo oryginalnie, ciekawie i niepowtarzalnie. Pomóżmy tej młodej, naszej polskiej Słowiance wydać jej pierwszą wymarzoną książkę i nie tylko jej. Bo ilu jest jeszcze polskich debiutantów, którzy chcieliby swoje dzieła opublikować, a jak trudno zaistnieć na rynku wydawniczym. Pomóc możemy na wiele sposobów, a w szczególności promując ich na stronach Internetu,a mamy tyle możliwości.

Posiadając od niedawna Internet, odkryłam jakim ogromnym bogactwem jest go mieć, i by móc z niego czerpać jak ze źródła informacji w pozytywnym znaczeniu. Zachwycamy się książkami cudzoziemców, a nie dostrzegamy wspaniałych polskich czy to początkujących, czy z bagażem wydanych autorów powieści. W czym są gorsi, i co im brakuje, że tak mało po nich sięgamy. Dajmy szansę młodym talentom, niech jeszcze bardziej uwierzą w siebie, że mają po co pisać i przede wszystkim dla kogo. Każdy z nich jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Dzięki nim ich książki wnoszą w nasze życie pewne wartości i sprawiają, że z przyjemnością sięgamy po daną pozycję. Ciekawią nas losy bohaterów i tak nas wciąga kartka po kartce, aż do świtu. Dają możliwość odprężenia i ubogacenia naszego wnętrza. To oni przed nami odkrywają swoją duszę, to "coś",co jest dla nich intymnością, a przez to my czytelnicy ich za to kochamy,podziwiamy, bo tworzą coś niepowtarzalnego i dzięki im poznajemy piękno pióra.

Jak wiecie jeżdżę na wózku inwalidzkim, jestem po wypadku od kilkunastu lat i zastanawiałam się, czy nie opisać własnej historii. Takich historii, jak moja jest wiele, więc zrezygnowałam z pomysłu. Najważniejsze w życiu jest to, co lubię robić, w czym się odnajduję, i co mi sprawia radość - „lepiej dawać niż brać” - to moje motto życiowe. Trzeba uwierzyć w siebie, nie poddawać się, i że "ja też" potrafię „to coś pięknego” przelać na papier i tym się dzielić z innymi, nie zatrzymując nic dla siebie. Jest to dar niepowtarzalny. Często młodzi pisarze martwią się, że ich książka ma małe zainteresowanie wśród grona czytelników, a może okładka beznadziejna i nie przyciąga uwagi, to za dużo czy za mało wątku opisanego, by móc zainteresować internauta. Oj można mnożyć przykładów, a co do wystawianych opinii przez nas czytelników czy odwiedzających daną książkę, spotkamy się z opinią pozytywną lub negatywną. Myślę, że żaden autor nie powinien się zbytnio tym przejmować, bo krytyka jest najlepszym sprawdzianem, jedni stwierdzą, że to dobra, ciekawa fabuła, a inni, że to jakiś kolejny romans i odrzucą. Każdy ma prawo wyboru, ale tak naprawdę, to do końca nikt z nas nie wie, co zawiera dana książka. Pytamy często samych siebie, co autor chciał nam przekazać w krótkim opisie swojej książki, by potem stwierdzić w 100%, która jest ciekawa, a która nie. Czasami zachwyci nas sama okładka czy krótki opis i już kupujemy ufając autorowi, że nie zawiedzie naszych oczekiwań.

Książka „Wychodząc z mroku”,jest „delikatnym powiewem miłości” tak bym ją określiła. Młoda niewiasta o imieniu Selena, która pochodziła z rodu arystokratycznego, gdzie liczyło się nazwisko, majętność, i by dobrze wyszła za mąż, pomimo, że nigdy jej go sobie nie przedstawiono. Zaręczono ją już jako małą dziewczynkę o nic nie pytając i posłuszna woli rodziców wyjeżdża z ukochanego kraju jakim jest Francja. Autorka ukazuje na kartach swojej powieści jak bardzo ta młoda dziewczyna zostaje skrzywdzona przez los, przez najbliższych. Zostawiona i porzucona przez swój kraj. Bezsilność jaka ją dopadła, strach o swoje życie i nie tylko oraz doskwierająca samotność powodują, że ta osóbka nie poddaje się i walczy jak lwica. Bohaterka piękna, wrażliwa, czuła, delikatna nie spodziewa się, że doświadczy tyle zła, okrucieństwa, upokorzenia tak w młodym życiu. Mąż, który okazał się bezlitosnym draniem, nie pozwolił jej na obronę i obmyślał zemstę. Na uwagę zasługuje również kolejna postać, którą autorka stworzyła, to demoniczny, olbrzym w kapturze, siejący wokół siebie strach, mrok i tajemniczość. Galathron tak miał na imię owiany mrocznym charakterem demon zła, który jedyny staje w obronie Seleny i dostaje się pod jego wpływy. Jest mu całkiem obojętna, ale czy naprawdę? Czy choć ma w sobie odrobinę człowieczeństwa, czy zwierzęcia? I co za mroczną tajemnicę skrywał w sobie ów mężczyzna oraz ród Einarsonów?

Zapraszam gorąco do odkrywania kartka po kartce nawet na komputerze zakupując e-booka, by odkryć te wszystkie tajemnice, które autorka Dąbrówka Rosada postanowiła ukryć w swojej powieści „Wychodząc z mroku” oraz poznać innych bohaterów, którzy zasługują na zainteresowanie.
Więcej nie mogę zdradzić, bo powieść jest warta zachodu, nie można się od niej oderwać. Kiedy poznałam autorkę poprzez jej strony i przeczytaną książkę zaczęłam inaczej patrzeć na powieść „Wychodząc z mroku”. Książka jest przystępna, przyjemna, kobieca, mroczna i wciąga. Napisana jest przez autorkę, która emanuje ciepłem, którego tak brak jest w dzisiejszym świecie, że jest szczerą, skromną co do rozgłosu o jej twórczości, i o niej samej. Wystarczy spojrzeć w jej oczy, a powiedzą ci wszystko. Na swoich stronach opisuje, że to dzięki tacie pokochała książki, który ją inspirował od dziecka, a sam potem napisał pamiętnik jego życia. Działania stanu wojennego przerwały i brak czasu przeszkodziły mu na dokończenie go. Ale jej siostra postanowiła zmobilizować tatę i go ukończył. Jestem pełna podziwu dla jej taty. Sama mam chęć przeczytania pamiętnika, uwielbiam opowiadania dziadków, rodziców oraz tych którzy zostali przez los doświadczeni. Nie czuję się w tym z moimi małymi doświadczeniami osamotniona. Może dlatego lubię książki takie, jak „Wychodząc z mroku”. Tata był jej nauczycielem, który zasiał małe ziarenko w jej duszy, a potem sama zaczęła pisać historie, a dziś je wydaje. Wydaje mi się, że będzie moją ulubioną autorką. Jeszcze dotąd, tak nie przeżywałam żadnej i zdobyłam się na odwagę, by móc „to coś” przelać na strony Internetu oraz miałam możliwość po raz drugi napisać o jej książce. Natomiast drugą osobą jest jej siostra, która zainspirowała ją do wydania jednej z wielu napisanych przez nią książek. Wciąż ją wspiera i pomaga, by mogła uwierzyć w siebie, że warto opublikować to wszystko, co do tej pory chowała „do szuflady” przez 20 lat i również w mężu ma wielkie wsparcie. To cudowne, że ma takie duchowe zaplecze. Zapraszam do śledzenia jej wpisów, bo są naprawdę bardzo ciekawe i interesująco przedstawione gorąco polecam.
Życzę autorce powieści, by zebrała wokół siebie ogromną ilość czytelników, by zachęcić do jej przeczytania oraz do jej zakupienia na stronach dwóch wydawnictw.
Mam wielką nadzieję, że za niedługo autorce uda się ją opublikować i będzie możliwość jej zakupu. Bo nie każdy lubi siedzieć przed komputerem, czy czytać na czytniku. Taka forma to podobno przyszłość książki, ale czy zajdzie swoich zwolenników w Polsce, bo większość lubi wertować po kartkach, jesteśmy narodem z tradycjami, przyzwyczajeniami. Ale to dobra forma dla tych, którzy żyją na krańcu świata i mają możliwość do zakupienia polskich książek. Książka elektroniczna ma też i zalety, doceniam to, bo jest osiągalna na całym świecie. Super sprawa. To dobry początek, by móc się zapoznać z daną tematyką i zainteresować większe grono czytelników pobierając np. darmowy fragment, który jest udostępniony w wydawnictwie.
Marzeniem każdego piszącego jest, aby wydać swoje dzieło wydawnictwie tradycyjnym, ale jak mi wiadomo, wydawnictwa papierowe życzą sobie od 1,5 do 2-3 tyś., a kogo stać, by taką sumę od razu wyłożyć? Trzymam kciuki, by udało się jej wydać wydawnictwie papierowym, czy to wygrywając konkurs, czy może jakieś wydawnictwo się nią zainteresuje.
Życzę powodzenia, by jak najwięcej osób się nią zainteresowało, bo jest tego warta. Jeśli po przeczytaniu mojej recenzji coś dobrego wyniknie, to będę wdzięczna losowi, że miałam możliwość podzielenia się z Wami swoją opinią. Ale się rozpisałam… Miałam jak to się mówi potocznie VENĘ...
A ja już czekam na kolejną książkę, jaką autorka niebawem ma wydać za czasów Słowian oraz po części pisana w języku staropolskim. Będę czekać…..

Ostatnio miałam możliwość przeczytania książki młodej, początkującej polskiej pisarki, która wydała przeszło miesiąc temu swoją powieść „Wychodząc z mroku” w formie książki elektronicznej.

Podziwiam ludzi, którzy przelewają na papier „to coś”, co kryje się w głębi duszy każdego pisarza. Obojętnie czy to jest debiutant, czy z dużym doświadczeniem autor kilkunastu wydanych...

więcej Pokaż mimo to

avatar
87
80

Na półkach:

Dąbrówka Rosada to niezwykle miła i sympatyczna osoba. Życzę jej jak najlepiej. Książka niestety nie dla mnie. Autorce życzę dużo radości z pisania i wielu zadowolonych Czytelników.

Dąbrówka Rosada to niezwykle miła i sympatyczna osoba. Życzę jej jak najlepiej. Książka niestety nie dla mnie. Autorce życzę dużo radości z pisania i wielu zadowolonych Czytelników.

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    43
  • Przeczytane
    12
  • Posiadam
    4
  • Ulubione
    3
  • RW2010 - pliki
    1
  • Muszę przeczytać w najbliższych latach
    1
  • Przenośna biblioteczka
    1
  • 2011
    1
  • Przeczytane w 2011
    1
  • Recenzyjne
    1

Cytaty

Więcej
Dąbrówka Rosada Wychodząc z mroku Zobacz więcej
Dąbrówka Rosada Wychodząc z mroku Zobacz więcej
Dąbrówka Rosada Wychodząc z mroku Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także