Bed: Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.


Mam to samo. Grafoman, piszący cały czas jedną książkę (o sobie), egoista i pseudopsycholog. Na kobietach zna się jak kura na pieprzu. Emocjonalny wampir wypijający wraz z emocjami kasę z naiwnych kobiet, chcących się rozwijać. Nie tędy droga, oj, nie tędy, drogie panie...

A "Samotność..." podobała mi się, zanim się nie wzięłam za siebie i nie zrozumiałam, że gloryfikuje niedojrzałość, nieodpowiedzialność i pozory relacji (oraz rozwoju). Poza tym pan autor ewidentnie zaspokaja swoją narcystyczną potrzebę obrazu siebie jako faceta, który rozumie kobiety. Rozumie - te papierowe.

Bed: Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.


Mam to samo. Grafoman, piszący cały czas jedną książkę (o sobie), egoista i pseudopsycholog. Na kobietach zna się jak kura na pieprzu. Emocjonalny wampir wypijający wraz z emocjami kasę z naiwnych kobiet, chcących się rozwijać. Nie tędy droga, oj, nie tędy, drogie panie...

A "Samotność..." podobała mi się, zanim się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeśli chodzi o naukowca w JLW to nie mam mu nic do zarzucenia i lubię, kiedy wplata jakieś ciekawostki w swe teksty. Dlatego jego felietony czy korespondencja z Małgorzatą Domagalik są warte uwagi (co nie oznacza, że uważam, iż jest to literatura najwyższych lotów, bo z pewnością nie jest). Okrzyknięta "Samotność..." była dla mnie drogą przez mękę, czystym chwytem marketingowym, plątaniną seksu z grafomańskimi zagrywkami. Napisałam do Pana Janusza z tym zarzutem - pisze pod publikę, dokładnie to, co niewybredny czytelnik chce przeczytać. Nie zgodził się. Podobno pisze tylko dla siebie... Ja mu nie wierzę, bo jest na to zbyt inteligentny.

Jeśli chodzi o naukowca w JLW to nie mam mu nic do zarzucenia i lubię, kiedy wplata jakieś ciekawostki w swe teksty. Dlatego jego felietony czy korespondencja z Małgorzatą Domagalik są warte uwagi (co nie oznacza, że uważam, iż jest to literatura najwyższych lotów, bo z pewnością nie jest). Okrzyknięta "Samotność..." była dla mnie drogą przez mękę, czystym chwytem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie to taki Grzegorz Napieralski polskiej współczesnej literatury. Nie zmogłem i rzuciłem w kąt. Absolutny brak talentu literackiego.

Jak ktoś chce czytać o związkach kobiet i mężczyzn to niech czyta. np Philipa Rotha, jednego z kilku najlepszych pisarzy świata w tej chwili. Albo Updike'a.

Dla mnie to taki Grzegorz Napieralski polskiej współczesnej literatury. Nie zmogłem i rzuciłem w kąt. Absolutny brak talentu literackiego.

Jak ktoś chce czytać o związkach kobiet i mężczyzn to niech czyta. np Philipa Rotha, jednego z kilku najlepszych pisarzy świata w tej chwili. Albo Updike'a.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Miałam okazję tego Pana kiedyś spotkać, poznać i nawet zjeść z nim lunch. I co mogę dodać - jest taki sam jak jego książki - nijaki i przegadany.

Miałam okazję tego Pana kiedyś spotkać, poznać i nawet zjeść z nim lunch. I co mogę dodać - jest taki sam jak jego książki - nijaki i przegadany.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Bed: Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.
Rękami i nogami. Się podpisuję, znaczy. Nie sięgam w ogóle już po jego twórczość, bo po Samotności.. autora po prostu nie mogę zdzierżyć.

Bed: Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.
Rękami i nogami. Się podpisuję, znaczy. Nie sięgam w ogóle już po jego twórczość, bo po Samotności.. autora po prostu nie mogę zdzierżyć.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja zaliczam się do tych czytelników których "urzekł"...

Ja zaliczam się do tych czytelników których "urzekł"...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

"Samotnośc w sieci" to jedna z nudniejszych z książek jakie czytałam,najlepsze są felietony w piśmie kobiecym tego autora,te czytam z ciekawością.Nie sięgam więcej po twórczośc Wiśniewskiego.

"Samotnośc w sieci" to jedna z nudniejszych z książek jakie czytałam,najlepsze są felietony w piśmie kobiecym tego autora,te czytam z ciekawością.Nie sięgam więcej po twórczośc Wiśniewskiego.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.
Jedno tylko co mnie zastanawia czy autor z całkowitym wyrachowaniem stworzył tych bohaterów, wiedząc jakie jest aktualne zapotrzebowanie czy z pełną naiwnością stworzył super faceta, na swoje podobieństwo :)licząc na szczęśliwy traf wydawniczy.

Po Samotności znieść nie mogę tego pisarstwa.
Jedno tylko co mnie zastanawia czy autor z całkowitym wyrachowaniem stworzył tych bohaterów, wiedząc jakie jest aktualne zapotrzebowanie czy z pełną naiwnością stworzył super faceta, na swoje podobieństwo :)licząc na szczęśliwy traf wydawniczy.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

I dla mnie "Arytmia uczuć" była takim przełomem i miałam podobne do Twojego, Forever, wrażenie.

Jako, że temat zapowiada się ciekawy, to jednak odłożyłam na półki napoczęte książki i zabrałam się za "Bikini". Jestem po ok. 70 stronach i...

Choć czytałam wiele książek opisujących II wojnę światową (także od strony Niemiec), to jednak żadna nie robiła na mnie takiego wrażenia. Chyba dopiero dzięki tej powieści jestem zdolna "uwierzyć" (celowo w cudzysłowiu), że i tam ginęli "normalni" ludzie, którzy mieli swoje marzenia, pragnienia itd.

I dla mnie "Arytmia uczuć" była takim przełomem i miałam podobne do Twojego, Forever, wrażenie.

Jako, że temat zapowiada się ciekawy, to jednak odłożyłam na półki napoczęte książki i zabrałam się za "Bikini". Jestem po ok. 70 stronach i...

Choć czytałam wiele książek opisujących II wojnę światową (także od strony Niemiec), to jednak żadna nie robiła na mnie takiego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dziwny ten pan Janusz Leon Wiśniewski, dziwny.
Z jednej prostej przyczyny: mam wrażenie, że ten pisarz, coś nowego w nas odkrywa.
Dla mnie działa to po prostu porażająco dlatego, że kiedy polecam komuś "S@motność w sieci" mówię, że znam dwie kategorie ludzi:tych, którzy byli tą książką oczarowani i tych, którzy uważają ją za kompletną grafomanię.
Ta pierwsza kategoria ludzi, wynosi z Jego książek, jakąś niewiarygodną chęć czułości.


Żeby nie było, że piszę tylko o jednej książce JLW, mogę napisać, że nie wszystkie mi się podobały,nie wszystkie uważam za dobre, ale wiem jedno:po przeczytaniu "Arytmii uczuć" wydawało mi się, że to jest człowiek, z którym ma się ochotę kupić dobre wino i rozmawiać, rozmawiać, rozmawiać...
Jestem pełna podziwu dla tego człowieka.

Dziwny ten pan Janusz Leon Wiśniewski, dziwny.
Z jednej prostej przyczyny: mam wrażenie, że ten pisarz, coś nowego w nas odkrywa.
Dla mnie działa to po prostu porażająco dlatego, że kiedy polecam komuś "S@motność w sieci" mówię, że znam dwie kategorie ludzi:tych, którzy byli tą książką oczarowani i tych, którzy uważają ją za kompletną grafomanię.
Ta pierwsza kategoria...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej