Nie chodziło mi ludzi, którzy "smakują" książki. Tylko o takich, których czytanie większej ilości tekstu nudzi lub nie mają do tego cierpliwości (znam takich).
Nie wiem czy kocham na zabój...ale z całą pewnością łapczywie.
Ile zostanie w głowie ??
To zależy od książki - czy poruszyła w Twojej duszy (głowie) jakąś strunę, wspomnienie, refleksję (nazwij to jak chcesz). Przyznasz, że są książki, które po przeczytaniu "wylatują" z pamięci a są takie, które "męczą" i układają się w nas przez dłuższy czas...

Nie chodziło mi ludzi, którzy "smakują" książki. Tylko o takich, których czytanie większej ilości tekstu nudzi lub nie mają do tego cierpliwości (znam takich).
Nie wiem czy kocham na zabój...ale z całą pewnością łapczywie.
Ile zostanie w głowie ??
To zależy od książki - czy poruszyła w Twojej duszy (głowie) jakąś strunę, wspomnienie, refleksję (nazwij to jak chcesz)....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Przyznam, że w tej chwili nie zastanawiam się już nad książkami, które "wypadało by " by przeczytać. Może to być najlepsza klasyka wg znawców a ja i tak nie widze w tym nic szczególnego (bo tak, zdołałam już niektóre takie dzieła napocząć i nic z tego). Nie widzę też sensu odbierać sobie przyjemnośc z czytania tylko dlatego, że coś winno być przeczytane, bo jest ustanowiony święty kanon. Mam własną "klasykę" do której wracam. Mnie akurat nie szkoda czasu na powrót do pewnych tytułów, bo choćbym 100miesięcznie przeczytała to i tak nigdy nie osiągnę satysfakcji, że przeczytałam wszystko co bym chciała. Tak więc mnie zostają te książki, które uważam, że mogą mnie zaciekawić, sprawić przyjemnośc, dać poznanie bliższe świata, którego osobiście nie poznam ale mogę o nim poczytać i problemach faktycznych czy tylko wymyślonych przez danego autora.
A będą w więzieniu czy na wolności aplikowałabym sobie dokładnie te same lektury, które pragnę poznac ;)

Przyznam, że w tej chwili nie zastanawiam się już nad książkami, które "wypadało by " by przeczytać. Może to być najlepsza klasyka wg znawców a ja i tak nie widze w tym nic szczególnego (bo tak, zdołałam już niektóre takie dzieła napocząć i nic z tego). Nie widzę też sensu odbierać sobie przyjemnośc z czytania tylko dlatego, że coś winno być przeczytane, bo jest ustanowiony...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ci którzy zadawali pytanie "jaką książkę/książki zabrałbyś na bezludną wyspę" ograniczali ilość książek, które można byłoby zabrać.
Chodziło raczej o ograniczenie "bagażu" i zmuszenie delikwenta do wyboru ulubionych pozycji książkowych.
Przyznam, że miałabym z tym DUŻY problem. Pewnie dlatego, że cierpię na bardzo "zaawansowaną bibliozę postępującą z przerzutami".

Niezgodzę się że "ci, którzy czytają „tylko” kilkanaście tytułów rocznie to najszczęśliwsi ludzie na ziemi. Serio! Bo oni czytają dla autentycznej przyjemności".
O nie, Ci po prostu nie wiedzą co to miłość do książki i nie są uzależnieni.

Ci którzy zadawali pytanie "jaką książkę/książki zabrałbyś na bezludną wyspę" ograniczali ilość książek, które można byłoby zabrać.
Chodziło raczej o ograniczenie "bagażu" i zmuszenie delikwenta do wyboru ulubionych pozycji książkowych.
Przyznam, że miałabym z tym DUŻY problem. Pewnie dlatego, że cierpię na bardzo "zaawansowaną bibliozę postępującą z przerzutami".

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Cóż za pomysł "Pomocne mogłoby być „wgrywanie” książki bezpośrednio do głowy – coś na kształt słynnej sceny z filmu „Matrix”, w której Trinity w kilka sekund poznaje całą instrukcję obsługi śmigłowca, bo ta zostaje jej zuploadowana do mózgu"
Mogę zrozumieć wgrywanie NUDNYCH instrucji obsługi urządzeń (choć nauczyć się pilotażu śmigłowca w ten sposób może nie byłoby takie głupie ;) ) ale LITERATURY ??? To już byłoby świętokradztwo.
W końcu po co czytamy, przecież nie dlatego aby "zaliczyć" kolejną książkę.
Co do pomysłu na listę książek, które przeczytałabym w więzieniu... Po pierwsze kto chciałby się tam znaleźć ?? Po drugie jeśli na czytanie nie znajdziemy czasu w "normalnych" warunkach czy zamknięcie, odizolowanie da nam ten czas ?? Przypomnijcie sobie ile razy było tak - mam kilka dni wolnego, wolny weekend, tylko dla siebie, rodzina gdzieś wyjechała, nie muszę myśleć o przygotowaniu obiadu, prasowaniu, sprzątaniu, teraz zrobię sobie UCZTĘ Z KSIĄŻEK, w końcu usiądę spokojnie, nikt i nic mi nie przeszkodzi... I co ??
Założę się, że zawsze coś przeszkodzi.
A może odwrócić pytanie - zadawane zresztą dość często.
Ile i jakie książki weźmiesz ze sobą na bezludną wyspę ??

Cóż za pomysł "Pomocne mogłoby być „wgrywanie” książki bezpośrednio do głowy – coś na kształt słynnej sceny z filmu „Matrix”, w której Trinity w kilka sekund poznaje całą instrukcję obsługi śmigłowca, bo ta zostaje jej zuploadowana do mózgu"
Mogę zrozumieć wgrywanie NUDNYCH instrucji obsługi urządzeń (choć nauczyć się pilotażu śmigłowca w ten sposób może nie byłoby takie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czasem do pewnej książki trzeba po prostu dojrzeć - czytanie jej bez odpowiedniej wrażliwości, wiedzy, możliwości poznawczych czy bagażu doświadczeń będzie mijać się z celem, bo człowiek nic z takiej lektury nie wyniesie. Za to bardzo wiele może mu umknąć, ponieważ pewnych niuansów nie wyłapie, części zwyczajnie nie zrozumie.

Po drugiej stronie barykady są pozycje, z których się naturalnie wyrasta - jak się z nimi nie zapozna na pewnym etapie życia, to w późniejszym czasie równie dobrze można po nie nie sięgać.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenia, śmiało mogę wysunąć tezę że powinniśmy czytać książki odpowiednie do własnych możliwości. Trzeba pamiętać, że po literaturę sięga się z konkretnego powodu: czy to rozrywkowego, czy chęci ubogacania siebie, poszerzania horyzontów. Ten, kto czyni to z pobudek takich jak chęć zaimponowania w towarzystwie, jest z góry skazany na porażkę i gwarantuję, że jego odbiór danego dzieła jest znacznie zakłócony, czym wyrządza krzywdę i jemu, i sobie.

Ktoś wcześniej słusznie zauważył, że takie zachowanie jest napędzane przez nas samych - bo mamy tendencję do oceniania innych przez pryzmat tego jak wyglądają, czym się zajmują w życiu, co lubią, co im się podoba (tu się łapie gust czytelniczy). To najłatwiejsza okazja do podbudowania własnej wartości, osiągnięcia 'przewagi' nad innymi, udowodnienia im że jesteśmy lepsi, mądrzejsi, inteligentniejsi. I po co samemu zapędzać się w kozi róg? Żyjmy i dajmy żyć innym. Czytajmy to, co komu się podoba - wszak to piękne hobby.

Czasem do pewnej książki trzeba po prostu dojrzeć - czytanie jej bez odpowiedniej wrażliwości, wiedzy, możliwości poznawczych czy bagażu doświadczeń będzie mijać się z celem, bo człowiek nic z takiej lektury nie wyniesie. Za to bardzo wiele może mu umknąć, ponieważ pewnych niuansów nie wyłapie, części zwyczajnie nie zrozumie.

Po drugiej stronie barykady są pozycje, z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Szkoda czasu na Annę Kareninę,Fausta, Braci Karamazow i Idiotę? Już za samo to należy Ci się więzienie! A tak serio, nie rozumiem tych rozważań. Chcesz poznać książkę, ale szkoda Ci na nią czasu. Bez sensu. Bo trzeba będzie ją czytać tydzień. Albo się za coś biorę, albo nie i nie biadolę nad tym czy szkoda na coś czasu czy nie. Na takie rozważania na pewno jest szkoda czasu. A jak coś jest dla kogoś zbyt ciężkie, to niech się za to nie bierze i zajmie się taką literaturą, która przyniesie mu przyjemność. Bo rozumiem nie przeczytać takich klasyków jak wymienione dlatego, że są niezbyt lekką lekturą, ale nie dlatego, że uznaje się je za stratę czasu.

Szkoda czasu na Annę Kareninę,Fausta, Braci Karamazow i Idiotę? Już za samo to należy Ci się więzienie! A tak serio, nie rozumiem tych rozważań. Chcesz poznać książkę, ale szkoda Ci na nią czasu. Bez sensu. Bo trzeba będzie ją czytać tydzień. Albo się za coś biorę, albo nie i nie biadolę nad tym czy szkoda na coś czasu czy nie. Na takie rozważania na pewno jest szkoda...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jak sama autorka artykułu napisała „so many books, so little time”. I już to stwierdzenie załatwia wszystko. Bo tak jest zawsze, niezależnie, czy to więzienie, czy bezludna wyspa czy nasz obecny świat. Myślę, że podobne dywagacje przechodziła większość z tych, którzy czytają naprawdę dużo. Bo ci, którzy czytają „tylko” kilkanaście tytułów rocznie to najszczęśliwsi ludzie na ziemi. Serio! Bo oni czytają dla autentycznej przyjemności, nie są uzależnieni, nie chorują na zaawansowaną bibliozę postępującą z przerzutami. Im się nie spieszy. Tymczasem książkoholicy – a śmiem twierdzić, że na LC to zdecydowana większość – to ludzie nałogowo ciekawi świata. Nie stać nas na wieloletnią podróż dookoła globu, więc rekompensujemy to sobie książkami. Czytamy szybko i dużo, bo na półce kolejne tomy szczerzą zęby, wyginają grzbiety i łaszą się okładkami. Weź mnie, weź mnie, dotknij, otwórz, przytul, przeczytaj. A my jak seksoholicy, zaliczamy kolejną książkę – kochankę (sorry, ale piszę jako facet, więc niech kobiety mi wybaczą i przerobią sobie tekst na wersję żeńską ;-) ), bez nadziei nawet, że wrócimy do niej jeszcze raz. Niezależnie, czy było z nią nam wspaniale, czy byle jak. Bo przecież tyle nowych książek-kochanek czeka w kolejce. I nie jest ważne, czy to świeża, młoda jeszcze pachnąca kąpielą w farbie drukarskiej, czy też ta, którą miało już wielu, porwaną z biblioteki, woniejącą stęchlizną i kurzem. My musimy zaliczać i zaliczać. I nigdy dość. Od razu przypomina mi się piosenka Brela „Amsterdam”… Nassstępny! Nassstępny! Nassstępny!
Wizja, że coś da się przeczytać dopiero w więzieniu to fikcja. Założenie, że dopiero tam będzie się miało dość czasu mija się z logiką. Bo nie sądzę, żeby współwięźniarki (czy współwięźniowie) pozwolili się zagłębić pod prysznicem w Annę Kareninę (cóż za seksualny podtekst wyszedł autorce tekstu, kiedy zapomniała umieścić tytułu w cudzysłowie!!), założenie, że więzienia to miejsca, gdzie się ma święty spokój i masę czasu na lekturę to pobożne życzenia. Ale jeśli nawet była by to prawda, to po roku czy dwóch moglibyśmy oszaleć z „przedawkowania”. Osobiście w chwilach wolnych od lektury i innych zajęć fantazjowałem sobie o małej, dziewiczej wyspie, gdzie byłbym poddawany lekkiej deprywacji sensorycznej. Bardzo ubogi krajobraz, bardzo uboga roślinność, zero jakichkolwiek zwierząt, znikome zmiany pogody, łagodne fale i tylko ja z moją biblioteką… Ale co by mi to dało? Co najwyżej pewien reset, wyzerowanie mojej półki „Chcę przeczytać” do zera. I co dalej? Wróciłbym do świata i wystarczyło by kilka wizyt w księgarni, żebym zapełnił moja półeczkę od nowa. Co by dała izolacja w więzieniu na owe 25 lat? Nic! Bo przez owe 25 lat byłyby wydawane kolejne książki. I pal licho popularne czytadła, sensacyjki i romansidła. Ale przecież wydano by cała masę fascynujących reportaży, literatury faktu, książek historycznych itd. Już teraz wchodząc do wielkich salonów księgarskich ilość tego, co bym chciał przeczytać, przytłacza mnie. Często robię w tył zwrot, by nie zwariować. Bo przecież w torbie i tak mam jakąś książkę-kochankę, z która jeszcze nie skończyłem ;-) Ba! Bywa, że mam tam dwie jednocześnie. Więc po co wchodzić do księgarni, kiedy z tymi dwoma jest wystarczająco wesoło? A po umysłowej orgietce przecież „czasami trzeba coś obejrzeć, pójść na trening, spotkać się z przyjaciółmi, czy po prostu porobić nic”.
Jesteśmy uzależnieni i kropka. Żadne „wynalazki” a la „Matrix” też nic nam nie dadzą. Bo będziemy chcieli jeszcze. Aż zdechniemy z zaczytania, bo będziemy jak ten szczur, który miał wszczepioną elektrodę do ośrodka nagrody w mózgu. Będziemy sobie dozoawać wciąż i wciąż przyjemność. Dopóki nam mózg się nie zagotuje… Może czas iść na odwyk?

Jak sama autorka artykułu napisała „so many books, so little time”. I już to stwierdzenie załatwia wszystko. Bo tak jest zawsze, niezależnie, czy to więzienie, czy bezludna wyspa czy nasz obecny świat. Myślę, że podobne dywagacje przechodziła większość z tych, którzy czytają naprawdę dużo. Bo ci, którzy czytają „tylko” kilkanaście tytułów rocznie to najszczęśliwsi ludzie na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim zdaniem książki czyta się przede wszystkim dla przyjemności, więc jak ktoś chce przeczytać daną książkę zrobi to niezależnie od tego czy ma na to czas czy nie. Każdy ma inny gust i do każdemu podobają się inne książki, niezależnie od tego czy to "klasyki", czy nie. Nikt nie powinien się zmuszać do czytania czegoś, co mu się nie podoba, bo po prostu szkoda tracić czas i zamiast się męczyć warto przeczytać inną książkę nawet kilka razy z rzędu;).

Moim zdaniem książki czyta się przede wszystkim dla przyjemności, więc jak ktoś chce przeczytać daną książkę zrobi to niezależnie od tego czy ma na to czas czy nie. Każdy ma inny gust i do każdemu podobają się inne książki, niezależnie od tego czy to "klasyki", czy nie. Nikt nie powinien się zmuszać do czytania czegoś, co mu się nie podoba, bo po prostu szkoda tracić czas i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mnie się ta kategoria kojarzy bardziej z "nie przeczytam nigdy", jakoś nie planuję trafić do więzienia ;)
I takim czymś, o pardon, kimś jest Sienkiewicz: Trylogia i Quo vadis. Niby bym chciała, ale wiem, że ni chol..ry nie wejdzie.

Mnie się ta kategoria kojarzy bardziej z "nie przeczytam nigdy", jakoś nie planuję trafić do więzienia ;)
I takim czymś, o pardon, kimś jest Sienkiewicz: Trylogia i Quo vadis. Niby bym chciała, ale wiem, że ni chol..ry nie wejdzie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mam ten komfort, a nawet komfort podwójny, że a) większość książek, które "wypada" przeczytać przeczytałam plus minus w liceum z powodu stosownego postanowienia i to był bardzo dobry krok b) zrealizowawszy punkt a doszłam do wniosku, że literatura klasyczna jest wspaniała i na szczęście nie muszę wybierać pomiędzy przyjemnością a kulturalnym "obowiązkiem".
Ponownie, przynajmniej na razie, nie zbliżyłabym się tylko do Prousta, drogą przez mękę z klasyki był też Don Kichot. Wiele innych przeczytałam więcej niż raz, choćby wspomnianą "Annę Kareninę". ♥ Marzy mi się ponowne przeczytanie klasyki w oryginale, choćby Wiktora Hugo, te wszystkie niesamowite arcydzieła rosyjskie...
A tak poza tym namawiam wszystkich, żeby nie zrzekali się pochopnie prawa do czytania DZIEŁ, bo DZIEŁA nie zostają uznane za takie bez powodu! Warto dać szansę dorobkowi kulturalnemu ludzkości, nie? A w więzieniu to nie wiem co bym czytała, pewnie kodeksy, he...

Mam ten komfort, a nawet komfort podwójny, że a) większość książek, które "wypada" przeczytać przeczytałam plus minus w liceum z powodu stosownego postanowienia i to był bardzo dobry krok b) zrealizowawszy punkt a doszłam do wniosku, że literatura klasyczna jest wspaniała i na szczęście nie muszę wybierać pomiędzy przyjemnością a kulturalnym "obowiązkiem".
Ponownie,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej