Prób podejmowania decyzji za biednych i sponiewieranych przez los było i jest wiele. Kto miałby te decyzje podejmować? Onegdaj wielcy państwo, obecnie państwo, czyli wspólnota obywateli. W końcu to państwo decyduje - tu będzie noclegownia dla bezdomnych, tam zupki ale o tutaj już nie wejdą. Wolno wam odtąd - dotąd, ale ani kroku dalej. Pewnie, nikt nie powinien decydować za innych tylko ze względu na sytuację finansową czy gorszą pozycję społeczną. Ale to się dzieje, choć często bardzo subtelnie i niezauważalnie. Nie, nie wpuścimy cię do naszego elitarnego klubu. Nie, nie będziesz w lepszej szkole, w lepszym świecie. Ależ każdy odpowiada za siebie, każdy jest przecież wolny. Zwalniamy się więc z naszego świata.

Prób podejmowania decyzji za biednych i sponiewieranych przez los było i jest wiele. Kto miałby te decyzje podejmować? Onegdaj wielcy państwo, obecnie państwo, czyli wspólnota obywateli. W końcu to państwo decyduje - tu będzie noclegownia dla bezdomnych, tam zupki ale o tutaj już nie wejdą. Wolno wam odtąd - dotąd, ale ani kroku dalej. Pewnie, nikt nie powinien decydować...

Kiedyś usłyszałam bardzo mądre słowa: 'jeśli wytykasz kogoś palcem, pamiętaj, że trzy inne wskazują na Ciebie'.
Dlatego nie mamy prawa oceniać, kogoś, komu gorzej się powodzi, nie mówiąc już o podejmowaniu za niego jakichkolwiek decyzji. Możemy oczywiście, a wręcz powinniśmy, pomagać, doradzać i wspierać, ale nigdy nie róbmy nic wbrew drugiej osobie. Bo to, co my uważamy za słuszne nie zawsze jest zgodne z wolą drugiego człowieka. Każdy chce być wolny, odpowiedzialny za siebie, zatem traktujmy innych tak, jak sami tego oczekujemy.

Kiedyś usłyszałam bardzo mądre słowa: 'jeśli wytykasz kogoś palcem, pamiętaj, że trzy inne wskazują na Ciebie'.
Dlatego nie mamy prawa oceniać, kogoś, komu gorzej się powodzi, nie mówiąc już o podejmowaniu za niego jakichkolwiek decyzji. Możemy oczywiście, a wręcz powinniśmy, pomagać, doradzać i wspierać, ale nigdy nie róbmy nic wbrew drugiej osobie. Bo to, co my uważamy za...

Czy czyjaś gorsza pozycja społeczna, finansowa daje prawo innym do decydowania o losie takiej osoby?
Myślę, że na to kontrowersyjne pytanie nie ma tylko jednej słusznej odpowiedzi. Patrząc na tę sprawę z psychologicznego punktu widzenia, według mnie, jest to złe i niewłaściwe. Jeżeli kobieta pragnie zatrzymać i wychować swoje dziecko nie można jej tego prawa pozbawić. Jednakże czy mając trudną sytuację finansową ta kobieta byłaby w stanie zapewnić temu dziecku godną opiekę? Nie sądzę. Odkrywając bolesną prawdę, przekonujemy się, że czasem sama miłość niestety nie wystarcza. Być może, patrząc na tę sprawę z socjologicznego punktu widzenia, należy znaleźć rodzinę, która poza uczuciem wniesie w życie takiego dziecka możliwość zapewnienia podstawowych potrzeb: żywności, nauki, ciepłego mieszkania etc. Być może się mylę -jestem tylko człowiekiem, a przecież błądzić jest rzeczą ludzką. Być może jest właśnie tak jak w pytaniu retorycznym opisującym książkę „W słusznej sprawie”. „Jak dokonać słusznego wyboru między obowiązkiem, a własnym sumieniem?” – gdy słusznego wyboru nie ma, a w brutalnej rzeczywistości należy go dokonać. Może czasem najpierw trzeba skrzywdzić, by potem odnaleźć w tym cierpieniu zalążek czegoś uzasadnionego…

Czy czyjaś gorsza pozycja społeczna, finansowa daje prawo innym do decydowania o losie takiej osoby?
Myślę, że na to kontrowersyjne pytanie nie ma tylko jednej słusznej odpowiedzi. Patrząc na tę sprawę z psychologicznego punktu widzenia, według mnie, jest to złe i niewłaściwe. Jeżeli kobieta pragnie zatrzymać i wychować swoje dziecko nie można jej tego prawa pozbawić....

-Aneto gdzie jesteś? Natychmiast tu posprzątaj, musisz zasłużyć na to, żeby tu mieszkać-dziewczyna poderwała się na nogi. Była naiwna myśląc, że pozwolą jej chwile odpocząć. Chwyciła wiadro i szmatkę i padła na kolana szykując się, na kolejne godziny szorowania podłóg.
Pracowała dla nich od kiedy pamiętała. Już od najmłodszych lat wpajano jej jakie ma szczęście, że tu jest. Mówiono, że powinna być wdzięczna za to, że pozwalają jej tu mieszkać, karmią ją. Zmuszali ją do pracy ponad siły, ale przecież tak powinno być. Ona była nikim.
Całe jej życie wyglądało tak samo. Wszystkie decyzje podejmowali za nią, odebrali jej nawet niewinność. Pamiętała tą noc. Pan tego domu, jej rzekomy dobroczyńca. Przyszedł do niej i w kilka minut wszystko się zmieniło. Zakrył jej usta dłonią, aby nikt ich nie usłyszał. Jednak tak naprawdę wszyscy wiedzieli i zdecydowali nic z tym nie robić. Przecież nie warto zawracać sobie nią głowy. Ona nic nie znaczy.
To oni decydowali o niej całe życie. I wszyscy uważali, że tak właśnie powinno być. Oni bogaci, wykształceni, przyjęli pod swój dach biedną sierotę. Ona zaś w zamian została zmuszona do złożenia swojego losu w ich ręce. Przecież oni lepiej wiedzieli co jest dla niej dobre.
Powoli, dzień po dniu coś umierało w jej duszy, aż przyszedł moment kiedy postanowiła zabić też ciało. To była jedyna decyzja w życiu, którą podjęła samodzielnie.

-Aneto gdzie jesteś? Natychmiast tu posprzątaj, musisz zasłużyć na to, żeby tu mieszkać-dziewczyna poderwała się na nogi. Była naiwna myśląc, że pozwolą jej chwile odpocząć. Chwyciła wiadro i szmatkę i padła na kolana szykując się, na kolejne godziny szorowania podłóg.
Pracowała dla nich od kiedy pamiętała. Już od najmłodszych lat wpajano jej jakie ma szczęście, że tu...

W tej sytuacji nie można popadać z jednej skrajności w drugą. Jeśli człowiek zacznie oddzielać się od innych granicą, nie będzie chciał pomagać innym może do doprowadzić nawet do upadku człowieczeństwa. Przez tą ingerencję rozumiem jednak pomoc materialną, wolontariat lub wsparcie psychiczne. Z drugiej strony jeśli ludzie zaczną zanadto ingerować w świat innych, narzucać jak mają myśleć i co robić. To tak jakby pozbawiali innych ludzi ich naturalnego prawa o decydowaniu o sobie. Każdy z nas jest człowiekiem, a taka ingerencja w życie innych wyglądałaby tak jakby człowiek chciał stać się Bogiem. W historii świata było już wiele przypadków takich sytuacji kiedy inni chcieli narzucać swoje poglądy i sposób bycia innym. Historia oceniła to jako niedopuszczalne, więc powinniśmy się wystrzegać takiego podejścia, bo kiedyś to nas może tak historia ocenić.

W tej sytuacji nie można popadać z jednej skrajności w drugą. Jeśli człowiek zacznie oddzielać się od innych granicą, nie będzie chciał pomagać innym może do doprowadzić nawet do upadku człowieczeństwa. Przez tą ingerencję rozumiem jednak pomoc materialną, wolontariat lub wsparcie psychiczne. Z drugiej strony jeśli ludzie zaczną zanadto ingerować w świat innych, narzucać...

Niestety, ale zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał decydować losem innych. Czy to osoba o lepszym stopniu społecznym, czy też rodzic, który za wszelką cenę chce aby ich dziecko osiągnęło coś, co tylko ich by zadowoliło, a nie samego siebie. O losie innych chcą też decydować znajomi, szczególnie ci starsi od danej osoby, ponieważ jest młodsza i trzeba "ukierunkować" na "właściwą" drogę, co niestety nie jest dobre, bo takie "drogi" mogą źle się skończyć.
Dlatego uważam, że każdy powinien decydować o swoim losie, dążyć do tego co sobie wyznaczył. Każdy jest kowalem własnego losu.

Niestety, ale zawsze znajdzie się ktoś kto będzie chciał decydować losem innych. Czy to osoba o lepszym stopniu społecznym, czy też rodzic, który za wszelką cenę chce aby ich dziecko osiągnęło coś, co tylko ich by zadowoliło, a nie samego siebie. O losie innych chcą też decydować znajomi, szczególnie ci starsi od danej osoby, ponieważ jest młodsza i trzeba...

Świat jest zbudowany na zasadzie zależności – nie przekroczymy tego, jakiekolwiek jest nasze zdanie na ten temat. Smutne, ale prawdziwe. Tyle na temat rzeczywistości, a jeśli chodzi o słuszność decydowania o czyimś losie – nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Są ludzie, którzy nie potrafią decydować sami o sobie, a nawet boją się podejmowania samodzielnych decyzji. Inni, choć nie mają środków do życia, chcą mieć kontrolę nad swoją egzystencją, nad tym, kim są. Co zrobić z takimi ludźmi? Można powiedzieć: wspierać ich, ale czy to wsparcie nie jest zbyt dużą ingerencją? Gdzie jest granica między wsparciem a decydowaniem o czyimś losie? Może inni pozwalają sobą kierować, bo boją się odpowiedzialności za własne czyny, choć w głębi duszy pragną wolności? Może i nam wydaje się, że jesteśmy panami swego istnienia, a tak naprawdę bez decyzji innych nie potrafilibyśmy żyć?

Świat jest zbudowany na zasadzie zależności – nie przekroczymy tego, jakiekolwiek jest nasze zdanie na ten temat. Smutne, ale prawdziwe. Tyle na temat rzeczywistości, a jeśli chodzi o słuszność decydowania o czyimś losie – nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Są ludzie, którzy nie potrafią decydować sami o sobie, a nawet boją się podejmowania samodzielnych...

Moim zdaniem osoba biedniejsza czy jak to się mówi niższa w społeczeństwie powinna być tak samo traktowana jak osoba o wyższym dobrobycie. Nie ważne ile masz pieniędzy i jak żyjesz. Najważniejsze jest to czy jesteś dobrym człowiekiem. Skoro jesteś dobry uczciwy pomagasz innym to wtedy nie powinieneś czuć się gorszy.

Moim zdaniem osoba biedniejsza czy jak to się mówi niższa w społeczeństwie powinna być tak samo traktowana jak osoba o wyższym dobrobycie. Nie ważne ile masz pieniędzy i jak żyjesz. Najważniejsze jest to czy jesteś dobrym człowiekiem. Skoro jesteś dobry uczciwy pomagasz innym to wtedy nie powinieneś czuć się gorszy.

Każdy z nas chce trzymać los we własnych rękach. Być dobrym kowalem. Niestety jesteśmy sterowani od najmłodszych lat. Mama, brat, siostra, sąsiadka, nauczyciele, przypadkowe osoby w naszym życiu, politycy. I wiele innych osób decyduję o tym co mamy najcenniejsze. Dla jednych to nie znaczy nic, dla innych tak wiele. Nasz pracodawca robi co chcę, nie to co może. My inaczej patrzymy na jednostki słabsze od nas bojąc się ze złapiemy od nich jakąś chorobę. Ci "lepsi" patrzą tak na nas. Instytucje społeczne zamiast pomóc wychowywać dzieci, zabierają je prawdziwym matkom. Dzieci zaś wędrują do matek zastępczych które są godziwie wynagradzane. Jak by nie można było wesprzeć tymi pieniędzmi prawdziwych rodzin. Niech ludzkość odpowie sobie na to pytanie sama. Czy wolno to robić tym rodzinom czy jest to zbrodnią wobec świata.

Każdy z nas chce trzymać los we własnych rękach. Być dobrym kowalem. Niestety jesteśmy sterowani od najmłodszych lat. Mama, brat, siostra, sąsiadka, nauczyciele, przypadkowe osoby w naszym życiu, politycy. I wiele innych osób decyduję o tym co mamy najcenniejsze. Dla jednych to nie znaczy nic, dla innych tak wiele. Nasz pracodawca robi co chcę, nie to co może. My inaczej...

Pamiętajmy, że każdy medal ma dwie strony... Czasami coś, co wygląda na jawną niesprawiedliwość, niekoniecznie musi nią być. Zdarza się, że osoba uboga czy z rodziny patologicznej potrafi żyć godnie - na miarę swoich możliwości, ale są też jednostki kompletnie nieprzystosowane do życia społecznego. I w tym miejscu leży zadanie odpowiedniej oceny sytuacji - by oceniać nie tylko zewnętrzną warstwę posiadania czy pozycji osoby, ale też dotrzeć do głębi tego człowieka - jakie intencje nim kierują, jakim etosem kieruje się w swoim sumieniu. Dopiero wtedy można dać prawo lub zabronić decydowania innym o życiu i sposobie egzystencji takich osób.

Pamiętajmy, że każdy medal ma dwie strony... Czasami coś, co wygląda na jawną niesprawiedliwość, niekoniecznie musi nią być. Zdarza się, że osoba uboga czy z rodziny patologicznej potrafi żyć godnie - na miarę swoich możliwości, ale są też jednostki kompletnie nieprzystosowane do życia społecznego. I w tym miejscu leży zadanie odpowiedniej oceny sytuacji - by oceniać nie...