Ja głosuję na nasze babki i prababki, czyli na powieść "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak. To wstrząsający obraz życia naszych prababek i babć, który porusza nami do głębi. Ich codzienne poniewierki bieda, upokorzenia...
"Dżwiga na plecach
Dom, ogród, pole,
Krowy, świnie, cielęta, dzieci..."
(Anna Świrczyńska "Chłopka")
Czuły się zbędne, a obowiązków miały tyle, że przerastały one ich siły fizyczne. Zaczynały jako dzieci, w wieku dziewięciu, dziesięciu lat, bez możliwości uczęszczania do szkoły, bez możliwości otrzymania nawet tej podstawowej edukacji w postaci umiejętności pisania i czytania, bo nie było na zeszyt i stalówkę, nie mówiąc o butach. Praca, którą wykonywały była tytaniczna, a ich historie poruszają do głębi...Ja również miałam taką heroiczną babcię...

Ja głosuję na nasze babki i prababki, czyli na powieść "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak. To wstrząsający obraz życia naszych prababek i babć, który porusza nami do głębi. Ich codzienne poniewierki bieda, upokorzenia...
"Dżwiga na plecach
Dom, ogród, pole,
Krowy, świnie, cielęta, dzieci..."
(Anna Świrczyńska "Chłopka")
Czuły się zbędne, a obowiązków miały tyle, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moją kobiecą bohaterką są wszystkie razem i każda osobno chłopki wymienione i niewymienione w przejmującym reportażu Joanny Kuciel-Frydryszak.
Bohaterstwo dnia codziennego jest najmniej doceniane i zauważane. Jak wiele przeciwności stało na drodze do tak podstawowych dzisiaj dla współczesnej Polki, edukacji czy wolności w wyborze partnera, jest dla mnie niewyobrażalne. Walczyły o siebie i swoje dzieci każdego dnia, w każdy dostępny na te czasy sposób: milczący upór, czytanie przy świeczce po kilkunastu godzinach fizycznej harówki, chodzenie kilka lub kilkanaście kilometrów boso do szkoły.
Chłopki są dla mnie przykładem pracowitości i dążenia do celu, dążenia do bycia sobą mimo przeciwności losu.  

Moją kobiecą bohaterką są wszystkie razem i każda osobno chłopki wymienione i niewymienione w przejmującym reportażu Joanny Kuciel-Frydryszak.
Bohaterstwo dnia codziennego jest najmniej doceniane i zauważane. Jak wiele przeciwności stało na drodze do tak podstawowych dzisiaj dla współczesnej Polki, edukacji czy wolności w wyborze partnera, jest dla mnie niewyobrażalne. ...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mamma mia - jak Wy nadążacie z tyloma nowościami! Nawet nie podchodzę do głosowania we wszystkich kategoriach, bo wielu pozycji w ogóle nie znam, a sporo - tylko ze wzmianek o autorach. Zazdroszczę refleksu, ale jak tu czytać nowości kiedy tyle starszych perełek czeka na odkrycie! Godząc ogień z wodą zagłosowałam na ekranizację "Znachora", w której zachwyciły mnie postacie i Ojca i Córki. Podczas, gdy Wilczur-Kosiba nie różnie się drastycznie od kultowej kreacji Bińczyckiego, to Marysia prześlicznie łączy kruchość i wdzięk pierwotnej postaci z mądrością, rozwagą i siłą współczesnej osobowości. Dziewczyna ma i serce i rozum, wielką wrażliwość i naturalne drogowskazy, dzięki którym umie iść prostą drogą wewnętrznej uczciwości. Mimo braku oparcia w rodzinie i pustych kieszeni, potrafi odnaleźć się w świecie, rozpoznać życzliwe sobie osoby, realizować dalekie, z pozoru niedosiężne plany i marzenia, kochać i być kochaną i nie wahać się przed stawaniem zawsze w obronie słabych i skrzywdzonych. To piękna osoba o czystym sercu i nie dlatego, że jest kobietą ale - po prostu mądrym i wrażliwym Człowiekiem przez wielkie C.

Mamma mia - jak Wy nadążacie z tyloma nowościami! Nawet nie podchodzę do głosowania we wszystkich kategoriach, bo wielu pozycji w ogóle nie znam, a sporo - tylko ze wzmianek o autorach. Zazdroszczę refleksu, ale jak tu czytać nowości kiedy tyle starszych perełek czeka na odkrycie! Godząc ogień z wodą zagłosowałam na ekranizację "Znachora", w której zachwyciły mnie postacie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Fajne zadanie ;-) Moim literackim hitem i książką, która wywarła na mnie ogromne wrażenie jest powieść historyczna pt. "Najważniejsze to przeżyć" Ałbeny Grabowskiej. Bohaterka, którą polubiłam to Mirka, ona ma najbardziej handlowo w głowie. Naprawdę ;-)  Początkowo szyje guziki, bluzki,chusteczki i sprzedaje na bazarze. Pomaga rodzinie i znajomym. Np. panu Piaseckiemu, bardzo choremu na płuca człowiekowi i jego żonie. Mirka, to swoisty mózg operacyjny rodziny. Ojciec jest ciągle zapracowany, a matka nieobecna. Mirce, w codziennych troskach towarzyszy wyciągnięty z gruzów pies Azor. Ludzie żyli jak mogli, bo przecież najważniejsze było przeżyć. Cieszyli się, jak ktoś wrócił, żył, nieważne jak, ale był. Handlowano wszystkim, co znaleziono w gruzach. Oprócz zdobyczy leżało mnóstwo przysypanych ciał. Łzy same momentami cisną się do oczu. Mirka jest takim przykładem kobiety z charakterem, a takich też potrzeba i w naszych obecnych czasach. To moje subiektywne spostrzeżenie, ale to w niej jest największa nadzieja. Dziewczyna znajduje w sobie dość odwagi i siły, by co dzień udowadniać, że najważniejsze to przeżyć. Pozdrawiam serdecznie - Kasia ;-) 

Fajne zadanie ;-) Moim literackim hitem i książką, która wywarła na mnie ogromne wrażenie jest powieść historyczna pt. "Najważniejsze to przeżyć" Ałbeny Grabowskiej. Bohaterka, którą polubiłam to Mirka, ona ma najbardziej handlowo w głowie. Naprawdę ;-)  Początkowo szyje guziki, bluzki,chusteczki i sprzedaje na bazarze. Pomaga rodzinie i znajomym. Np. panu Piaseckiemu,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Borze zielony! Hailie Monet jest bohaterką, która wywarła na mnie największe wrażenie. Teraz jestem ciężarną mężatką z kredytem hipotecznym, a Hailie Monet przypomniała mi jak wyglądało moje życie 10 lat temu, może z "małymi" różnicami ;) Co prawda nigdy nie miałam prywatnego samolotu, pięciu braci zaburzonych emocjonalnie, loftowego mieszkania z dużym tarasem, a nawet kota i ręki do kwiatów, ale przypomniała mi ona imprezy na studiach (chociaż studiowałam filologię polską w Katowicach, a nie medycynę w Barcelonie), chowanie butów chłopaków przed przyjazdem rodziców, luksusy Lazurowego Wybrzeża, które podziwiałam w sukience z targu w Mysłowicach i przeciwsłonecznych okularach z taniej drogerii, słońce Barcelony, do której jechałam 40 godzin autokarem za pieniądze zarobione w katorżniczej pracy na kasie wielkopowierzchniowego marketu z ptaszkiem w logo, pierwsze zakochanie (nawet ten typ mówił do mnie pełnym imieniem i nazwiskiem!) i poczucie odrzucenia, gdy przez kilka dni się nie odzywał. 
Dzięki, Hailie Monet! 
Dodam, że przeczytałam tę książkę, żeby zrozumieć hype wśród uczennic klas 5-6 i żeby im tłumaczyć relacje bohaterów. Można mieć wiele zastrzeżeń, ale należy podziękować pani Marczak, że młodzież znowu zaczęła czytać, bo niestety "Janko Muzykant" ich do tego nie przekona :(

Borze zielony! Hailie Monet jest bohaterką, która wywarła na mnie największe wrażenie. Teraz jestem ciężarną mężatką z kredytem hipotecznym, a Hailie Monet przypomniała mi jak wyglądało moje życie 10 lat temu, może z "małymi" różnicami ;) Co prawda nigdy nie miałam prywatnego samolotu, pięciu braci zaburzonych emocjonalnie, loftowego mieszkania z dużym tarasem, a nawet kota...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Spośród książek nominowanych w kategorii fantastyki wybrałam "Pokrzywę i kość" z bardzo prostej przyczyny. To nie tylko niezwykle baśniowa powieść, która mnie ze sobą porwała, ale również wspaniały portret całkiem zwyczajnego człowieka. Bo taka właśnie jest Marra, księżniczka, która nie ma w sobie niczego królewskiego, niczego niezwykłego; to kobieta, którą mógłby być każdy z nas, przeciętna we wszystkim. Zaś jej upór, jej siła, jaka pojawia się z biegiem lat, kiedy uświadamia sobie, że jej los wcale nie jest tak zły, jak jej się wydawało, ma w sobie coś pociągającego, coś, co może przemówić do każdego, pokazując, że w kryzysowej sytuacji nawet najbardziej maluczki człowiek może stać się bohaterem. I właśnie ta zwyczajność Marry powoduje, że każdy czytelnik znajdzie w niej coś z siebie samego, zrozumie, że nie wszystkie literackie postaci muszą być niezwykłe, by okazały się wyjątkowe. To swoista magia, w której nie ma za grosz magii i to właśnie jest w niej porywające.

Spośród książek nominowanych w kategorii fantastyki wybrałam "Pokrzywę i kość" z bardzo prostej przyczyny. To nie tylko niezwykle baśniowa powieść, która mnie ze sobą porwała, ale również wspaniały portret całkiem zwyczajnego człowieka. Bo taka właśnie jest Marra, księżniczka, która nie ma w sobie niczego królewskiego, niczego niezwykłego; to kobieta, którą mógłby być każdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To nie do końca bohaterka literacka, bo wszak Jennette McCurdy to postać jak najbardziej prawdziwa. Ale uznaję ją buńczucznie za literacką bohaterkę, bo przecież stała się nią, sama się nią uczyniła, pisząc biograficzną pozycję o szokująco — prowokacyjnie brzmiącym tytule "Cieszę się, ze moja mama umarła". I już nawet nie rzecz w tym, że książka stała się kulturowym fenomenem, że rozpętała burzliwą dyskusję nt. losu młodocianych gwiazd (z których większość dobrze nie kończy, wpadając w problemy, nałogi, etc.). To bardzo odważny głos dziecka, które wyrwało się z piekła (notabene, zgotowanego przez matkę) i która ma jeszcze siłę, odwagę o tym mówić. Znam osobiście doskonale terapeutyczną rolę pisania dla radzenia sobie z osobistymi traumami, sam użyłem jej w gatunkowej powieści "Ćmy i ludzie", która zawiera gros wątków autobiograficznych. Miałem jednak ten komfort, że zakląłem wszystko w oprawę popkulturowej opowieści, a jej bohaterka na równi jest i nie jest mną. Jennette poszła o krok, o kilka kroków dalej, opowiadając wprost o sobie, o swoich doświadczeniach, o swoim cierpieniu. To ekshibicjonizm emocjonalny, który z jednej strony potrafi być oczyszczający, w typowym rytuale katharsis, a jednocześnie jest olbrzymim wyzwaniem, które udźwignęło w dużej mierze jeszcze dziecko. Pamiętam, jak oglądając "I Carly" świetnie się bawiłem (wiem, nie byłem już nastolatkiem, ale ten niewymuszony humor i naturalność samej opowieści było urzekająco zabawne). Teraz, wspominając graną przez Jennette bohaterkę, patrzę na nią zupełnie inaczej. Inaczej spoglądam na każdą z dziecięcych gwiazd. A to zasługa właśnie Jennette, jej odwagi i otwartości. Jeśli mam szukać wśród książkowych postaci takiej, która wywarła na mnie największe wrażenie, to czy może być lepszym wyborem postać prawdziwa, autentyczna, niewymyślona? Nie sądzę. 

To nie do końca bohaterka literacka, bo wszak Jennette McCurdy to postać jak najbardziej prawdziwa. Ale uznaję ją buńczucznie za literacką bohaterkę, bo przecież stała się nią, sama się nią uczyniła, pisząc biograficzną pozycję o szokująco — prowokacyjnie brzmiącym tytule "Cieszę się, ze moja mama umarła". I już nawet nie rzecz w tym, że książka stała się kulturowym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zdecydowanie ulubiona książka to "ATLAS ,historia Pa Salta "siedem sióstr to jest niesamowiete zakończenie sagi. Jest to tak fenomenalne zakończenie tej histori wyjasnienie każdym calu wyważone każde słowo pasujące do całości przygody życia ojca i jego córek połączenie losu i spotkanie i pojednanie się z każdym  . Jestem również pod wielkim zachwytem syna autorki który tak świetnie poczuł pióro matki że nie było widać różnicy Pa Salta'to ksiazka która zasługuje na wyróżnienie i hołd dla wybitnej autorki i również jej następcy syna.

Zdecydowanie ulubiona książka to "ATLAS ,historia Pa Salta "siedem sióstr to jest niesamowiete zakończenie sagi. Jest to tak fenomenalne zakończenie tej histori wyjasnienie każdym calu wyważone każde słowo pasujące do całości przygody życia ojca i jego córek połączenie losu i spotkanie i pojednanie się z każdym  . Jestem również pod wielkim zachwytem syna autorki który tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W plebiscycie na książkę roku 2023 w kategori literatura obyczajowa, romans zagłosowałam na książkę pt.: ,,Atlas. Historia Pa Salta" Lucindy Riley, oraz Harrego Whittakera. W tej książce, a także całej serii nie brak ciekawych kobiecych postaci. Jednak do mnie najbardziej przemówiłam postac Ally (Asteropr). Spotyka ją wiele trudności, takich jak tragiczna śmierć ukochanego w momencie gdy dowiedziała się, ze jest w ciąży. Mimo tych przeciwności losu nie poddaje się.  Do tego jest ogromnym wsparciem dla reszty rodzeństwa. Tutaj powiedziałabym nawet wiecej, jest podporą, która trzyma i wspiera rodzinę. Dla mnie głównym atutem jest tutaj właśnie ta siła Ali i jej niezłomność. Nie mogę również nie wspomnieć o jej ognistym charakterze, który ma ogromny wpływ na historię Pa Salta i Siedmiu Sióstr.

W plebiscycie na książkę roku 2023 w kategori literatura obyczajowa, romans zagłosowałam na książkę pt.: ,,Atlas. Historia Pa Salta" Lucindy Riley, oraz Harrego Whittakera. W tej książce, a także całej serii nie brak ciekawych kobiecych postaci. Jednak do mnie najbardziej przemówiłam postac Ally (Asteropr). Spotyka ją wiele trudności, takich jak tragiczna śmierć ukochanego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim ulubieńcem 2023 roku został Maximus Opoka, główny bohater powieści ,,Cmentarz osobliwości" autorstwa Paulin Hendel. Tytuł sam w sobie nasuwa myśl spotkania wielu różnorodnych twarzy, nie tylko ludzkich, ale także kobiecych, jednak to Maximus ma te jedyną w swoim rodzaju, która pod wpływem wielu wydarzeń, w dynamiczny sposób przechodzi przemianę. Nazwisko "Opoka" przed przeczytaniem książki wydawało mi się bez znaczenia, lecz w trakcie lektury zrozumiałam jego głębię. Maximus z początkowo aroganckiej, niegrzecznej i skłonnej do przysparzania problemów osoby, przemienia się w człowieka rodzinnego, chętnego do pomocy i ochrony innych, mężczyzną. Czytałam w ubiegłym roku wiele książek, z różnymi bohaterami, jednak to Maximus Opoka zapadł mi w pamięć, dzięki swojemu zaangażowaniu w tajemnicę, która początkowo była przed nim zatajana, przez osoby mu nie przychylne, które ostatecznie odkryły w nim swojego nowego dziedzica. Maximus stał się opoką nie tylko dla domu, ale i jego mieszkańców, również tych zamieszkujących cmentarz.

Moim ulubieńcem 2023 roku został Maximus Opoka, główny bohater powieści ,,Cmentarz osobliwości" autorstwa Paulin Hendel. Tytuł sam w sobie nasuwa myśl spotkania wielu różnorodnych twarzy, nie tylko ludzkich, ale także kobiecych, jednak to Maximus ma te jedyną w swoim rodzaju, która pod wpływem wielu wydarzeń, w dynamiczny sposób przechodzi przemianę. Nazwisko "Opoka" przed...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej