Poznałam Olka, gdy zaczęłam studiować anglistykę we Wrocławiu. Cieszyłam się, że będę uczyć się z dala od domu. Olek też był na anglistyce, tyle że na ostatnim roku. Świetnie się dogadywaliśmy i bardzo szybko zostaliśmy przyjaciółmi. Chyba oboje mieliśmy nadzieję, że kiedyś będzie z tego coś więcej. Olek bardzo chciał pozwiedzać moje rodzinne miasto, więc zaprosiłam go na parę dni podczas wakacji. Kiedy przyjechał, przedstawiłam go rodzicom. Wtedy ojciec omal nie dostał zawału. Pytał, co mnie z nim łączy i czy to mój chłopak. Zgodnie z prawdą powiedziałam, że to tylko dobry przyjaciel. W końcu ojciec wyznał, że Olek to jego syn, że 25 lat temu znał pewną kobietę, którą zostawił, gdy była w ciąży. Ona potem wyszła za mąż, a on ożenił się z mamą. Nie mógł jednak przeboleć, że opuścił syna i co roku wysyłał im pewną kwotę pieniędzy, ona zaś przysyłała zdjęcia Olka. Wszyscy byliśmy w szoku. Wiedziałam już, że nigdy nie będę mogła pokochać Olka tak, jak bym tego chciała. Pokochałam go jednak miłością siostrzaną.

Poznałam Olka, gdy zaczęłam studiować anglistykę we Wrocławiu. Cieszyłam się, że będę uczyć się z dala od domu. Olek też był na anglistyce, tyle że na ostatnim roku. Świetnie się dogadywaliśmy i bardzo szybko zostaliśmy przyjaciółmi. Chyba oboje mieliśmy nadzieję, że kiedyś będzie z tego coś więcej. Olek bardzo chciał pozwiedzać moje rodzinne miasto, więc zaprosiłam go na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Od 16 godzin przerzucałam zapieczętowane teczki rodzinne. Dokumentacja sprzed setek lat, kilkudziesięciu pokoleń. "Co jeśli Peter miał rację?" - dudniło mi w głowie.
- To dziwne, że najświeższe daty umieścili na samym dnie kufra. Nie sądzisz Beth? - spojrzałam na mojego czworonoga, który leniwie się oblizywał i wtedy zauważyłam nadszczerbioną belkę w podłodze.
- A to co? - spytałam na głos - będę Cię musiała przesunąć Bethany.
Tuż pod łapami suczki widniała wyryta w podłodze liczba 99. Beth odskoczyła radośnie, gotowa na figle i pląsy. Chwyciłam w rękę nożyczki, którymi rozcinałam zamknięte teczki, żeby podważyć deskę. Drewno chrupnęło odbijając w górę. W wąskiej szczelinie leżało żółte zawiniątko. Kiedy zaczęłam rozwijać papier zauważyłam datę 17.03.1999 - to była data mojego urodzenia, a pod nią widniało imię, moje imię... Severina. Przez moment zakuło mnie w piersi. Fala gorąca osiadła na moim czole, nosie i policzkach.
- Luzik Beth, to tylko dziwny pakunek z moim imieniem - westchnęłam słabo, a suczka wesoło zamerdała ogonkiem obwąchując moje dłonie. Delikatnie zaczęłam odwijać papier, z którego wypadł medalion w kształcie muszelki.
- Naszyjnik? - spytałam głośno z niedowierzaniem - poświęciłam tyle godzin, żeby znaleźć to? - parsknęłam ze złością i cisnęłam nim o podłogę. Medalion przetoczył się po deskach i przepołowił na pół. W środku znajdowała się duża lśniąca łuska i wyryty napis "In aqua sanitas, in aqua domus".
- Miał rację, ja nie należę do tego świata...

Od 16 godzin przerzucałam zapieczętowane teczki rodzinne. Dokumentacja sprzed setek lat, kilkudziesięciu pokoleń. "Co jeśli Peter miał rację?" - dudniło mi w głowie.
- To dziwne, że najświeższe daty umieścili na samym dnie kufra. Nie sądzisz Beth? - spojrzałam na mojego czworonoga, który leniwie się oblizywał i wtedy zauważyłam nadszczerbioną belkę w podłodze.
- A to co? -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wchodząc po starych, drewnianych schodach w domu mojej babci czułam napięcie rodzące się we wnętrzu mojego serca. Sama nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po otwarciu pięknie rzeźbionej skrzyni znajdującej się na strychu jej domu. Nigdy, bowiem nie miałam do niej dostępu poprzez jedną tajemnicę, która właśnie teraz po jej śmierci miała ujrzeć światło dzienne. Podchodząc do niej na palcach poczułam lęk i niepewność, które wcześniej nie były mi aż tak dobrze znane. Dotknęłam opuszkami palców pięknie rzeźbionych wzorów na wieku drewnianego kufra. Delikatnie podniosłam pokrywę a moim oczom ukazał się stos listów i zdjęć, które zrobione były w czasach jej młodości. Na wielu z nich widniała jej szczęśliwa i pełna młodzieńczego blasku twarz. Jednak jedno ze zdjęć przykuło moją szczególną uwagę, ponieważ widniał na nim mężczyzna, którego nigdy wcześniej nie miałam okazji zobaczyć. Nie był również podobny do dziadka ani żadnego innego mężczyzny, którego dane było mi spotkać. Powoli odwróciłam starą fotografię a na jej odwrocie znalazłam krótki miłosny cytat, który mógł świadczyć o ich zażyłości. Odkładając zdjęcie zauważyłam również list, który zaadresowany był o mojej babci. Otwierając go i czytając słowo po słowie poczułam jak świat ucieka mi spod nóg a ja sama nie wiem już w jakim momencie mojego życia się znajduję. Okazało się właśnie, że to ten mężczyzna jest moim dziadkiem. A człowiek, którego uważałam za niego do tej pory jest mi zupełnie obcy.

Wchodząc po starych, drewnianych schodach w domu mojej babci czułam napięcie rodzące się we wnętrzu mojego serca. Sama nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po otwarciu pięknie rzeźbionej skrzyni znajdującej się na strychu jej domu. Nigdy, bowiem nie miałam do niej dostępu poprzez jedną tajemnicę, która właśnie teraz po jej śmierci miała ujrzeć światło dzienne....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

 [authorPhoto]63837|Lucinda Riley[/authorPhoto] Lucinda Riley[authorLink]63837|Lucinda Riley[/authorLink]
 [authorPhoto]139169|B.A. Paris[/authorPhoto] B.A. Paris[authorLink]139169|B.A. Paris[/authorLink]
Siostra księżyca[bookLink]4870948|Siostra księżyca[/bookLink]
Pozwól mi wrócić[bookLink]4870956|Pozwól mi wrócić[/bookLink]

 [authorPhoto]63837|Lucinda Riley[/authorPhoto] Lucinda Riley[authorLink]63837|Lucinda Riley[/authorLink]
 [authorPhoto]139169|B.A. Paris[/authorPhoto] B.A. Paris[authorLink]139169|B.A. Paris[/authorLink]
Siostra księżyca[bookLink]4870948|Siostra księżyca[/bookLink]
Pozwól mi wrócić[bookLink]4870956|Pozwól mi wrócić[/bookLink]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post