- Zostań u mnie na noc.
- To raczej nie za dobry pomysł.
Między nimi zapadła cisza. Zdarzało się to już wielokroć i choć nigdy wcześniej im to nie przeszkadzało, tym razem była to cisza mdła i ciężka, szeroka jak teksańska szosa.
- OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ.
Mimo iż szepnął, słowa obiły się w ich uszach nadzwyczaj donośnie. Zdumiony swoimi słowami speszył się mocno. Pomyślał, że niepotrzebnie przerywał milczenie, bo jego nagłe oświadczenie wprowadziło tę dwójkę w jeszcze większe zakłopotanie.
- Z miłością? - skrzywiła się zmieszana. - Po co to nazywać. Miłość to coś... Nie. To między nami, to na pewno nie miłość.
Chyba miała rację. Gdzie im tam do miłości? Nie, nie. To na pewno nie miłość, powtórzył za nią w myślach.
- Zostawmy to tak jak jest. Przecież tak jest dobrze. - Usłyszał.
Zamęt w jego głowie był silny. Nie chciał nic zmieniać, a jednak zbolały go jej słowa. Czuł się oszołomiony, nieco przegrany. Przecież pierwszy wspomniał o miłości, a ten, kto robi to pierwszy przegrywa, czyż nie? Wciągnął głęboko powietrze, jakby tym próbując dodać sobie odwagi i powiedział:
- Przynajmniej nie będzie żalu, kiedy to się skończy.
Kiedy się skończy? Tego już od dawna nie brała pod uwagę. Przecież można być ze sobą... żeby być. Po co cokolwiek kończyć? Po co cokolwiek komplikować? Ta cała miłość to wcale nie jest nikomu potrzebna. Rozeźlona, zauważyła zaciśnięte palce na jego koszulce dopiero wtedy, gdy poczuła w nich cierpki ból odrętwienia.

- Zostań u mnie na noc.
- To raczej nie za dobry pomysł.
Między nimi zapadła cisza. Zdarzało się to już wielokroć i choć nigdy wcześniej im to nie przeszkadzało, tym razem była to cisza mdła i ciężka, szeroka jak teksańska szosa.
- OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ.
Mimo iż szepnął, słowa obiły się w ich uszach nadzwyczaj donośnie. Zdumiony swoimi słowami speszył się mocno. Pomyślał,...

-Czego się boisz? Zaufania, zaangażowania? Co tak naprawdę się dzieje?- szepnęłam zrezygnowana nie mając już nic do stracenia, całe życie się bałam, nadal to we mnie tkwi. Jednak w życiu człowieka przychodzi taki moment, iż postanawia położyć wszystko na jedną kartę.
-Niczego się nie boję. Po prostu postępuję OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ. Nie chcę się spieszyć- spojrzał w moje oczy i wiedziałam, że oszukuje sam siebie.
-Wiesz co? Przestańmy się wreszcie bawić. Nie może tak być, że flirtujesz ze mną i potem nie odzywasz się tyle czasu. Dobrze wiesz, że mi zależy ale czasem zachowujesz się jakbym była Twoim wrogiem. Sam zdecyduj czego chcesz- powiedziałam w akcie desperacji, sama nie wiem skąd wzięło się we mnie tyle wewnętrznej siły.
-Meghan- usłyszałam za swoimi plecami -Pomóż mi.

-Czego się boisz? Zaufania, zaangażowania? Co tak naprawdę się dzieje?- szepnęłam zrezygnowana nie mając już nic do stracenia, całe życie się bałam, nadal to we mnie tkwi. Jednak w życiu człowieka przychodzi taki moment, iż postanawia położyć wszystko na jedną kartę.
-Niczego się nie boję. Po prostu postępuję OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ. Nie chcę się spieszyć- spojrzał w moje oczy...

- Och przestań, zachowujesz się jak... Aż brak mi słów - krzyknęła Nina, czując w piersi ból i strach. Obiecała już nigdy się nie zakochać, a jednak to zrobiła.
- Sypiemy ze sobą, miało być miło, a ty coś sobie ubzdurałaś...
- Zakochałam się w Tobie i sama całkiem nie wiem dlaczego! Myślałam, że nie zranisz mnie, tak jak inni, myliłam się!
- Oczywiście! Teraz graj ofiarę! To wy, kobiety, knujecie, gracie i same nie wiecie, czego chcecie od faceta. Jedno jest pewne! Zawsze jest nie tak!
- Oczywiście, wrzuć mnie do worka z resztą! Zachowujesz się jak głupi lew z drzazgą z łapie i nie chcesz sobie pomóc! Też zostałam zraniona, a jednak chcę znowu kochać.
- OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ - mruknął zmieszany Iwan, patrząc w roziskrzone oczy Niny. Kochał ją jak wariat, ale wciąż nie potrafił przyznać tego sam przed sobą.
- Bądź ostrożny, jak każdy tchórz. Bądź też nieszczęśliwy, skoro tak bardzo tego chcesz. Kocham cię, ale poradzę sobie z tym, jednak nie mogę dalej tego prowadzić, tak, jakby to było dla mnie nic. Nie będę dłużej twoją zabawką.
- Nina, nie dramatyzuj, umawialiśmy się, seks i nic więcej...
- Jasne, trzeba było pomyśleć o tym już rok temu, gdy zaczęliśmy się spotykać od tak, pomieszkiwać razem i opowiadać o planach na przyszłość...
- Więc co dalej...
- Ja cie kocham, a ty mnie nie. To nie wyjdzie.
- Przestań, dogadamy się...
- Seks i nic więcej?
- Nina...
- Odpowiedz, chcesz końca, czy spróbujemy?
Iwan długo patrzył jej w oczy zanim odpowiedział.
- Spróbujmy. Kocham cię...

- Och przestań, zachowujesz się jak... Aż brak mi słów - krzyknęła Nina, czując w piersi ból i strach. Obiecała już nigdy się nie zakochać, a jednak to zrobiła.
- Sypiemy ze sobą, miało być miło, a ty coś sobie ubzdurałaś...
- Zakochałam się w Tobie i sama całkiem nie wiem dlaczego! Myślałam, że nie zranisz mnie, tak jak inni, myliłam się!
- Oczywiście! Teraz graj ofiarę!...

- Opowiedziałam Ci swoją historię...Już raz tą zasadę złamałam i skończyło się, zresztą sam wiesz. Płacz, złamane serce, a po latach jak znów pojawił się w moim życiu to znowu to samo.
- Mówiłaś, wiem, ale zrozum chcę być z Tobą. Też nie dobrze się z tym czuję,że sam złamałem swoje zasady, ale są rzeczy silniejsze od człowieka. A łamanie zasad nas chyba już połączyło.
- I co z tym zrobimy... Nigdy uczucia do wykładowcy, tak sobie obiecałam, a potem jak grom z jasnego nieba. Teraz ty, ze mną, z "fanką", nie ma co się oszukiwać, faktycznie lubimy łamać swoje zasady.Jak nic pod tym względem pasujemy do siebie.- wysnuła wnioski.
-Sama widzisz, to co zostaniesz moją dziewczyną? - padło ważne pytanie.
- Tak zostanę...- uśmiechnęła się.

- Opowiedziałam Ci swoją historię...Już raz tą zasadę złamałam i skończyło się, zresztą sam wiesz. Płacz, złamane serce, a po latach jak znów pojawił się w moim życiu to znowu to samo.
- Mówiłaś, wiem, ale zrozum chcę być z Tobą. Też nie dobrze się z tym czuję,że sam złamałem swoje zasady, ale są rzeczy silniejsze od człowieka. A łamanie zasad nas chyba już połączyło.
-...

Po imprezie firmowej, co młodsi, niezależni od nikogo trafili do klubu. Całkiem spora ekipa wyróżniająca się strojami. Ona bawiła się bliżej osób, które już znała gdy poczuła czyjś wzrok na sobie. „To musi być ktoś od nas. Hmm.. interesujący.” Bawiła się dalej, ale magnetyzm był jednak bardzo silny, bo nagle stanęli ze sobą twarzą w twarz. Co za los! Jakiś wolniejszy kawałek poleciał. Bez słowa zaczęli tańczyć. Jeden kawałek, drugi, trzeci. Ona miała wrażenie, że oprócz nich nikogo nie ma a On miał roziskrzony wzrok.
- Chcesz mnie pocałować? – zapytał.
- Tak.
- To czemu tego nie zrobisz?
Taniec, muzyka, światło.
- Tylko ja nie szukam na razie związku, tym bardziej, że chyba razem pracujemy – w końcu zaczyna On.
- Daj spokój – Ona się uśmiecha. – Przecież nie karzę ci od razu się oświadczać. Właściwie ja jestem świeżo po fatalnym związku i nie wkopię się na razie w żaden inny.
- Ty też? Zacznij pierwsza.
- Krótka historia. Byliśmy z tego samego towarzystwa, ale nie wyszło, za bardzo się różniliśmy a ja dodatkowo nie chciałam zmieniać miasta. Nie wiem co on naopowiadał znajomym, ale część się ode mnie odwróciła. Zadzwonił nawet do moich rodziców, że go zraniłam. Także sam widzisz.
- 6 lat związku, bardzo zaborczego, gdzie nie mogłem się nawet z kumplami spotykać.
Popatrzyli na siebie, wybuchnęli śmiechem i powiedzieli:
- Tylko OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ!
- Także cicho sza. Ale żeby nie spędzać wieczorów samotnie możemy się dogadać – Ona puściła oczko.
A On się uśmiechnął.

Po imprezie firmowej, co młodsi, niezależni od nikogo trafili do klubu. Całkiem spora ekipa wyróżniająca się strojami. Ona bawiła się bliżej osób, które już znała gdy poczuła czyjś wzrok na sobie. „To musi być ktoś od nas. Hmm.. interesujący.” Bawiła się dalej, ale magnetyzm był jednak bardzo silny, bo nagle stanęli ze sobą twarzą w twarz. Co za los! Jakiś wolniejszy...

(Włochy. Verona. Zrozpaczony Romeo stoi pod balkonem)

Julia: OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ mama mówiła. I popatrz co ze mną miłość zrobiła!
Romeo: Boisz się przyznać, wiem, boisz się tego, nie chcesz mieć serca znów złamanego, ale..
- Czy mogę ci ufać?! Znam cię tak krótko, a ty chcesz ze mną śluby brać jutro!
-Ah Julio, też z miłości cierpiałem, ale gdy tylko ciebie poznałem, twój głos me serce skleił jak Kropelka i opuściła mnie żałość wszelka!
- Co Kropelka sklei, żadna siła nie rozklei, lecz nie wzbudzaj w mym sercu Romeo nadziei! Jestem młoda i boję się kochać cię szczerze!
- Miłość moja, choć może się zdziwisz, będzie wiecznie młoda jak Krzysztof Ibisz!
- Boję się zawodu, pustki i straty, a najbardziej z tego, to paska mego taty! Nasz romans, choć krótki, bardzo jest nielegalny!
-Niech lepiej nabierze już charakter sakralny! Znam mnicha, co dam nam wieczne śluby, ty będziesz mą lubą a ja będę twym lubym!
- Nie jestem zbyt pewna, ale chyba pójdę z tobą, chcę wreszcie zarządzać mą własną osobą, a nie memu ojcu dać decydować z jakim człowiekiem mam w życiu obcować!
- Chodź do mnie Julio, żyć razem będziemy, do czasu aż snem wiecznym pośniemy!
- Idę Romeo, przed nami długie lata, na pewno zwiedzimy razem kawał świata.
- Julio, przyrzeknij mi tylko raz a szczerze, choć wiesz, że ja przecież zupełnie ci wierzę, że nigdy nie zranisz mnie żadną blizną!
- Twe rany byłyby dla mnie trucizną! Ah Romeo, gdybym cię straciła, z miłości i bólu bym się chyba zabiła!
(Tak oto Julia i Romeo dotarli do porozumienia, a potem czekał ich oczywiście Happy End)

(Włochy. Verona. Zrozpaczony Romeo stoi pod balkonem)

Julia: OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ mama mówiła. I popatrz co ze mną miłość zrobiła!
Romeo: Boisz się przyznać, wiem, boisz się tego, nie chcesz mieć serca znów złamanego, ale..
- Czy mogę ci ufać?! Znam cię tak krótko, a ty chcesz ze mną śluby brać jutro!
-Ah Julio, też z miłości cierpiałem, ale gdy tylko ciebie poznałem,...

- Wymienimy się adresami? – zapytał z nadzieją.
- Nie. Przeżyliśmy razem cudowne chwile. Nie psujmy tego – odparła z przekonaniem.
- Chcesz więc byśmy pozostawili w swojej pamięci wspomnienia mile spędzonych razem wakacji…
- Kostek, oboje jesteśmy po trudnych rozwodach, żyliśmy w toksycznych związkach. Wiemy jak skończy się wymiana adresów czy numerów telefonu. Zaczniemy się spierać, wrzeszczeć, będziemy rzucać w siebie zastawą obiadową, a skończymy jako para nienawidzących się, przeklinających swoje losy desperatów.
- Nie zdawałem sobie sprawy, że jesteś dezerterką.
- Moim życiowe motto brzmi: „OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ”.
- A co jeśli jakimś zrządzeniem losu wpadniemy na siebie na ulicy?
- Udamy, że się nie znamy.
- Ludzie, którzy się nie znają, mogą się sobie przedstawić, usiąść w kawiarni, wypić mocną kawę i odbyć długi spacer ulicami miasta. Później mogą oczywiście o sobie zapomnieć.
- Aż do następnego spotkania…
Uścisnęli sobie dłonie na znak zawarcia umowy. Żadne z nich nie wspomniało jednak ile czasu trwać ma w ich sercach „pamięć krótkotrwała”.

- Wymienimy się adresami? – zapytał z nadzieją.
- Nie. Przeżyliśmy razem cudowne chwile. Nie psujmy tego – odparła z przekonaniem.
- Chcesz więc byśmy pozostawili w swojej pamięci wspomnienia mile spędzonych razem wakacji…
- Kostek, oboje jesteśmy po trudnych rozwodach, żyliśmy w toksycznych związkach. Wiemy jak skończy się wymiana adresów czy numerów telefonu. Zaczniemy...

Uruchamia się automatyczna sekretarka. Jedna wiadomość głosowa.
"Cześć, tu Ada. Słuchaj może spotkalibyśmy się na piwo czy coś... jakbyś miał ochotę."
Wstaje, niespiesznie ubierając się. "Nie mogę jej tak wciąż ingnorować" myśli, zamykając drzwi na klucz i wychodząc z domu.
Spotykają się w małym pubie nieopodal rynku.
-Hej. Musimy pogadać - mówi.
-Jasne, słucham. - odpowiada niepewnie dziewczyna, zaskoczona jego nieskrywaną obojętnością.
Nie wie jak to powiedzieć. Nie chce jej ranić...
-Przepraszam, że nie odpowiadałem na Twoje smsy, telefony, ale musiałem odetchnąć...
-Co znaczy odetchnąć? Masz mnie dość?
-Nie, ja poprostu potrzebuję przestrzeni... to wszystko mnie przytłacza, jest za wcześnie...
-Słucham? Najpierw nie dajesz mi spokoju, a później mówisz, że potrzebujesz przestrzeni? Zastanów się!
-Myślałem, że wyjdzie, że tego właśnie mi potrzeba po odejściu Ali ale nie potrafię, zrozum...
Próbuje ująć jej dłoń jednak ona odsuwa się.
-Wiesz co tak się składa, że nie jesteś odosobniony z tym problemem. Chciałam z całych sił zapomnieć kiedy ten
idiota mnie zostawił i mi się udało dzięki Tobie ale Ty widocznie wciąż naiwnie czekasz i myślisz, że ona wróci...
-Nie, to nie tak...
-Nie chcę tego słuchać. I nie chcę Cię już widzieć... szkoda mojego czasu. - mówi po czym wychodzi i znika z jego życia. Czy na zawsze? Niewiadomo. Jak to mówią, OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ - niczym piękna róża ma także kolce,
którymi przez nieuwagę można bardzo dotkliwie się zranić...

Uruchamia się automatyczna sekretarka. Jedna wiadomość głosowa.
"Cześć, tu Ada. Słuchaj może spotkalibyśmy się na piwo czy coś... jakbyś miał ochotę."
Wstaje, niespiesznie ubierając się. "Nie mogę jej tak wciąż ingnorować" myśli, zamykając drzwi na klucz i wychodząc z domu.
Spotykają się w małym pubie nieopodal rynku.
-Hej. Musimy pogadać - mówi.
-Jasne, słucham. -...

Stała na przeciwko mnie ale nie patrzyła w moje oczy wzrokiem uciekała byle tylko nie spojrzeć na mnie, nie podobało mi się to.
- Dlaczego nie chcesz ze mną być ?-krzyknąłem sfrustrowany bo sam bałem się związku ale byłem wstanie dla niej zaryzykować.
- Nie rozumiesz gdybyś wiedział wszystko odpuściłbyś sobie mnie- pierwszy raz spojrzała w moje oczy ale jedyne co tam znalazłem była pustka- nie wiesz że obchodzi się OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ ?
- Wiem- musiałem jej przyznać rację choć wiedziałem do czego to zmierza.
- A ja nie chcę ryzykować i wiem że ty też nie.
- Skąd ty możesz to wiedzieć owszem boje się miłości ale strach nigdy nie minie a ja nie chce zawsze być sam.
- Wiedziałeś że jedyne co mnie interesuje to seks bez zobowiązań i co nagle zapragnąłeś miłości nie wierze w to po prostu- ja też nie.
- Jedno pytanie. Czy kiedy pieprzyliśmy się w twojej kuchni na twoim blacie nie poczułaś niczego ?- oboje wiedzieliśmy co się wtedy wydarzyło i nie mogła skłamać.
- Może i coś poczułam ale nie chce znowu pakować się w związek który będzie nas tylko ranił i nie wiem czemu ty się tak do cholery upierasz.
- Bo mam dość życia na pół chce żyć na całego a konsekwencje są zawsze i dobrze o tym wiesz.
- TAK WIEM I ZALEŻY MI NA TOBIE ALE NIE MOGĘ ZNISZCZYĆ KOLEJNEJ OSOBY-tym razem już krzyczała a ja nie mogłem nic zrobić.
- SAM NIE CHCE ZNOWU CIERPIEĆ PRZEZ KOBIETĘ KTÓRĄ KOCHAM ALE NIE DA SIĘ KOCHAĆ I NIE CIERPIEĆ JEDNOCZEŚNIE- sam już nie wytrzymałem.
- KOCHASZ MNIE ?- na jej twarzy pojawiło się zdziwienie-mnie nie da się kochać.
- A to zaskoczenie bo akurat ja cie kocham- nie mogłem już tego ukrywać.
Nie spodziewałem się takiej odpowiedzi jaką dostałem ale zmieniła całe moje życia a ja nie potrafiłem zapanować nad uczuciami jakie wtedy wariowały w mojej głowie.

Stała na przeciwko mnie ale nie patrzyła w moje oczy wzrokiem uciekała byle tylko nie spojrzeć na mnie, nie podobało mi się to.
- Dlaczego nie chcesz ze mną być ?-krzyknąłem sfrustrowany bo sam bałem się związku ale byłem wstanie dla niej zaryzykować.
- Nie rozumiesz gdybyś wiedział wszystko odpuściłbyś sobie mnie- pierwszy raz spojrzała w moje oczy ale jedyne co tam...

"OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ" – Słowa przyjaciółki tłukły się po głowie Moniki. Po wszystkich krzywdach jakich doznała ze strony swojego byłego, nigdy nie spodziewałaby się, że stanie przed tak wielkim dylematem.
Stała teraz drżąc w ramionach Alexa, a on nie rozumiał jej strachu.
– To nie ma sensu. – Para wydychanego powietrza w ten mroźny dzień otuliła mężczyznę niczym ciepły płaszcz.
– Czego się boisz? – Przytulił ją podczas gdy zamarła w przerażeniu.
– Limit cierpienia ze strony facetów został już w moim życiu wyczerpany – odparła.
Nie miała sił ponownie tłumaczyć motywów swojego postępowania. Nie chciała też by wspomnienia wróciły. A wracały niemalże codziennie.
– Jeśli boisz się poważnego związku, nie ma sprawy – wzruszył ramionami całkowicie nieprzekonany do tego pomysłu. Chciał jednak być przy niej za wszelką cenę. – Bez zobowiązań?
– To nie wchodzi w grę. – W tej jednej kwestii nie dopuszczała kompromisów.
Alex był jej bliski. Zaufała mu i jakaś jej cząstka rwała się do niego. Miała jednak rozdarte serce nie znając sposobu na jego pozszywanie.
– Czyli to koniec?
– Tak będzie lepiej dla nas obojga. – Coś mówiło jej, że popełnia błąd, że wcale nie będzie lepiej. On też o tym doskonale wiedział.
Postanowiła jednak postępować zgodnie z radą przyjaciółki oraz własnego rozumu. Serca już dawno przestała słuchać, a teraz, gdy pozostały z niego już tylko strzępy, nie miała czego słuchać.

"OSTROŻNIE Z MIŁOŚCIĄ" – Słowa przyjaciółki tłukły się po głowie Moniki. Po wszystkich krzywdach jakich doznała ze strony swojego byłego, nigdy nie spodziewałaby się, że stanie przed tak wielkim dylematem.
Stała teraz drżąc w ramionach Alexa, a on nie rozumiał jej strachu.
– To nie ma sensu. – Para wydychanego powietrza w ten mroźny dzień otuliła mężczyznę niczym...