Rzeka smutno sobie płynie,
dramat już się tu rozegrał.

Nie napisał go literat,
nie jest to ANTYCZNY TEATR.

Był raz sobie PROROK sławny,
wygadany, cwany, sprytny.

Machał KSIĘGĄ pełną "cudów",
na pieniądze zawsze chytry.

W telewizji bywał często,
"cudnych" książek setki sprzedał.

Aż pewnego dnia, po prostu
człowiek zniknął, uciekł, przepadł?

RYBAK zadzwonił nad ranem,
KOŚCI znalazł czyjeś w rzece.

No i tutaj jest zagadka?
Czyje są? Może zgadniecie?

Rzeka smutno sobie płynie,
dramat już się tu rozegrał.

Nie napisał go literat,
nie jest to ANTYCZNY TEATR.

Był raz sobie PROROK sławny,
wygadany, cwany, sprytny.

Machał KSIĘGĄ pełną "cudów",
na pieniądze zawsze chytry.

W telewizji bywał często,
"cudnych" książek setki sprzedał.

Aż pewnego dnia, po prostu
człowiek zniknął, uciekł, przepadł?

RYBAK zadzwonił nad ranem,
...

PROROK skinął głową. Majster nachylił się nad umierającą ofiarą, po czym uniósł młotek i uderzył dwa razy. Czaszka pękła i mózg wypłynął na zewnątrz.
- No i dopadliśmy drania – rzekł Majster, po czym wytarł narzędzie zbrodni szmatką. Prorok nachylił się nad trupem, zaczął go przeszukiwać.
- I jak prorokowanie?
- Nie nabijaj się – odpowiedział po chwili ciszy Prorok i zdjął umarlakowi prawy buty by wyciągnąć z niego jakiś zwitek papieru – Oto chodziło – Przebiegł wzrokiem po prymitywnej mapie – Możemy powiadomić klienta, że złapaliśmy rybkę. Zrób zdjęcie trupa.
Majster wyciągnął komórkę i zaczął fotografować ciało. W tym czasie Prorok rozejrzał się po ANTYCZNYM TEATRZE, w świetle księżyca nie wiele było widać. Majster schował telefon, wyciągnął papierosa i zapalił.
- Mam – odezwał się Prorok – Tego szukał!
Majster zbliżył się. Prorok odsłonił skrytkę, za którą znajdowała się kupka KOŚCI. Wyciągnął czaszkę.
- Złote zęby? – zdziwił się Majster – Trochę tego złota jest, ale żeby zabić…
- Nie to, tego szukał – Prorok wydobył starą KSIĘGĘ.
- Co to?
- Sztuka Szekspira – odpowiedział Prorok – I to zupełnie mi nieznana… jej tytuł to „RYBAK”.
- Chcesz powiedzieć, że ktoś znalazł nieznaną światu sztukę Szekspira, przybył do Grecji i ukrył ją w ruinach teatru, a potem jakiś świr próbował ją odnaleźć?
- I ów „ktoś” zginął trzymając ją w ramionach wiele lat temu. Zapewne arszenik – odpowiedział Prorok po wyciągnięciu pustej ampułki.
- Ale… kompletnie tego nie rozumiem?!
- Ludzie to świry – odpowiedział tylko Prorok, patrząc to na kupkę kości to na zabitego mężczyznę.

PROROK skinął głową. Majster nachylił się nad umierającą ofiarą, po czym uniósł młotek i uderzył dwa razy. Czaszka pękła i mózg wypłynął na zewnątrz.
- No i dopadliśmy drania – rzekł Majster, po czym wytarł narzędzie zbrodni szmatką. Prorok nachylił się nad trupem, zaczął go przeszukiwać.
- I jak prorokowanie?
- Nie nabijaj się – odpowiedział po chwili ciszy Prorok i zdjął...

Zawsze kiedy następnego dnia miało wiać, czułem to w KOŚCIACH. Nienawidziłem takiej pogody, bo jak na złość przeważnie coś się wtedy działo. A moja babcia mówiła „Kiedy wieje to znaczy, że ktoś się powiesił”. I miałem rację, następnego dnia ledwo udawało mi się otworzyć drzwi od samochodu. Kiedy wszedłem do biura, moja partnerka Sara powiedziała mi – Nawet się nie rozbieraj, wisielce – kiedy dojechaliśmy na miejsce zbrodni do starej fabryki cały główny korytarz roił się od powieszonych osób.
- Ty to się tu czujesz jak „RYBAK w wodzie” co nie?
- Chyba się mówi jak ryba w wodzie. Co nie? – odpowiedziałem mu lekko sarkastycznie.
- Paweł! Chodź tu szybko, chyba coś mam… - kiedy przyszliśmy do Sary jedyne co zdołałem wydusić to - Sztuka Melpomeny.
- Co? – spytał Xavier
- Sztuka Melpomeny to inaczej ANTYCZNY TEATR – odpowiedziała Sara - Melpomena, w mitologii greckiej to muza tragedii. Przeważnie przedstawiana z teatralną maską w lewej dłoni, a prawą opartą na maczudze.
Tylko, że nasza Melpomena w lewej dłoni trzymała Białą KSIĘGE, a opierała się o inne zwłoki. Kiedy podszedłem do nich i ściągnąłem kaptur na czole owe zwłoki miał wyryte „Jam jest PROROK”. A kiedy wypowiedziałem te słowa na głos jego oczy się otworzyły. Jedyne słowa, jakie zdołał wydusić to – Strzeżcie prezydenta – a jego oczy zaszły mgłą.

Zawsze kiedy następnego dnia miało wiać, czułem to w KOŚCIACH. Nienawidziłem takiej pogody, bo jak na złość przeważnie coś się wtedy działo. A moja babcia mówiła „Kiedy wieje to znaczy, że ktoś się powiesił”. I miałem rację, następnego dnia ledwo udawało mi się otworzyć drzwi od samochodu. Kiedy wszedłem do biura, moja partnerka Sara powiedziała mi – Nawet się nie...

Od 70 lat mieszkam w tym miejscu. Jestem tutaj wszystkim, dookoła rozsiewa się tylko głębia oceanu. Ja PROROK, RYBAK, latarnik, zwykły człowiek... Wszystko byłoby łatwiej, gdyby wyspa nie żyła własnym życiem. Odkąd tylko tutaj przybyłem, zdecydowanie chce mnie ona zabić. Od momentu, gdy odkryłem tę magiczną budowlę, czyli ANTYCZNY TEATR.
-Skąd do diaska, na samym środku oceanu atlantyckiego, na wyspie liczącej sobie aż jedną osobę, czyli mnie taka budowla? Możecie mi uwierzyć, że potem było już tylko gorzej.... To nic, gdybyście tylko spędzili tutaj jedną noc, przekonalibyście się, że ta wyspa nie jest zwykła. W teatrze, na samym środku, jakby grając w przedstawieniu leżały KOŚCI i KSIĘGA. Dopiero wtedy wszystko rozpoczęło się na dobre....

Od 70 lat mieszkam w tym miejscu. Jestem tutaj wszystkim, dookoła rozsiewa się tylko głębia oceanu. Ja PROROK, RYBAK, latarnik, zwykły człowiek... Wszystko byłoby łatwiej, gdyby wyspa nie żyła własnym życiem. Odkąd tylko tutaj przybyłem, zdecydowanie chce mnie ona zabić. Od momentu, gdy odkryłem tę magiczną budowlę, czyli ANTYCZNY TEATR.
-Skąd do diaska, na samym środku...

Czasami nie lubię swojej pracy. Ludzie myślą,że prywatny detektyw jest niczym PROROK i od razu im pomoże. A wcale nie jest tak łatwo.
Wpadłam na trop zaginionej dziewczyny. Właśnie zmierzam do opuszczonego budynku, który wygląda niczym ANTYCZNY TEATR.
W jednym z pomieszczeń natknęłam się na ludzkie KOŚCI. "Och, co tu się wydarzyło?' - pomyślałam przestraszona. Na szczęście były to bardzo stare kości, więc nie mogły należeć do zaginionej.
Nagle ujrzałam na podłodze grubą KSIĘGĘ. Na okładce znajdował się portret RYBAKA.
za sobą usłyszałam kroki. Zaczęłam uciekać...

Czasami nie lubię swojej pracy. Ludzie myślą,że prywatny detektyw jest niczym PROROK i od razu im pomoże. A wcale nie jest tak łatwo.
Wpadłam na trop zaginionej dziewczyny. Właśnie zmierzam do opuszczonego budynku, który wygląda niczym ANTYCZNY TEATR.
W jednym z pomieszczeń natknęłam się na ludzkie KOŚCI. "Och, co tu się wydarzyło?' - pomyślałam przestraszona. Na szczęście...

KOŚCI zostały rzucone.

Biedny RYBAK, mieszkający w ubogiej chatynce za miastem, spał smacznie na swym sienniku, cicho pochrapując. Wokół niego walały się butelki po wódce. Nikt z okolicznych sąsiadów nigdy nie zachodził do starego pijusa, a gdyby to zrobił, i tak pewnie nie odnalazłby KSIĘGI – leżała zawsze pod brudnym, cuchnącym materacem, na którym sypiał rybak. Przyzwyczaił się już do jej niewygodnych krawędzi pod plecami. To, skąd ją ma, było jego wielką tajemnicą.

Sylwia pociągnęła za ramię swego narzeczonego, który jak zwykle maszerował o wiele wolniej od niej. No cóż, nie ma co się mu dziwić – to Sylwia nalegała na wakacje w Grecji, zafascynowana starożytnością. Paweł o wiele bardziej wolałby usiąść na kanapie w ich domu z piwem w ręku i obejrzeć mecz. Sapnął teraz zniecierpliwiony, gdy wdrapywali się na wzgórze.
- Zobacz, to pozostałości po ANTYCZNYM TEATRZE! – zawołała podekscytowana Sylwia.
Paweł tylko przewrócił oczami, niewzruszony widokiem wiekowych zabytków, i wygrzebał z plecaka butelkę wody.
Tajny agent o pseudonimie PROROK obserwował ich przez lornetkę ze wzniesienia za ruinami. Mogli doprowadzić jego organizację do Księgi. Wedle informacji, zdobytych przez wywiad, ta niepozorna para turystów miała dostęp do ważnych sekretów. Prorok jedynie wzruszył ramionami, widząc, jak chłopak potyka się o jeden z kamieni. Nie wyglądali na kogoś, kto mógłby być strażnikiem Księgi. Prorok pomyślał jednak, że poza niezdarnych turystów to jedynie ich kamuflaż. Wzmógł czujność, obserwując uważnie, jak wchodzą między pozostałości korynckich kolumn.

KOŚCI zostały rzucone.

Biedny RYBAK, mieszkający w ubogiej chatynce za miastem, spał smacznie na swym sienniku, cicho pochrapując. Wokół niego walały się butelki po wódce. Nikt z okolicznych sąsiadów nigdy nie zachodził do starego pijusa, a gdyby to zrobił, i tak pewnie nie odnalazłby KSIĘGI – leżała zawsze pod brudnym, cuchnącym materacem, na którym sypiał rybak....

Komisarz Radek Majewski wstał z westchnieniem zza biurka i wyjrzał za okno. Zmrok pomału opatulał miasto rozmywając kontury budynków i detale miejskiego pejzażu. Pomyślał, że jest szansa, że jutro wyjdzie z pracy przed zachodem słońca, po raz pierwszy od tygodni. Wrócił do biurka i spojrzał na wciąż otwartą teczkę ostatniej sprawy o kryptonimie PROROK. Gdyby ktoś powiedział mu wcześniej do jakiego rozwiązania doprowadzi go sprawa KOŚCI wyłowionych przypadkiem przez gdańskiego RYBAKA, nigdy by nie uwierzył. Uznałby to za konfabulacje. Tymczasem okazało się, że trop doprowadził ich aż do międzynarodowej afery związanej z przemytem bezcennej biżuterii znalezionej na wykopaliskach ANTYCZNEGO TEATRU. A gdyby nie KSIĘGA parafialna jednej z wiejskich parafii Wybrzeża i nie jeden, z pozoru nieznaczący wpis, nigdy nie odkryliby tożsamości mordercy i jednocześnie szefa szajki. W trakcie śledztwa okazało się bowiem, że znalezione kości to szczątki poszukiwanej od kilku lat przez całą Polskę zaginionej młodej kobiety, zaś mordercą był jasnowidz pomagający usilnie rodzinie… Wszyscy rozpatrywali różne wersje, od porwania do domu publicznego aż po tragicznie zakończoną próbę gwałtu czy kłótnię kochanków, a tymczasem zniknięcie dziewczyny miało jedną prozaiczną przyczynę – znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie i zobaczyła coś, czego nie powinna. Zaś kluczem do rozwiązania zagadki okazała się przeszłość samozwańczego jasnowidza, którego między sobą nazywali z przekąsem prorokiem. Kolejny raz komisarz przekonał się jak nieprawdopodobne scenariusze pisze życie…

Komisarz Radek Majewski wstał z westchnieniem zza biurka i wyjrzał za okno. Zmrok pomału opatulał miasto rozmywając kontury budynków i detale miejskiego pejzażu. Pomyślał, że jest szansa, że jutro wyjdzie z pracy przed zachodem słońca, po raz pierwszy od tygodni. Wrócił do biurka i spojrzał na wciąż otwartą teczkę ostatniej sprawy o kryptonimie PROROK. Gdyby ktoś powiedział...

- Kocham Cię.- jej szept ciągle dźwięczał w jego głowie. On prosty RYBAK poznał uczucie o jakim nigdy nie marzył. Dzisiaj pozostały mu tylko wspomnienia. Zawsze interesował ją ANTYCZNY TEATR, taka artystyczna dusza. Czytała wiele na ten temat, dlatego kolejna KSIĘGA na jej biurku go nie zaskoczyła. Polecił jej ją jakiś znajomy poznany przez internet. Czy był zazdrosny? Trochę tak, ale ufał jej. PROROK, bo taki był jego pseudonim, wciągnął ją głębiej. Okazał się być guru jakiejś sekty. Wyjechała tam doskonalić się duchowo. Z nikim nie utrzymywała kontaktu. W centrum sekty był zamach. Podobno po członkach zostały tylko KOŚCI. Załamał się, ale wczoraj odebrał telefon. Od niej.
-Żyję, znajdź mnie. Kocham Cię.- pięć słów, które zmieniły wszystko. Ona w dalszym ciągu jest zagrożona. On musi ją znaleźć i uratować.

- Kocham Cię.- jej szept ciągle dźwięczał w jego głowie. On prosty RYBAK poznał uczucie o jakim nigdy nie marzył. Dzisiaj pozostały mu tylko wspomnienia. Zawsze interesował ją ANTYCZNY TEATR, taka artystyczna dusza. Czytała wiele na ten temat, dlatego kolejna KSIĘGA na jej biurku go nie zaskoczyła. Polecił jej ją jakiś znajomy poznany przez internet. Czy był zazdrosny?...

Jestem Prorokiem i wiecie, co? Zabiłem ostatnio wszystkich swoich wyznawców. Nie mogę powiedzieć, żebym tego żałował. Teraz mam przynajmniej spokój, ale z drugiej strony doczepił się do mnie głupi RYBAK, który widać nie rozumie, że nie mam dla niego czasu. Dopytuje o wszystkie szczegóły mojej zbrodni, mimo że widocznie nie chcę z nim mówić. Ostatnio dowiedziałem się, że potrzebuje tego do swojej sztuki. Chce ją wystawić dzisiejszego wieczora w "ANTYCZNYM TEATRZE" - małym placyku na końcu ruchliwej ulicy i nie wie jeszcze, że o jego przedstawieniu jeszcze dużo będzie się mówiło w przyszłości.
Kiedy nadchodzi wieczór, jestem gotowy. Mam w ręce poczerniałą KOŚĆ udową jednej z moich poprzednich ofiar i, kiedy rybak stoi niczym ksiądz na kazaniu, czytając z ogromnej KSIĘGI przepis na zbrodnię doskonałą, z całej siły dzielę go na pół tą kością. Na szczęście, żaden z widzów nie podrywa się i nie zaczyna krzyczeć (szczerze nienawidzę, gdy moje ofiary wrzeszczą, ginąc). Rybak pada na twarz, a raczej na to, co z niej zostało i czuję coraz większy spokój. Nie chcę jednak, by ktokolwiek go zakłócał, więc niepotrzebni mi są świadkowie tego czynu. Kiedy zaczynam od pierwszego rzędu, nadal niewiele osób wydaje się tym poruszonych. Być może to nadal część sztuki, prawda? Kiedy cała widownia dosłownie leży u mych stóp, wreszcie mogę zająć się czymś na moim poziomie - czytaniem.

Jestem Prorokiem i wiecie, co? Zabiłem ostatnio wszystkich swoich wyznawców. Nie mogę powiedzieć, żebym tego żałował. Teraz mam przynajmniej spokój, ale z drugiej strony doczepił się do mnie głupi RYBAK, który widać nie rozumie, że nie mam dla niego czasu. Dopytuje o wszystkie szczegóły mojej zbrodni, mimo że widocznie nie chcę z nim mówić. Ostatnio dowiedziałem się, że...

Kilka lat temu otrzymałem zgłoszenie o nietypowym znalezisku w lesie. Na miejscu mieszkańcy zaprowadzili mnie pod wielkie drzewo, gdzie leżały ludzkie KOŚCI, znalezione przez psa. Według analizy, szkielet należał do niedawno zaginionej nastolatki. Według zgłoszenia o zaginięciu, poszukiwana ostatni raz była widziana w bibliotece, która powszechnie nazywana była ANTYCZNYM TEATREM. Na miejscu wypytałem pracowników o dziewczynę. W ich wypowiedzi coś przykuło moją uwagę. Jedna z bibliotekarek zeznała, że ofiara przychodziła tu dosyć często, co nie byłoby zupełnie podejrzane, gdyby nie fakt, że za każdym razem wypożyczała tę samą książkę. Zaintrygowany tą informacją postanowiłem znaleźć wspomniany przedmiot. Gdy tylko otworzyłem KSIĘGĘ wypadła z niej karteczka. Były na niej wypisane dokładne dane miejsca spotkania, które wskazywały na dzień jutrzejszy. Znalazłem na niej również nazwisko mężczyzny, z którym nastolatka miała się prawdopodobnie spotkać. Gdy zapytałem o niego bibliotekarkę, natychmiast znalazła jego zdjęcie w komputerze i potwierdziła moje przypuszczenie, że i on często wypożyczał tę książkę. Następnego dnia zatrzymałem podejrzanego pod zarzutem morderstwa. Mężczyzna przyznał się do wszystkiego i stanął przed sądem. Tydzień później, gdy przebywałem na urlopie, spotkałem w porcie RYBAKA. Szedł w moją stronę i gdy tylko stanęliśmy obok siebie chwycił mnie za ramię i szepnął mi do ucha jedno zdanie. „PROROK nadal żyje i nie spocznie, póki nie wypełni przepowiedni”. Zanim zdążyłem zapytać, co miał na myśli, mężczyzna wyjął pistolet i popełnił samobójstwo.

Kilka lat temu otrzymałem zgłoszenie o nietypowym znalezisku w lesie. Na miejscu mieszkańcy zaprowadzili mnie pod wielkie drzewo, gdzie leżały ludzkie KOŚCI, znalezione przez psa. Według analizy, szkielet należał do niedawno zaginionej nastolatki. Według zgłoszenia o zaginięciu, poszukiwana ostatni raz była widziana w bibliotece, która powszechnie nazywana była ANTYCZNYM...