Nie chciałabym oglądać swojej twarzy na wieczku od pasztetu, etykietce od majonezu i w reklamie szamponu do włosów. Jeśli już miałabym być osobą publiczną, chciałabym widzieć swój wizerunek na billboardach, na których moja twarz uśmiechałaby się życzliwie, a moje ręce trzymałyby dłonie innych ludzi. Razem namawialibyśmy do zrobienia czegoś dobrego. Zwiększalibyśmy świadomość społeczną i uwrażliwialibyśmy na bolączki i problemy potrzebujących. Chciałabym poświęcać na pracę tyle samo czasu ile na troskę o interesy tych, którzy nie mogą bądź nie potrafią o siebie zawalczyć. Reasumując, chciałabym być postrzegana jako osoba dobra, pracowita i otwarta.

Nie chciałabym oglądać swojej twarzy na wieczku od pasztetu, etykietce od majonezu i w reklamie szamponu do włosów. Jeśli już miałabym być osobą publiczną, chciałabym widzieć swój wizerunek na billboardach, na których moja twarz uśmiechałaby się życzliwie, a moje ręce trzymałyby dłonie innych ludzi. Razem namawialibyśmy do zrobienia czegoś dobrego. Zwiększalibyśmy...

BYĆ DOBRYM JAK CHLEB I NIE DAĆ SIĘ ZJEŚĆ! Dokładnie jak bajkowy Kopciuszek. Z wiekiem i życiowym doświadczeniem dochodzę, że życzliwość, kultura, uśmiech owszem mają swoją wartość, ale dzisiaj to żadna wartość. Bo z bycia miłą, by każdy się dobrze czuł nie rodzi się nic. Rodzi się tylko frustracja, gniew i złość. Zawzięcie więc uczę się jak z pani Miłej, zostać panią Zołzą, bo ciągle czuję się ,,zgwałcona'', a dalej robię coś, bo nie chcę kogoś urazić. Całe życie mi dziewczynce powtarzano, żebym była mila i coś nie wypada. Takie wychowanie, a życie sobie. Dziś pilnuję zasady: nie wolno nikogo urazić, ale wolno być sobą. Mam poczucie własnej wartości i przede wszystkim swój świat (swoich znajomych, własne zainteresowania, marzenia i sprawy), który nie ogranicza się do mężczyzny. I na swoim Ranczu na swojej prowincji pokazuję, że nie boję się bez niego żyć! Próbuję wierzyć, (bo to ciężka harówka i lekcja do odrobienia), że jestem świetną laską! Nie tylko ja jestem dla innych, również inni są dla mnie, więc konsekwentnie to egzekwuję. Staram się pamiętać, że zawsze chodzi przede wszystkim o mnie! Bo może i trzeba patrzeć na świat nie takim jakim jest, lecz takim jakim mógłby być, ale aby w to uwierzyć potrzeba trochę odwagi i życzliwości. I jednak czasem, nieco magii…

BYĆ DOBRYM JAK CHLEB I NIE DAĆ SIĘ ZJEŚĆ! Dokładnie jak bajkowy Kopciuszek. Z wiekiem i życiowym doświadczeniem dochodzę, że życzliwość, kultura, uśmiech owszem mają swoją wartość, ale dzisiaj to żadna wartość. Bo z bycia miłą, by każdy się dobrze czuł nie rodzi się nic. Rodzi się tylko frustracja, gniew i złość. Zawzięcie więc uczę się jak z pani Miłej, zostać panią...

Ekscytowałoby mnie być pisarką o nieznanej nikomu tożsamości.
Taką, by nikt nie wiedział, kim jestem.
Istnieję czy nie?
Prowokującą pytanie: kto naprawdę pisze te wszystkie świetne książki - ONA czy ktoś inny?

Chciałabym być:
Pisarką tajemniczą, nieodgadnioną, bez oficjalnej biografii.
Zagadką dla fanów mojej twórczości, powodem do spekulowania i snucia domysłów.
O niezidentyfikowanej płci, wieku, pochodzeniu.

Chciałabym być trochę jak Elena Ferrante.

Ekscytowałoby mnie być pisarką o nieznanej nikomu tożsamości.
Taką, by nikt nie wiedział, kim jestem.
Istnieję czy nie?
Prowokującą pytanie: kto naprawdę pisze te wszystkie świetne książki - ONA czy ktoś inny?

Chciałabym być:
Pisarką tajemniczą, nieodgadnioną, bez oficjalnej biografii.
Zagadką dla fanów mojej twórczości, powodem do spekulowania i snucia domysłów.
O...

Chciałabym być postrzegana jako piękna, kobieca i radosna osoba. Chciałabym, by traktowano mnie jako autorytet w dziedzinie mody, która uwielbiam. Chciałabym, by każdy po kontakcie ze mną myślał, jaka szczera i mądra osoba. :) Kiedyś, ktoś powiedział, by uważać o czym się marzy... Tak więc... Czas... Start. :) Miłego dnia wszystkim!! :)

Chciałabym być postrzegana jako piękna, kobieca i radosna osoba. Chciałabym, by traktowano mnie jako autorytet w dziedzinie mody, która uwielbiam. Chciałabym, by każdy po kontakcie ze mną myślał, jaka szczera i mądra osoba. :) Kiedyś, ktoś powiedział, by uważać o czym się marzy... Tak więc... Czas... Start. :) Miłego dnia wszystkim!! :)

Pierwsze co mi przyszło do głowy po przeczytaniu pytania konkursowego to to, że chciałbym by ludzie kojarzyli mnie z takimi cechami jak inteligenty, szczery, pewny siebie perfekcjonista. Nikt nie będzie chciał być postrzegany źle, stawiany w złym świetle. Oczywiście te cechy, które wymieniłem miały by mieć odzwierciedlenie w życiu, a nie tylko by tak ludzie mnie wykreowali i opisywali.

Pierwsze co mi przyszło do głowy po przeczytaniu pytania konkursowego to to, że chciałbym by ludzie kojarzyli mnie z takimi cechami jak inteligenty, szczery, pewny siebie perfekcjonista. Nikt nie będzie chciał być postrzegany źle, stawiany w złym świetle. Oczywiście te cechy, które wymieniłem miały by mieć odzwierciedlenie w życiu, a nie tylko by tak ludzie mnie wykreowali...

Chciałabym żeby ludzie zapamiętali mnie jako osobę bardzo szczerą i lojalną. Taka jestem od zawsze i to najbardziej we mnie widać, więc naturalnym jest, że chcę być zapamiętana jako osoba godna zaufania i taka, która powie prawdę, nawet jeśli będzie ona bolesna. Takie wyznaje zasady w swoim życiu i sprawdza się to fantastycznie :)

Chciałabym żeby ludzie zapamiętali mnie jako osobę bardzo szczerą i lojalną. Taka jestem od zawsze i to najbardziej we mnie widać, więc naturalnym jest, że chcę być zapamiętana jako osoba godna zaufania i taka, która powie prawdę, nawet jeśli będzie ona bolesna. Takie wyznaje zasady w swoim życiu i sprawdza się to fantastycznie :)

Chciałbym aby pamiętali mnie jako podróżnika i awanturnika, który zwiedził wszystkie kontynenty i z niejednego pieca chleb jadł, w wielu barach brał udział w bójkach i wypił przy tym morze whisky. Aby pamiętali mnie jako nonkonformistę, który wbrew zmieniającym się modom, trendom i upadkowi obyczajów zawsze trzymał się swoich żelaznych zasad. Aby moja legenda wspominała mnie jako przenikliwego i inteligentnego faceta, autora świetnych książek, które staną się kultowymi na całym świecie i jeszcze przez dziesiątki lat ludzie będą się w nich zaczytywać. By po świecie krążyły legendy o moich licznych romansach z najpiękniejszymi i najbardziej pożądanymi kobietami. Ostatecznie jednak chciałbym zostać zapamiętany jako dobry człowiek, którego spuścizna wywierać będzie pozytywny wpływ na kolejne pokolenia ludzi i otwierać im oczy na to co w życiu naprawdę ważne.

Chciałbym aby pamiętali mnie jako podróżnika i awanturnika, który zwiedził wszystkie kontynenty i z niejednego pieca chleb jadł, w wielu barach brał udział w bójkach i wypił przy tym morze whisky. Aby pamiętali mnie jako nonkonformistę, który wbrew zmieniającym się modom, trendom i upadkowi obyczajów zawsze trzymał się swoich żelaznych zasad. Aby moja legenda wspominała...

Najbardziej ceniłbym sobie prywatność.
Każdy mnie zna, lecz nie ma wpływu na moje życie, całkowity zakaz wchodzenia z buciorami w mój umysł i moje myśli.
Każdy mnie zna, lecz nikt nie wie kim jestem.
Kto potrafi mnie rozgryźć?
Otóż nikt.
Jako sławna osoba chciałbym robić coś dobrego, byłbym takim cichym bohaterem świata, niby znany, ale jednak nie.
Chciałbym, żeby ludzie mnie szanowali, lecz nie zmuszałbym ich.
Mają prawo do własnego zdania i ja też...
Bym przyprawiał reporterów i dziennikarzy o migrenę, żadnych zdjęć i wywiadów, a zresztą kto by mnie złapał?
Uwielbiałbym gwałtowne zmiany wyglądu, kolor włosów i oczu zmieniałbym chyba co tydzień...
"UCIEKINIER OD SWOJEJ SŁAWY"- tak bym chciał być zapamiętany.

Najbardziej ceniłbym sobie prywatność.
Każdy mnie zna, lecz nie ma wpływu na moje życie, całkowity zakaz wchodzenia z buciorami w mój umysł i moje myśli.
Każdy mnie zna, lecz nikt nie wie kim jestem.
Kto potrafi mnie rozgryźć?
Otóż nikt.
Jako sławna osoba chciałbym robić coś dobrego, byłbym takim cichym bohaterem świata, niby znany, ale jednak nie.
Chciałbym, żeby...

Zawsze była inna. Cicha, czasem nieobecna, do ludzi podchodziła z dystansem. Nie wynikało to z niechęci, ale z doświadczenia. Nie mówiła wiele, wolała mało, ale z sensem. Pisała dużo, to przychodziło jej łatwiej. Czasem było jej szkoda, że nie urodziła się trzydzieści lat wcześniej, miała wrażenie, że trochę odstaje. Ale kochała świat bez względu na to, jaki był. Kochała budzić się rano i włączać Trójkę. Dziękowała za możliwości, jakie dawało jej życie. Mimo nieśmiałości, była uzależniona od ludzi. Kiedy nienawidziła, zawsze szczerze. Kiedy kochała, zawsze jak wariat. Kiedy płakała, zawsze cicho. Kiedy się śmiała, zawsze głośno. Kiedy postanowiła, zawsze dokonywała. Kiedy obiecała, zawsze było zrobione. Rzadko żałowała, błędy wolała wykorzystywać. Mówiła: jeśli góry, to najwyższe, jeśli morza, to najgłębsze, jeśli drogi, to najdalsze. Na nagrobku chciała napisać: i to by było na tyle. Myślała: niech tak mnie zapamiętają.

Zawsze była inna. Cicha, czasem nieobecna, do ludzi podchodziła z dystansem. Nie wynikało to z niechęci, ale z doświadczenia. Nie mówiła wiele, wolała mało, ale z sensem. Pisała dużo, to przychodziło jej łatwiej. Czasem było jej szkoda, że nie urodziła się trzydzieści lat wcześniej, miała wrażenie, że trochę odstaje. Ale kochała świat bez względu na to, jaki był. Kochała...