Oda do szkoły:

Oh szkoło, tak chciałabym wrócić do Ciebie,
Odwiedzić twe popękane mury,
Tęsknie za Tobą jak mysz za serem,
Wiem, że nie raz czułam się jak w pułapce,
Lecz miłe wspomnienia wygrywają ze złymi,
Pamiętam jak poznałam swoją pierwszą miłość,
Jak całowałam się pierwszy raz na Twym boisku,
Pamiętam poczucie przyjaźni,
Dałaś mi przyjaźń która trwa do dziś,
Pamiętam poczucie zwycięstwa,
Gdy udało mi się zdać maturę,
Tęsknota za Tobą jest porażająca,
Uczucie beztroski już dawno minęło,
W moich wspomnieniach wyrył się na zawsze,
Zapach tysiące razy przeczytanych książek,
Uśmiechy i żarty uczniów o lekkim duchu,
Choć nigdy już, jako uczeń nie przekroczę Twego progu,
Na zawsze pozostaniesz w mej pamięci.

Oda do szkoły:

Oh szkoło, tak chciałabym wrócić do Ciebie,
Odwiedzić twe popękane mury,
Tęsknie za Tobą jak mysz za serem,
Wiem, że nie raz czułam się jak w pułapce,
Lecz miłe wspomnienia wygrywają ze złymi,
Pamiętam jak poznałam swoją pierwszą miłość,
Jak całowałam się pierwszy raz na Twym boisku,
Pamiętam poczucie przyjaźni,
Dałaś mi przyjaźń która trwa do dziś,
...

Ostatni rok szkoły średniej był rokiem, w którym najwięcej się działo. Bal studniówkowy, który był wspaniały i spełnił wszystkie moje oczekiwania. A z drugiej strony matura, która zbliżała się wielkimi krokami i kiedy już nastąpiła, niczego nie było się pewnym. Wydawałoby się, że czas który poświęciłam na naukę okazał się wykorzystany w pełni, lecz po egzaminach maturalnych, niczego już nie było się pewnym. Finalnie jednak okazało się wszystko zdane, z czego byłam bardzo zadowolona. Jak to w szkole w ostatniej klasie trzeba było się rozstać z wszystkimi znajomymi, z którymi spędziliśmy te cztery lata. Wiadomo z jednymi byłam zżyta bardziej, z innymi mniej, ale mimo wszystko byliśmy zgraną klasą i ciężko było sobie wyobrazić, że to już koniec. Z niektórymi osobami, utrzymuje kontakt nadal, ale niektórych już pewnie nigdy nie spotkam. Mimo wszystko cieszyłam się, że kończę już szkołę średnią i zaczynam dorosłe życie. Nowa szkoła, nowe znajomości, nowe wyzwania. Wszystko przede mną. Wystarczy po to sięgnąć.

Ostatni rok szkoły średniej był rokiem, w którym najwięcej się działo. Bal studniówkowy, który był wspaniały i spełnił wszystkie moje oczekiwania. A z drugiej strony matura, która zbliżała się wielkimi krokami i kiedy już nastąpiła, niczego nie było się pewnym. Wydawałoby się, że czas który poświęciłam na naukę okazał się wykorzystany w pełni, lecz po egzaminach...

Ostatni rok szkoły to rok, który na zawsze wyrył się na kartach mojej pamięci. Pełen niepewności czas kiedy to serce z jednej strony rwało się do dorosłości a z drugiej tak bardzo chciało pozostać w czasach beztroski. Przyjaźnie, radości, bezmiar szaleństwa... Ostatni rok szkoły średniej kojarzy mi się z brakiem snu. Całonocne imprezy i przygotowania do matury i ciągle zadawane sobie pytanie - co dalej? Z jednej strony wierzyłam jeszcze w to, że przeznaczenie pokieruje samo moim losem , a z drugiej strony powoli zaczynało już doierać do mnie że swoim losem kieruje ja sama. Ostatni rok szkoły średniej to czas pełen rozbieżności, czas w którym nauczyłam się doceniać wartość przyjaźni i beztroski, wartość zaufania i doceniania tych którzy poświęcają się by przekazać mi wiedzę. Myślę że to rok w moim życiu w którym w największym stopniu metamorfozie ulagł mój umysł i sposób postrzegania świata. To czas wejścia w dorosłość i spojrzenia na świat w zupełnie inny bardziej odpowiedzialny i dorosły sposób!

Ostatni rok szkoły to rok, który na zawsze wyrył się na kartach mojej pamięci. Pełen niepewności czas kiedy to serce z jednej strony rwało się do dorosłości a z drugiej tak bardzo chciało pozostać w czasach beztroski. Przyjaźnie, radości, bezmiar szaleństwa... Ostatni rok szkoły średniej kojarzy mi się z brakiem snu. Całonocne imprezy i przygotowania do matury i ciągle...

Ostatni rok był mieszanką ulgi, stresu i niepewności, istny koktajl Mołotowa! Nie mogłam się doczekać wakacji życia (które w efekcie wcale nie były nadzwyczajne), bałam się matury (niepotrzebnie, chociaż momentami przypominało to tragikomedię), no i nie wiedziałam, co potem... Niby to "potem" właśnie trwa, bo studiuję sobie to, co zawsze chciałam studiować, ale już myślę o następnym "potem" - to słowo chyba już tak ma, że budzi emocje równie sprzeczne, co klasa maturalna ;)

Ostatni rok był mieszanką ulgi, stresu i niepewności, istny koktajl Mołotowa! Nie mogłam się doczekać wakacji życia (które w efekcie wcale nie były nadzwyczajne), bałam się matury (niepotrzebnie, chociaż momentami przypominało to tragikomedię), no i nie wiedziałam, co potem... Niby to "potem" właśnie trwa, bo studiuję sobie to, co zawsze chciałam studiować, ale już myślę o...

Wspominam go cudownie!
To właśnie wtedy utrwaliły się moje przyjaźnie, które trwają po dziś dzień. Wieczorami wychodziłam ze znajomymi i zawsze kupowaliśmy chipsy i jedząc takie niezdrowe żarcie łaziliśmy bez celu. Pierwsze piwka ukradkiem wypijane, najczęściej jeszcze dzielone na trzy osoby.
Wtedy też spotkałam się z różnymi chłopakami, ale z reguły na pierwszej randce się kończyło. Był to cudowny beztroski czas. A obowiązek nauki do matury przerażał. Starałam się w szkole, sama dla siebie ale także i dla rodziców, bo wiedziałam że robią wszystko aby było mi lepiej. Oczywiście nie brakowało także sporów i kłótni...
Jedna z przyjaciółek po rozstaniu z chłopakiem miała spore problemy z do gadanie się z jego aktualną dziewczyną, która była w naszej klasie. Dlatego tez bardzo ja wspierałam gdy oni ja szykanowali. Przyjaźnimy się po dziś dzień. Pierwsze poważne miłości i złamane serce, którego długo nie mogłam doleczyćwiczenia. Moja pierwsza miłość. To był cudowny czas:-)

Wspominam go cudownie!
To właśnie wtedy utrwaliły się moje przyjaźnie, które trwają po dziś dzień. Wieczorami wychodziłam ze znajomymi i zawsze kupowaliśmy chipsy i jedząc takie niezdrowe żarcie łaziliśmy bez celu. Pierwsze piwka ukradkiem wypijane, najczęściej jeszcze dzielone na trzy osoby.
Wtedy też spotkałam się z różnymi chłopakami, ale z reguły na pierwszej randce...

Ojej... Właśnie zdałam sobie sprawę, że od września zacznie się mój ostatni rok szkolny. Żyłam z roku na rok, od wakacji do wakacji i za szybko mi minął ten czas. Na pewno z jednej strony cieszę się, że kończę ten etap w swoim życiu i będę mogła zacząć żyć na własny rachunek. Z drugiej strony smutno mi, bo będę tęsknić za tą beztroską, za codziennym widywaniem przyjaciół i wygłupianiem się z nimi.
Ten rok będzie na pewno bardzo pracowity. Czeka mnie egzamin zawodowy, matura i zdobycie jak najlepszych ocen na świadectwo dojrzałości. Myślę jednak, że przez ten cały okres czasu chcę poczuć się jeszcze dzieckiem. Jestem na etapie życia, w którym wymaga się ode mnie powagi, roztropności, czy odpowiedzialności. W tym rzecz, że ja od zawsze taka byłam. Teraz pragnę poczuć wolność, pożegnać się z etapem dzieciństwa. Dalej wygłupiać się z przyjaciółmi, rozmawiać na lekcjach, iść na pierwsze wagary. Oczywiście na nauce też pragnę się skupić, dalej będę się trzymała moich zasad, ale nie chcę przez cały rok zamartwiać się nad przyszłością. Nie chcę myśleć tylko o tym na jakie studia iść, czy może jednak znaleźć pracę zaraz po szkole. To jest ważne. Wiem. Ale nie chcę żeby te myśli pochłonęły mnie całkowicie. Chcę czuć się beztrosko jeszcze przez te ostatnie miesiące i planować swoją przyszłość nie pod presją a z uśmiechem na twarzy.

Ojej... Właśnie zdałam sobie sprawę, że od września zacznie się mój ostatni rok szkolny. Żyłam z roku na rok, od wakacji do wakacji i za szybko mi minął ten czas. Na pewno z jednej strony cieszę się, że kończę ten etap w swoim życiu i będę mogła zacząć żyć na własny rachunek. Z drugiej strony smutno mi, bo będę tęsknić za tą beztroską, za codziennym widywaniem przyjaciół i...

Ostatni rok szkoły jeszcze przede mną.
Jak wyobrażam sobie ostatnie dni?
Nie chce typowego zakończenia roku szkolnego.
Chciałabym aby wydarzyło się coś niezwykłego,coś co pozostanie na zawsze w mojej pamięci.
Wyobrażam sobie że ja i moja klasa zostaniemy zamieszani w niebezpieczną intrygę nad którą będą pracować tajne służby specjalne.

Ostatni rok szkoły jeszcze przede mną.
Jak wyobrażam sobie ostatnie dni?
Nie chce typowego zakończenia roku szkolnego.
Chciałabym aby wydarzyło się coś niezwykłego,coś co pozostanie na zawsze w mojej pamięci.
Wyobrażam sobie że ja i moja klasa zostaniemy zamieszani w niebezpieczną intrygę nad którą będą pracować tajne służby specjalne.

Ja do końca życia będę pamiętała wręczenie nagród w ostatniej 3 klasie liceum. Pamiętam jak walczyłam o ten pasek na koniec roku i jakie było to dla mnie ważne. Niestety parę dni przed wręczeniem nagród miałam wypadek samochodowy i nagrodę odbierałam w kołnierzu ortopedycznym co wyglądało jak uświadomiły mnie kumpele przezabawnie ( ponoć jakbym połknęła kij od miotły taka byłam sztywna :P)

Ja do końca życia będę pamiętała wręczenie nagród w ostatniej 3 klasie liceum. Pamiętam jak walczyłam o ten pasek na koniec roku i jakie było to dla mnie ważne. Niestety parę dni przed wręczeniem nagród miałam wypadek samochodowy i nagrodę odbierałam w kołnierzu ortopedycznym co wyglądało jak uświadomiły mnie kumpele przezabawnie ( ponoć jakbym połknęła kij od miotły taka...

Ostatni rok szkoły obfitował w wiele godnych zapamiętania wydarzeń – studniówka, pierwszy alkohol, pierwsze poważne związki. Wszystko rozgrywało się w atmosferze grozy (Matko Boska, zaraz matura!) i sentymentu (to ostatni rok w szkolnej ławce).

Był to dość przyjemny rok – nauczyciele nas lubili, wszyscy się znaliśmy i mieliśmy już taki wewnętrzny luz. Jednak przede wszystkim minął on pod znakiem poszukiwania właściwej drogi dla siebie, co z życiem zrobić, gdzie i na jakie studia pójść… Wiele pytań, a mało odpowiedzi.

Najbardziej pamiętam wigilię klasową, na którą przygotowaliśmy film z trzech ostatnich lat, łza w roku kręciła się automatycznie. Wiedzieliśmy, że pewien ważny okres w naszym życiu się kończy… I się skończył, a ja zawsze będą wspominała go ze sentymentem.

Ostatni rok szkoły obfitował w wiele godnych zapamiętania wydarzeń – studniówka, pierwszy alkohol, pierwsze poważne związki. Wszystko rozgrywało się w atmosferze grozy (Matko Boska, zaraz matura!) i sentymentu (to ostatni rok w szkolnej ławce).

Był to dość przyjemny rok – nauczyciele nas lubili, wszyscy się znaliśmy i mieliśmy już taki wewnętrzny luz. Jednak przede...

Zakończenie liceum przez lata wyobrażałam sobie jako ukończenie szkoły z czerwonym paskiem, matury zdanej na przynajmniej 80% i jedyne czego się naprawdę obawiałam to bycie jedyną dziewczyną w klasie, która nie ma z kim iść na studniówkę. Wszystko potoczyło się całkiem inaczej. Do trzeciej klasy wróciłam dopiero na początku listopada. Spowodowane było to lękiem społecznym, który miałam przez ponad rok. W sumie całą 2 klasę spędziłam na indywidualnych zajęciach w domu. Nafaszerowana lekami radziłam sobie całkiem nieźle. Już nie było dla mnie wyzwaniem siedzieć w sali pełnej ludzi. Chociaż przyznam, że rezygnowałam z imprez szkolnych. Jednak w styczniu odważyłam się zatańczyć poloneza z moim chłopakiem. A co ciekawe okazało się, że musiałam powiedzieć pierwszemu znajomemu, którego zaprosiłam na studniówkę, iż nie może być moim partnerem na bal, ponieważ w tym czasie poznałam swojego obecnego chłopka. Chociaż z jednej strony dobrze, że to się tak potoczyło… Co do zdania z czerwonym paskiem to jaką było dla mnie ulgą, że w ogóle zdałam. Pani od języka polskiego nie okazała się tak wyrozumiała jak inni nauczyciele i poprzez indywidualne testy ledwo co dostałam dwóję. Chociaż dzięki niej zdałam maturę ustną z języka polskiego śpiewająco. A właśnie co do matury to wszystko poszło dobrze, gdyby nie poprawka z matematyki w lipcu. Podsumowując to był najbardziej zaskakujący rok szkolny w mojej karierze ucznia.

Zakończenie liceum przez lata wyobrażałam sobie jako ukończenie szkoły z czerwonym paskiem, matury zdanej na przynajmniej 80% i jedyne czego się naprawdę obawiałam to bycie jedyną dziewczyną w klasie, która nie ma z kim iść na studniówkę. Wszystko potoczyło się całkiem inaczej. Do trzeciej klasy wróciłam dopiero na początku listopada. Spowodowane było to lękiem społecznym,...