O Boże, mój współpracownik. To już wiem, że z rozwiązania zagadki nici, bo Maciuś jest uparty, wszystkowiedzący, a każdą decyzję musi podeprze wielogodzinnym wywodem nie zapominając przy tym o bardzo obrazowej pantomimie odgrywającej jego poszczególne przeżycia i refleksje. Ewentualnie każde z nas będzie działać na własną rękę, ale i tak już wiem, ze jako kobieta będę na straconej pozycji- w końcu jestem słabsza, głupsza i mój tok rozumowania na pewno nie był słuszny...
Także, przestępco, ciesz się wolnością...

O Boże, mój współpracownik. To już wiem, że z rozwiązania zagadki nici, bo Maciuś jest uparty, wszystkowiedzący, a każdą decyzję musi podeprze wielogodzinnym wywodem nie zapominając przy tym o bardzo obrazowej pantomimie odgrywającej jego poszczególne przeżycia i refleksje. Ewentualnie każde z nas będzie działać na własną rękę, ale i tak już wiem, ze jako kobieta będę na...

Troszkę taki kłopot mam, bo jedyną osobą którą widzę jest mój 14-miesięczny synek... I jak tu mieć taką asystę? Podyskutować o zbrodni, dowodach i przemyśleniach się nie da, bo wspólnik mówi wyłącznie w obcym języku. Zwalić na niego choćby części roboty detektywistycznej też się nie da, bo z rozumieniem poleceń jesteśmy raczej na bakier, no chyba że chodzi o proste "chodź na jedzenie" - ale tu o to w ogóle nie chodzi... Jednak zauważam światełko w tunelu! Mój partner jest mistrzem w ukrywaniu i następującym po nim odnajdywaniu przeróżnych rzeczy, i to w sposób niedościgniony! Zadziwia mnie niezmiennie przynosząc jakąś zabawkę lub smoczek, których mama i tata bezskutecznie szukali przez kilka dni w największych zakamarkach. Może wyręczy zatem mnie i teraz, odszukując narzędzie zbrodni albo jakieś ważne dowody? Byle tylko nie wyglądały zbyt apetycznie bo to grozi konsumpcją przed ich analizą. ;-) Ale i tak myślę, że sobie znakomicie poradzi i odniesiemy koniec końców oszałamiający sukces. I nawet jeśli mój pomocnik nieco nabałagani przy okazji, to z oczywistych względów przynajmniej miejsca zbrodni nie trzeba będzie wieczorem sprzątnąć. ;-)

Troszkę taki kłopot mam, bo jedyną osobą którą widzę jest mój 14-miesięczny synek... I jak tu mieć taką asystę? Podyskutować o zbrodni, dowodach i przemyśleniach się nie da, bo wspólnik mówi wyłącznie w obcym języku. Zwalić na niego choćby części roboty detektywistycznej też się nie da, bo z rozumieniem poleceń jesteśmy raczej na bakier, no chyba że chodzi o proste...

O tej porze, w domu, głowę mógł jedynie wsunąć w drzwi mój prywatny Nie-mąż. Jakież to prozaiczne, jakie nudne i codzienne można orzec. Ale czy do końca? Od lat koegzystujemy w przedziwnym związku ognia i wody, szaleństwa i ciszy, emocji i rozumu. Nasza współpraca będzie zatem burzliwa ale... No właśnie. Tam gdzie ja histerycznie biegając wokół ofiary zrobię milion zdjęć, spośród których to jedno, właściwe naprowadzi nas na podejrzanego, Nie-mąż cierpliwie pomierzy, zrobi odlewy i zbierze najmniejsze z maleńkich okruchów. Tam gdzie moja humanistyczna gorąca głowa będzie oglądała grzbiety książek, każdy zapisany czy splamiony świstek papieru, poruszy każdy zakurzony materiał, Nie-mąż sprawdzi stopień dokręcenia śrubki, dzięki czemu za obluzowanym panelem znajdziemy dowód lub narzędzie zbrodni. Tam, gdzie ja w zwątpieniu zblednę na widok sławnego adwokata, Nie-mąż wstanie na wysokość swoich 190 centymetrów i przypomni adwokatowi, że może rzadko, ale jednak warto się zastanowić jeszcze raz ;)(żadnych nacisków Boże broń!) I orzeknie "Mamy go" ze spokojnym uśmiechem obserwując moje szalone piruety. Troszkę się zrobiło ciasteczkowo... ale cóż, taka opowieść jaki udomowiony Nie-mąż :)

O tej porze, w domu, głowę mógł jedynie wsunąć w drzwi mój prywatny Nie-mąż. Jakież to prozaiczne, jakie nudne i codzienne można orzec. Ale czy do końca? Od lat koegzystujemy w przedziwnym związku ognia i wody, szaleństwa i ciszy, emocji i rozumu. Nasza współpraca będzie zatem burzliwa ale... No właśnie. Tam gdzie ja histerycznie biegając wokół ofiary zrobię milion zdjęć,...

Pech chciał, że w tym momencie nikogo nie mam obok siebie. Ale... gdy tak siedzę i patrzę, zauważam własne odbicie w szybie. Czy to nie zaskakujące? Myślę, że bardzo! Dlatego też dochodzę do wniosku, że sama sobie też mogłabym pomóc i spróbować rozwiązać zagadkę. Mówi się, że co dwie głowy to nie jedna, więc dlaczego nie wykorzystać własnej głowy na dwa sposoby? To jest nielada zagadka!
Co więcej-niełatwa do rozwiązania. :)

Pech chciał, że w tym momencie nikogo nie mam obok siebie. Ale... gdy tak siedzę i patrzę, zauważam własne odbicie w szybie. Czy to nie zaskakujące? Myślę, że bardzo! Dlatego też dochodzę do wniosku, że sama sobie też mogłabym pomóc i spróbować rozwiązać zagadkę. Mówi się, że co dwie głowy to nie jedna, więc dlaczego nie wykorzystać własnej głowy na dwa sposoby? To jest...

Przełykam ślinę, podnoszę głowę nad monitor i kogo widzę? Szef we własnej osobie! Ale co by dużo nie mówić, mam farta. Przed nami trudne wyzwanie, a ja mam do współpracy faceta z analitycznym umysłem, biegłego w językach obcych, charakteryzującego się stoickim spokojem i wyrozumiałością. Mogłam trafić na lepszego partnera przy tej sprawie...i lepszego szefa? ;)

Przełykam ślinę, podnoszę głowę nad monitor i kogo widzę? Szef we własnej osobie! Ale co by dużo nie mówić, mam farta. Przed nami trudne wyzwanie, a ja mam do współpracy faceta z analitycznym umysłem, biegłego w językach obcych, charakteryzującego się stoickim spokojem i wyrozumiałością. Mogłam trafić na lepszego partnera przy tej sprawie...i lepszego szefa? ;)

Niestety, siedzę w domu, więc ludzi wokół brak. Wyglądam jednak przez okno z nadzieją, że zobaczę jakiegoś mężczyznę – najlepiej przystojniaka z wysokim czołem świadczącym o inteligencji.
O, jest! Widzę. Pojawia się w alei, podchodzi do śmietnika i otwiera pojemnik. Niestety, nie jest przystojny, a czoła nie widzę, bo opadają na nie kędzierzawe, lekko przetłuszczone włosy, twarz czerwona, pomarszczona, pet w zębach, na grzbiecie stary, wytarty płaszcz.
Ale ponieważ ma to być pierwsza osoba, którą zobaczę, to wynika z tego, że los przydzielił mi … menelika. Szkoda.
Zasady jednak obowiązują, więc próbuję wyobrazić sobie współpracę z tymże menelikiem. Przecież musimy rozwiązać trudną zagadkę kryminalną.
W Internecie znajduję 6 cech skutecznego detektywa i po dłuższym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że mój menelik może mi się przydać, tylko nie wiem, jak poradzę sobie z tym fetorem, który wydziela. Stwierdziłam bowiem, że z 6 cech skutecznego detektywa posiada przynajmniej 4:
Są to cierpliwość, dyspozycyjność, umiejętność radzenia sobie ze stresem – przecież mój menelik jest wolnym człowiekiem, bez zobowiązań, donikąd się nie spieszy, więc przyda się w czasie prowadzonej obserwacji. Nigdy nie wiadomo, kiedy coś się wydarzy i dlatego należy cierpliwie czekać na rozwój wydarzeń.
Czwartą cechą jest dopasowanie się do trudnych sytuacji. Mój menelik ze swoim niewyględ-nym wyglądem idealnie się sprawdzi w tej roli.
Wynika z tego, że trafił mi się idealny kandydat i na pewno nic nam nie przeszkodzi w rozwi-kłaniu zagadki. Wkrótce staniemy się tak sławni jak Sherlock Holmes i doktor Watson.

Niestety, siedzę w domu, więc ludzi wokół brak. Wyglądam jednak przez okno z nadzieją, że zobaczę jakiegoś mężczyznę – najlepiej przystojniaka z wysokim czołem świadczącym o inteligencji.
O, jest! Widzę. Pojawia się w alei, podchodzi do śmietnika i otwiera pojemnik. Niestety, nie jest przystojny, a czoła nie widzę, bo opadają na nie kędzierzawe, lekko przetłuszczone włosy,...

Gorzej być nie mogło… Jest to moja dziewczyna, ehh nie dość że czasem mam jej dość, to teraz jeszcze muszę z nią współpracować? Okey, pozostaje jeszcze łóżko, ale łóżko nie ma głowy…
Pani A. pomimo agresywności, potrafi być spokojna, ale to nie koniec, wiem że dzięki niej uda nam się rozwiązać nawet najgorsze zagadki, ponieważ jej myślenie, jak to kobiety, jest konstruktywne. Szósty zmysł jaki posiada, ułatwi nam prześledzenie działań przestępcy. Humorem może zaskoczyć nie jedną osobę, a swój urok wiem, że wykorzysta do zdobycia jak najlepszych informacji. Cieszę się jednak, że jest to tylko jedna i bardzo wyjątkowa misja… Mogę wrócić jeszcze do wyboru łóżka?

Gorzej być nie mogło… Jest to moja dziewczyna, ehh nie dość że czasem mam jej dość, to teraz jeszcze muszę z nią współpracować? Okey, pozostaje jeszcze łóżko, ale łóżko nie ma głowy…
Pani A. pomimo agresywności, potrafi być spokojna, ale to nie koniec, wiem że dzięki niej uda nam się rozwiązać nawet najgorsze zagadki, ponieważ jej myślenie, jak to kobiety, jest...

Raz, dwa, trzy...moim pomocnikiem będzie Hubert Urbański, bo właśnie oglądam "Milionerów". Z pewnością Jego zaletą jest to, że zna odpowiedzi na wiele pytań, bo w końcu sam je zadaje swoim graczom, a z drugiej strony obawiam się, że gdy w czasie rozwiązywania zawiłej zagadki zapyta mnie na koniec "czy definitywnie?" czy nadal będę pewna siebie? Po chwili zastanowienia stwierdzam, że tak - bo w końcu to pytanie będziemy razem zadawać świadkom i dzięki temu rozwiążemy każdą zagadkę.

Raz, dwa, trzy...moim pomocnikiem będzie Hubert Urbański, bo właśnie oglądam "Milionerów". Z pewnością Jego zaletą jest to, że zna odpowiedzi na wiele pytań, bo w końcu sam je zadaje swoim graczom, a z drugiej strony obawiam się, że gdy w czasie rozwiązywania zawiłej zagadki zapyta mnie na koniec "czy definitywnie?" czy nadal będę pewna siebie? Po chwili zastanowienia...

W zasięgu mam swoją nastoletnią córkę. Świetny pomysł :) Tak jak ja lubi historie kryminalne więc pewnie chętnie mi pomoże. Zawsze ma dziwne pomysły i jest bardzo spostrzegawcza a to niewątpliwy atut. Jestem pewna, że razem damy radę, każdej zagadce, bo nieźle się uzupełniamy i chętnie przygody przeżywamy

W zasięgu mam swoją nastoletnią córkę. Świetny pomysł :) Tak jak ja lubi historie kryminalne więc pewnie chętnie mi pomoże. Zawsze ma dziwne pomysły i jest bardzo spostrzegawcza a to niewątpliwy atut. Jestem pewna, że razem damy radę, każdej zagadce, bo nieźle się uzupełniamy i chętnie przygody przeżywamy

Na bezrybiu i rak ryba, czyli kilka słów o sympatycznej pani w średnim wieku w osiedlowym, niewielkim sklepie spożywczym, w którym nie ma co prawda raków w sprzedaży, ale filety rybne są jak najbardziej dostępne (i to w przystępnej cenie). Wbrew pozorom pani owa posiada kilka walorów, które czynią ją nietuzinkową w potencjalnej grupie detektywów. Pierwszym z nich jest jej niepozorny wygląd, a tym samym zdolność wtopienia się w tłum np. podczas śledzenia. Drugim zaś jest cała gama zdolności, które się biorą z wieloletniego doświadczenia zawodowego. Mogą się one okazać się nad wyraz cenne podczas specyficznych działań operacyjnych w terenie. Oto kilka z nich: odróżnianie świeżego jedzenia od zepsutego z podaniem przybliżonej daty zepsucia; „poprawianie” jakości produktów; wiedza z zakresu dostępności lokalnych produktów u hurtowników; umiejętność pakowania i szybkiego wypakowywania; czujność względem potencjalnych nieuczciwych klientów. Także prawdopodobnie potrafi ocenić czyjś kunszt posługiwania się nożem oraz sama zapewne potrafi nim operować w sposób, o którym wielu moli książkowych może tylko pomarzyć. Przypuszczam, że ta lista przydatnych cech detektywistycznych jest znacznie szersza, ale nie wszystkie z nich było dane mi poznać. Tym bardziej się cieszę, że los zrządził, że to właśnie owa pani będzie mi towarzyszyć przy rozwiązywaniu trudnych zagadek kryminalnych.

Na bezrybiu i rak ryba, czyli kilka słów o sympatycznej pani w średnim wieku w osiedlowym, niewielkim sklepie spożywczym, w którym nie ma co prawda raków w sprzedaży, ale filety rybne są jak najbardziej dostępne (i to w przystępnej cenie). Wbrew pozorom pani owa posiada kilka walorów, które czynią ją nietuzinkową w potencjalnej grupie detektywów. Pierwszym z nich jest jej...