-Szukam sułtana.- książe Bayazyd wpatrywał się we mnie mnie wyczekująco. Co ja mam odpowiedzieć.
-Sułtan jest zajęty.- książe popatrzył na mnie jak na karalucha, aż miałem ochotę się skulić sam w sobie.
-Wezyrze, wiesz z kim rozmawiasz? Jestem jego synem, jego następcą. On musi mieć dla mnie czas.Przekaż mu to.
-Sułtan, nic nie musi. On jest Panem całego świata.
-Mehmedzie Pasza Sokollu, nie denerwuj mnie.- niemal złapał mnie za poły, ale odskoczyłem.- Co się dzieje? Gdzie jest sułtan? Ludzie plotkują.
-Sułtan nie przejmuje się plotkami plebsu. Jeśli nie chce być widziany musimy go uszanować.
-Buntują się. Wrogowie nie śpią. Gdzie on jest? Czyżby jakaś nowa nałożnica odwiedziła jego alkowę?
-Sułtan kocha tylko jedną kobietę i o nią dba... Ja nie mogę, nie powinienem..- pod spojrzeniem księcia zacząłem topnieć. Dlaczego ja muszę odpierać takie ataki? O żałosne życie..

-Szukam sułtana.- książe Bayazyd wpatrywał się we mnie mnie wyczekująco. Co ja mam odpowiedzieć.
-Sułtan jest zajęty.- książe popatrzył na mnie jak na karalucha, aż miałem ochotę się skulić sam w sobie.
-Wezyrze, wiesz z kim rozmawiasz? Jestem jego synem, jego następcą. On musi mieć dla mnie czas.Przekaż mu to.
-Sułtan, nic nie musi. On jest Panem całego świata.
-Mehmedzie...

- Co robić, co robić ? - zastanawiał się wezyr Mehmed Pasza Sokollu. Sułtan nie żyje, a tu wyprawa wojenna, nie mogę dopuścić, aby morale żołnierzy podupadły. Muszę coś wymyślić i to szybko...
(pół godziny później)
- Witaj, Mehmedzie Paszo. Pragnę widzieć się z Czcigodnym Sułtanem Sulejmanem Wspaniałym, chciałbym omówić z nim wojenną strategię.
- Obawiam się żołnierzu, że nie jest to możliwe, Sulejman Wspaniały udał się ze swoją rodziną na wakacje.
- Wakacje? W takim momencie?
- Głupcze sułtan może w każdej chwili, udać się na spoczynek nie pytając nikogo o zdanie.
- A, gdzie pojechał?
- Nasz czcigodny Sulejman Wspaniały, skorzystał z oferty Last Minute i udał się do Egiptu podziwiać piramidy. Przeznaczył na to pieniądze z programu „300+jeszcze jedna żona". Podczas jego nieobecności będę go zastępował, przekazał mi wytyczne, więc mów, w czym rzecz...

- Co robić, co robić ? - zastanawiał się wezyr Mehmed Pasza Sokollu. Sułtan nie żyje, a tu wyprawa wojenna, nie mogę dopuścić, aby morale żołnierzy podupadły. Muszę coś wymyślić i to szybko...
(pół godziny później)
- Witaj, Mehmedzie Paszo. Pragnę widzieć się z Czcigodnym Sułtanem Sulejmanem Wspaniałym, chciałbym omówić z nim wojenną strategię.
- Obawiam się żołnierzu, że...

Wezyr Mehmed Pasza Sokollu dumał właśnie jak ukryć śmierć Sulejmana Wspaniałego i nie osłabić ducha bojowego, tak potrzebnego w trakcie nadchodzącej nieubłaganie bitwy. Już słyszał szemrania w gronie wyższych dowódców, gdy sułtan nie pokazał się na trzech kolejnych odprawach. Nagle pojawił się ten przebrzydły Mustafa Kemal, główny plotkarz armii, przypadkiem pełniący funkcję szefa Wielkiego Haremu w Stambule.
- Wielki Wezyrze - prawie szeptem, ze służalczą miną, w półukłonie zaczął Mustafa - udało mi się zdobyć kilka przecudnej urody młodych Laszek. Pachnące czekają od kilku dni na miłościwie nam panującego Sułtana, niech Allah błogosławi każdy jego krok. Niestety nie mam przystępu do jego namiotu, a chciałbym sprawić mu przyjemność tym nabytkiem, bo wiem, jak ciężko pracuje, ku chwale Najwyższego.
- Sądzisz, Mustafo - rzekł Mehmed Pasza Sokollu - że Pan nasz pragnie, aby przeszkadzać mu w tak ważnej chwili? Od niego zależy los Imperium.
- Każdy ma prawo do chwili odpoczynku, o Wielki Wezyrze, a Pan nasz zasługuje na to najbardziej na świecie.
- Pragniesz rozproszyć uwagę Wielkiego Sulejmana twymi dziewkami? Nie sądzisz, że ich wdzięki mniej teraz ważą niż rady generałów, a i tych nie chce teraz sułtan słuchać.
- Sługa Twój uniżony o wybaczenie pragnie prosić. Moje intencje są czyste. Mam na uwadze tylko przyjemność Sulejmana, którą me podopieczne zapewnić mu mogą.
- Jesteś dobrym sługą, Mustafo - przez lekko zaciśnięte zęby przemówił, mocno już rozdrażniony natrętem, Wielki Wezyr - Pan nasz rzeczywiście może potrzebować rozrywki, ale dopiero po bitwie. Jego rozkazy nie pozostawiają tu żadnej wątpliwości. Idz więc i przypilnuj, aby nałożnice w pełni sił były, gdy Wielki Sulejman po nie pośle, a na niczym im nie zbywało i nowych sztuk ucz, by zbyt szybko nie znudziły się sułtanowi. W przeciwnym wypadku odda cię w ręce janczarów, a oni wiedzą jak każdą kość połamać, nie naruszając skóry. Pamiętaj o tym, gdy namiot Sulejmana znów nachodzić zechcesz.
- Wielki Wezyrze, ogromna jest mądrość Twoja, ustępująca tylko mądrości i wyrozumiałości Wielkiego Sulejmana - Mustafa bił czołem przed paszą - dlatego uczynię jako rzeczesz.
Mehmed Pasza Sokollu nie uwierzył w ani jedno pochlebstwo z ust Mustafy. Odprowadził jego postać wzrokiem, notując w pamięci, że musi jak najszybciej pouczyć janczarów pilnujących namiotu sułtana, aby eunucha nie dopuszczali, pod grozbą darcia z nich pasów, na mniej niż odległość jednego sznura.

Wezyr Mehmed Pasza Sokollu dumał właśnie jak ukryć śmierć Sulejmana Wspaniałego i nie osłabić ducha bojowego, tak potrzebnego w trakcie nadchodzącej nieubłaganie bitwy. Już słyszał szemrania w gronie wyższych dowódców, gdy sułtan nie pokazał się na trzech kolejnych odprawach. Nagle pojawił się ten przebrzydły Mustafa Kemal, główny plotkarz armii, przypadkiem pełniący...

Sulejman Wspaniały nie żyje. Umarł nagle we śnie, niestety nikt na razie nie może poznać prawdy. Jego wojska uczestniczą w wyprawie wojennej, wezyr Mehmed Pasza Sokollu postanawia zataić ten fakt przed wojskiem, aby nie dopuścić do rozpadu Imperium Osmańskiego. Musi tylko wymyślić dobre kłamstwo...
-Wielki Wezyrze Mehmedzie, Wielki Wezyrze Mehmedzie muszę pilnie widzieć się z sułtanem to sprawa niecierpiąca zwłoki.
- Bardzo mi przykro, ale nie jest to możliwe, sułtana Sulejmana Wspaniałego nie ma wśród nas.
- Jak to, nie żyje?
- Ależ oczywiście, że żyje. Skąd pomysł, że umarł?. Sułtan dostał w nocy pilną depeszę i rankiem wyruszył do swojego pałacu.
- W jakim celu?
- Głupcze nie czas na pogaduszki. Jesteś żołnierzem, a nie plotkarską służącą, powinieneś rozmyślać tylko o bitwie, ale dobrze zaspokoję twoją chorą ciekawość. Sulejman Wspaniały został ojcem, nie będzie go jakiś czas, musi przecież nacieszyć się swoim nowo narodzonym synem.
- yyy nie wiedziałem, że sułtan Sulejman będzie miał kolejne dziecko. Słyszałem, że ze względu na swój podeszły wiek nie może mieć więcej dzieci.
- Jak śmiesz. Sulejman Wspaniały może wszystko, ciesz się, że nie doniosę sułtanowi o tej plugawej rozmowie , skazałby się na śmierć, a teraz idź już i nie zawracaj mi więcej głowy...

Sulejman Wspaniały nie żyje. Umarł nagle we śnie, niestety nikt na razie nie może poznać prawdy. Jego wojska uczestniczą w wyprawie wojennej, wezyr Mehmed Pasza Sokollu postanawia zataić ten fakt przed wojskiem, aby nie dopuścić do rozpadu Imperium Osmańskiego. Musi tylko wymyślić dobre kłamstwo...
-Wielki Wezyrze Mehmedzie, Wielki Wezyrze Mehmedzie muszę pilnie widzieć się...

- O Wielki Wezyrze Mehmedzie. W wojsku szerzą się niepokojące pogłoski. Od trzech dni nikt nie widział sułtana.
- Niebezpiecznie mijasz się z prawdą, Ibrahimie Paszo. Widzę go codziennie.
- Oczywiście Wielki Wezyrze, wybacz mi moją głupotę, ale czy sułtan nie mógłby wyjść do wojska?
- Sułtan nie czuje teraz potrzeby. Jeśli odczuje potrzebę, wyjdzie za tą potrzebą.
- Jednak, o Wielki Wezyrze, żołnierze szepczą o śmierci sułtana. Szerzy się defetyzm.
- Jak śmiesz mówić o śmierci naszego władcy? Chyba życie ci niemiłe?
- Wybacz, o Wielki Wezyrze moją głupotę, ale byłoby dobrze, gdyby sułtan pokazał się choćby na chwilę.
- Dobrze zatem. Poczekaj. Porozmawiam z sułtanem.
Po chwili.
- Już, Ibrahimie Paszo.
- Co już?
- No już. Przed chwilą sułtan się pokazał.
- Jak to? Nie widziałem!
- Może się na chwilę odwróciłeś?
- Ale...
- Chyba nie sądzisz, że sułtan będzie się fatygował drugi raz, bo ty się odwróciłeś? Czyż ci życie niemiłe?
- O, wybacz mi moją głupotę, cóż więc mam rzec żołnierzom?
- Prawdę.
Ibrahim Pasza ze zwieszoną głową wracał do namiotu. Towarzyszyły mu niewesołe myśli. Jaką prawdę? Nie może już dłużej nagabywać wielkiego wezyra o sułtana, bo go obrazi. A od tego zależała jego dalsza kariera, o ile nie życie. Nie może też powiedzieć, że nie widział sułtana. Gdyby dotarło do jego uszu, że specjalnie wyjrzał z namiotu, a mimo to Ibrahim Pasza twierdzi, że go nie widział... Dekapitacja pewna. Co prawda, był pewny, że się nie odwrócił - ale gdy chodzi o głowę, pewność to za mało. Cóż, prawda jest tylko jedna.

- O Wielki Wezyrze Mehmedzie. W wojsku szerzą się niepokojące pogłoski. Od trzech dni nikt nie widział sułtana.
- Niebezpiecznie mijasz się z prawdą, Ibrahimie Paszo. Widzę go codziennie.
- Oczywiście Wielki Wezyrze, wybacz mi moją głupotę, ale czy sułtan nie mógłby wyjść do wojska?
- Sułtan nie czuje teraz potrzeby. Jeśli odczuje potrzebę, wyjdzie za tą potrzebą.
-...

-Wielki wezyrze gdzie jest sułtan?
-nasz wielki Sułtan choruje na grypę żołądkową! rozkazał pod groźbą stracenia, aby na ten temat nie rozmawiać!
-och...wybacz Mehmedzie Paszo Sokollu - wielki wezyrze!

dziękuje. dobranoc. pozamiatane :D

-Wielki wezyrze gdzie jest sułtan?
-nasz wielki Sułtan choruje na grypę żołądkową! rozkazał pod groźbą stracenia, aby na ten temat nie rozmawiać!
-och...wybacz Mehmedzie Paszo Sokollu - wielki wezyrze!

dziękuje. dobranoc. pozamiatane :D

- Mechmedzie, gadaj szybko gdzie jest Nasz wielki i wspaniały sułtan ?
- Słucham ?
- Nie udawaj że nie usłyszałaś, gdzie on jest , muszę z nim pomówić.
- yyy... w obecnej chwili go nie ma, bo..odleciał, znaczy poszedł na stronę.
- Ah. Dobrze, zatem poczekam.
- To znaczy. To jest grubsza sprawa . No wiesz, numer dwa.
- O, to wiesz może jak długo to potrwa ?
- To trwa już parę godzin. Jakieś paskudztwo go złapało. Strasznie śmierdzi i lepiej do niego nie podchodzić.
- Czy to może być zaraźliwe ?!
- TAK ! Owszem to może być całkiem prawdopodobne.
- O mój Allahu.
- Ale. Nie bójcież się. Będę do niego chodził i przekazywał wam każdą informację i każdy rozkaz jaki zarządzi.
- Dobrze wezyrze. Tak będzie lepiej. Tylko pozdrów go ode mnie i niechaj szybko wraca do zdrowia.
- Tak, tak. Oczywiście że przekażę.

- Mechmedzie, gadaj szybko gdzie jest Nasz wielki i wspaniały sułtan ?
- Słucham ?
- Nie udawaj że nie usłyszałaś, gdzie on jest , muszę z nim pomówić.
- yyy... w obecnej chwili go nie ma, bo..odleciał, znaczy poszedł na stronę.
- Ah. Dobrze, zatem poczekam.
- To znaczy. To jest grubsza sprawa . No wiesz, numer dwa.
- O, to wiesz może jak długo to potrwa ?
- To trwa już...

Do namiotu Sulejmana Wielkiego wtargnął niczym błyskawica, jego pierwszy syn, lecz zamiast ojca, zastał tam wezyra Mehmeda Paszę Sokollu:
-Chcę natychmiast rozmawiać z ojcem! Mam wieści od naszych szpiegów, które mogą przesądzić o jutrzejszej bitwie.
-Jakże cię miło widzieć Panie, niech twoja twarz jaśnieje niczym księżyc w pełni, a Twoja potęga nigdy nie zginie! Niestety nie mogę spełnić twojej prośby, gdyż ojciec twój, niechaj żyje wiecznie, zabronił mi wpuszczać kogokolwiek do jego namiotu.
- Jak śmiesz zakazywać mi oddwiedzin u ojca! Jestem krwią z jego krwi i niech mi Allah będzie świadkiem, że jeżeli mnie nie wpuścisz, zetnę twój łeb, nie zważając na twoją rangę!
-Potomku wojowników, niech chroni cię potęga Allaha teraz i na wieki! Ojciec twój jest bardzo zajęty, jego zajęcie wymaga nadludzkiej koncentracji, dlatego nie wolno mu przeszkadzać.
-Psi pomiocie, nic mnie to nie interesuje, mój ojciec zrozumie dlaczego przerywam mu ową ważną czynność, kiedy usłyszy wieści o kryjówce wroga! Wpuśćże mnie!
- O Panie, niech twe imię jaśnieje niczym gwiazdy na niebie!Sułtan przebywa właśnie przed obliczem Allaha i...
-Jak to, odszedł od nas?!
- Ależ skąd, namądrzejszy z mądrych, niech Twoja sława brzmi przez wszytkie pokolenia! Wielki Sułtan modli się gorliwie do Allaha o nasze zwycięstwo. Dokonał dokładnej ablucji i nie chce aby ktoś naruszył święty czas jego modlitwy.
-Trzeba było mi to od razu powiedzieć Wielki wezyrze! Jakze śmiałbym przerywać ojcu w takiej chwili. Przekaż mu proszę, że go szukałem. Niech mnie nawiedzi, kiedy znajdzie czas..
- Oczywiście gwiazdo imperium, od razu go powiadomię!Pamiętaj jednak, że Wielki Sułtan, niech będzie zdrów, modli się tak gorliwie, że nie odczuwa mijającego czasu. Biada temu, kto przerwie jego modlitwę!
-Powiadomię naszych dowódców!

Do namiotu Sulejmana Wielkiego wtargnął niczym błyskawica, jego pierwszy syn, lecz zamiast ojca, zastał tam wezyra Mehmeda Paszę Sokollu:
-Chcę natychmiast rozmawiać z ojcem! Mam wieści od naszych szpiegów, które mogą przesądzić o jutrzejszej bitwie.
-Jakże cię miło widzieć Panie, niech twoja twarz jaśnieje niczym księżyc w pełni, a Twoja potęga nigdy nie zginie! Niestety...

Wojsko osmańskie planuje oblężenie Szigetváru.
- Sułtan, gdzie jest Sułtan? - pyta jeden z oficerów.
- No właśnie spóźnia się na obrady, powinien już dawno być - wtóruje inny.
Panuje coraz rozgardiasz. Po pewnym czasie wchodzi zaaferowany wezyr Mehmed Pasza Sokollu.
- Złe wieści panowie. Persja zachodzi nas od tyłu prawdopodobnie szykuje się do ataku.
- Co teraz? Nie przeprowadzamy szturmu?
- Nie, Sułtan wraca do stolicy, żeby zlikwidować zagrożenie. Jednak przed tym przekazał mi instrukcje i nadzór nad oblężeniem. Zaraz wam ogłoszę co następuje.

Wojsko osmańskie planuje oblężenie Szigetváru.
- Sułtan, gdzie jest Sułtan? - pyta jeden z oficerów.
- No właśnie spóźnia się na obrady, powinien już dawno być - wtóruje inny.
Panuje coraz rozgardiasz. Po pewnym czasie wchodzi zaaferowany wezyr Mehmed Pasza Sokollu.
- Złe wieści panowie. Persja zachodzi nas od tyłu prawdopodobnie szykuje się do ataku.
- Co teraz? Nie...