O, temat dla mnie idealny:)z naturą znamy się bardzo dobrze. To jej powierzam swoje zdrowie, często nie tylko fizyczne. Jestem amatorką zielarką, chociaż sama wolę określenie "szaman" :)W mojej spiżarce znajduje się całkiem pokaźna kolekcja ziół. Zażywam je profilaktycznie, pomagają mi również w konkretnych sytuacjach, np. w bólach, przeziębieniu, gorączce. "Zielsko" stanowi też dużą część mojej diety. Prawie codziennie wybieram się na łąkę lub do lasu w celu zebrania różnych pyszności, które oferuje nam przyroda. To również w jej ręce oddaję się, kiedy coś mnie gnębi, brak mi energii lub potrzebuję chwili na rozmyślania. Udaję się wtedy nad rzeczkę, gdzie jestem tylko ja i ona. Przyjmuje mnie chętnie zawsze, o każdej porze roku. Siedzę w zaroślach przyglądając się brykającym koniom, pasącym się owieczkom. Wtedy dociera do mnie, jakie mam szczęście, że mieszkam właśnie tu i że kiedyś odkryłam to miejsce.

O, temat dla mnie idealny:)z naturą znamy się bardzo dobrze. To jej powierzam swoje zdrowie, często nie tylko fizyczne. Jestem amatorką zielarką, chociaż sama wolę określenie "szaman" :)W mojej spiżarce znajduje się całkiem pokaźna kolekcja ziół. Zażywam je profilaktycznie, pomagają mi również w konkretnych sytuacjach, np. w bólach, przeziębieniu, gorączce....

Lubię obudzić się rano, kiedy słońce powoli zagląda do okien.
Kawa smakuje mi lepiej w przydomowym ogrodzie niż w czterech ścianach domu.
Wolę posłuchać śpiewu ptaków, zamiast rozwrzeszczanego spikera w komercyjnym radiu.
Tak miło popatrzeć w niebo i w pierzaste chmury.
Poleżeć na zielonej trawie i upajać się pięknem Matki Natury.
Szkoda jednak, że rutyna życia nie pozwala mi na to codziennie, bo chyba tylko na Jej łonie mogę odzyskać harmonię.

Lubię obudzić się rano, kiedy słońce powoli zagląda do okien.
Kawa smakuje mi lepiej w przydomowym ogrodzie niż w czterech ścianach domu.
Wolę posłuchać śpiewu ptaków, zamiast rozwrzeszczanego spikera w komercyjnym radiu.
Tak miło popatrzeć w niebo i w pierzaste chmury.
Poleżeć na zielonej trawie i upajać się pięknem Matki Natury.
Szkoda jednak, że rutyna życia nie...

Pochodzę z małej miejscowości, garstka mieszkańców, nic prócz kilku domów. Całość otoczona lasem, polami, rzeką. Nic nie jest bardziej relaksujące niż odwiedziny w tym miejscu, czytanie książek i picie kawy w ogrodzie, pośród drzew, w pobliżu uli, przy których pracuje tata i brzęczą pszczoły. Wszędzie czuć zapach miodu, kwiatów z ogrodu, słychać szum lasu i śpiew leśnych ptaków. Uważam że każdy powinien mieć możliwość zaznania takiej bliskości z naturą, całkowitego wyciszenia, możliwości odkrycia samego siebia. Bez technologii, bez pośpiechu i hałasu. Cisza, las, zwierzęta i Ty

Pochodzę z małej miejscowości, garstka mieszkańców, nic prócz kilku domów. Całość otoczona lasem, polami, rzeką. Nic nie jest bardziej relaksujące niż odwiedziny w tym miejscu, czytanie książek i picie kawy w ogrodzie, pośród drzew, w pobliżu uli, przy których pracuje tata i brzęczą pszczoły. Wszędzie czuć zapach miodu, kwiatów z ogrodu, słychać szum lasu i śpiew leśnych...

Ten dzień był straszny. Nieprzespana noc nad projektem. Obecnie - w trakcie innego projektu, a już kolejny wisi nade mną i nie daje spokoju. Wieczór jest jednym słowem zaplanowany. Nerwy zaczynają puszczać od jakiegoś czasu. Może pora wreszcie powiedzieć sobie dość? Wyjść wreszcie na łąkę za oknem... Tak niewiele mnie dzieli od tych drzew, śpiewu ptaków. Chciałabym znów poczuć i nacieszyć się ciepłem słońca na mojej skórze. Moim największym wrogiem tego pomysłu jestem ja sama... W końcu zapada decyzja. Wstaję, zakładam buty i wychodzę. Tak jak stałam, tak wychodzę, bez żadnych poprawek, bez makijażu. Wychodzę i czuję się w tym momencie tak wspaniale wolnym człowiekiem... Jak wtedy gdy w daleką podróż człowiek już się spakuje i nie ma nic więcej ponad swój bagaż... To tak przyjemne uczucie mieć tak niewiele... wychodzę i jestem. Jestem częścią tej łąki, drogi, po której idę, częścią całego tego pięknego świata. W końcu znowu potrafię odczuwać... Bo tam, za tymi ścianami, przy tych biurkach i komputerach człowiek przestaje czuć... Trzeba wyjść w świat, żeby potem wrócić i móc dalej "coś" tworzyć... bo z każdego źródła w końcu wyczerpie się woda...

Ten dzień był straszny. Nieprzespana noc nad projektem. Obecnie - w trakcie innego projektu, a już kolejny wisi nade mną i nie daje spokoju. Wieczór jest jednym słowem zaplanowany. Nerwy zaczynają puszczać od jakiegoś czasu. Może pora wreszcie powiedzieć sobie dość? Wyjść wreszcie na łąkę za oknem... Tak niewiele mnie dzieli od tych drzew, śpiewu ptaków. Chciałabym znów...

Natura jest dla mnie niesamowicie ważna. Stanowi dla mnie ucieczkę od wszystkich problemów i trosk. Lubię czasem po prostu poprzyglądać się przyrodzie. Czuję wtedy, że świat nie ma barier. Wszystkie nasze cele są na wyciągnięcie ręki. Kocham moje wieczorne spacery do lasu.

Natura jest dla mnie niesamowicie ważna. Stanowi dla mnie ucieczkę od wszystkich problemów i trosk. Lubię czasem po prostu poprzyglądać się przyrodzie. Czuję wtedy, że świat nie ma barier. Wszystkie nasze cele są na wyciągnięcie ręki. Kocham moje wieczorne spacery do lasu.

Kapciem zabiłem pająka. Dłonią komara, a Butem zmiażdżyłem grzyb w lesie. Resztkę soku z kartonu wylałem do jeziora. Gdy papierek cukierka porwał mi wiatr, nie pobiegłem. Pozwoliłem mu zostać na polu.
Wyrzuty mam nadal. Niby nic takiego. Niedostrzegalne drobnostki, których w porę nie zauważyłem.
Lecz czy ryby lubią stuprocentowe soki bez cukru? Sarna znajdzie inny grzyb? Kto złapie w sieć denerwującą muchę? Cichego komara?

Jesteśmy przyzwyczajeni do dobrodziejstw natury i nie potrafimy doceniać czego nam, daje.

Natura popełniła tylko jeden błąd. I jego cene płaci każdego dnia. Przyzwyczaiła nas do swojej wszechobecności. Zawsze była i nie potrafimy pojąć, że nie jest nieśmiertelna. Niezniszczalna.

Czy w naszym lesie na prawdę tak mało jest miejsca, byśmy musieli deptać ten grzyb?

Kapciem zabiłem pająka. Dłonią komara, a Butem zmiażdżyłem grzyb w lesie. Resztkę soku z kartonu wylałem do jeziora. Gdy papierek cukierka porwał mi wiatr, nie pobiegłem. Pozwoliłem mu zostać na polu.
Wyrzuty mam nadal. Niby nic takiego. Niedostrzegalne drobnostki, których w porę nie zauważyłem.
Lecz czy ryby lubią stuprocentowe soki bez cukru? Sarna znajdzie inny grzyb?...

Telefon do śniadania. Książka w tramwaju. Fejs na wykładach. Wibracja messengera na praktykach. Dotykowy monitor w pracy. Serial na laptopie do posiłku. Praca licencjacka na wyświetlaczu. Biała łuna ekranu przed snem. Życie wplątane w nanoprzekaźniki największego uzależnienia XXI wieku.
Wybawieniem wydaje się powrót z wielkiego miasta do domu. Spacer z psem, którego cieszy każde drzewo na ulicy. Przejście się na nogach do pobliskiego sklepu. „Kółko” wokół miasta ze starymi znajomymi.
A mimo wszystko cały czas jakoś wewnętrznie tęsknię do czasów dzieciństwa, gdy wyjeżdżałam na tygodniowe kolonie, gdzie codziennie wychodziliśmy na piesze wycieczki w góry, do wspomnień, gdy większą część lata spędzało się na podwórku i placu zabaw. Każde zdjęcie zachwycającej fauny i flory, szczególnie tej norweskiej (te góry! Fiordy i fierdy! Kolorowe miasteczka u stóp dzikiej przyrody!) sprawiają, że aż drży mi serce. I pozostaje mi tylko marzyć, że kiedyś uda mi się odłożyć tyle pieniędzy, by akurat tam naładować akumulatory. A na razie pozostaje mi cieszyć się naszymi polskimi burzami, gdy trzeba wyłączyć wszystkie sprzęty z gniazdek i z fałszywym spokojem, dozą niepokoju, patrzeć na uderzający o szyby deszcz i błyskające w oddali pioruny. ;)

Telefon do śniadania. Książka w tramwaju. Fejs na wykładach. Wibracja messengera na praktykach. Dotykowy monitor w pracy. Serial na laptopie do posiłku. Praca licencjacka na wyświetlaczu. Biała łuna ekranu przed snem. Życie wplątane w nanoprzekaźniki największego uzależnienia XXI wieku.
Wybawieniem wydaje się powrót z wielkiego miasta do domu. Spacer z psem, którego cieszy...

Nie jestem w stanie żyć na wsi, ale nie widzę też siebie zamkniętego szczelnie w betonowych ścianach. Przynajmniej raz w tygodniu idę w las, który na szczęście mam blisko. Siadam, albo kładę się na polance, pod drzewem, lub nad jeziorkiem. Zamykam oczy i wsłuchuje się w otoczenie. Szelest i bzyczenie, śpiew i świergot, spadające owoce z drzewa i szum liści. Zlewam się wręcz z naturą. Posiedzę tak chwilę i biorę się za czytanie. Gdyby tylko jeszcze dziki mnie nie goniły po lesie...

Nie jestem w stanie żyć na wsi, ale nie widzę też siebie zamkniętego szczelnie w betonowych ścianach. Przynajmniej raz w tygodniu idę w las, który na szczęście mam blisko. Siadam, albo kładę się na polance, pod drzewem, lub nad jeziorkiem. Zamykam oczy i wsłuchuje się w otoczenie. Szelest i bzyczenie, śpiew i świergot, spadające owoce z drzewa i szum liści. Zlewam się wręcz...

Posadzić drzewo i patrzeć jak rośnie. I mieć satysfakcję z tego, że daje tlen. Tlen, którym oddychać będą ludzie przez lata. Ktoś powie, czym jest jedno drzewo? Może dobrym początkiem?
Rodzinne uwarunkowania sprawiły, że mieszkam w mieście, w niezbyt czystym regionie. Wstając rano wyglądam przez okno i widzę szary dym, ogromny smog nad moim miastem i okolicą. Wyobrażam sobie, jak ten cały syf wdycham wraz z powietrzem w swoje płuca, jak oddychają nim moje dzieci i chce mi się krzyczeć. Życie w mieście nas zabija każdego dnia właśnie przez to, czym oddychamy. Bronimy się przed tym zdrową żywnością i wakacjami w zdrowszych regionach, ale to tylko kropla w morzu… Moim marzeniem jest zabrać moją rodzinę na zawsze w jakieś dzikie, czyste miejsce, zamieszkać blisko lasu. Odetchnąć w końcu pełną piersią, żyć rytmem natury i chronić to, czego jeszcze ludziom nie udało się zniszczyć i przekształcić w brud.

Posadzić drzewo i patrzeć jak rośnie. I mieć satysfakcję z tego, że daje tlen. Tlen, którym oddychać będą ludzie przez lata. Ktoś powie, czym jest jedno drzewo? Może dobrym początkiem?
Rodzinne uwarunkowania sprawiły, że mieszkam w mieście, w niezbyt czystym regionie. Wstając rano wyglądam przez okno i widzę szary dym, ogromny smog nad moim miastem i okolicą. Wyobrażam...

Najlepszą częścią natury nietkniętej przez człowieka jest las. Szum liści i zapach mokrej ściółki uspokoją każdego. Gdy wchodzimy przez magiczne drzwi oddzielające zgiełk samochodów od śpiewu ptaków trafiamy do innego świata. Z pozoru spokojnego i pustego, ale wystarczy wytężyć wzrok i słuch aby odczuć obecność leśnych mieszkańców. Dzięcioły, kukułki a przy odrobinie szczęścia sarny i dziki. W lesie to my jesteśmy intruzami, musimy poruszać się na zasadach matki natury. To ona decyduje czy pozwoli nam wejść i przebywać na tyle blisko na ile chcemy.

Najlepszą częścią natury nietkniętej przez człowieka jest las. Szum liści i zapach mokrej ściółki uspokoją każdego. Gdy wchodzimy przez magiczne drzwi oddzielające zgiełk samochodów od śpiewu ptaków trafiamy do innego świata. Z pozoru spokojnego i pustego, ale wystarczy wytężyć wzrok i słuch aby odczuć obecność leśnych mieszkańców. Dzięcioły, kukułki a przy odrobinie...